Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

»Απο τα χειλη του Γιωργου

της Κατερίνας Γκίκα protagon.gr

Στο χείλος του πρωθυπουργού, φάνηκε όλη η αλήθεια. Ο έρπης που τα σημάδευε, βουλοκέρι της αγωνίας, της έντασης που ήθελε να ξεσπάσει, της σκληρής διαπραγμάτευσης με την πραγματικότητα, των μέτρων που έπρεπε να ανακοινωθούν. Το πρόσωπό του μια γροθιά. Αϋπνία, παγιδευμένο βλέμμα, βαθιές ρυτίδες. Και τα μαλλιά φαινόταν σα ν’ άσπρισαν απότομα. Σοκ. Η κατάσταση της χώρας, αποτυπωνόταν πιο καθαρά σ’ αυτή την εικόνα, απ’ όλες τις λέξεις που ειπώθηκαν και πρόκειται να..
ειπωθούν.


Όταν το ανοσοποιητικό ενός οργανισμού πέφτει, χτυπά συναγερμός για το σύστημα. Οι επιλογές του, ανάλογα με το βαθμό συνειδητοποίησης, είναι συγκεκριμένες. Ή θα νοσήσει εσωτερικά, κρυφά, και τελεσίδικα αναπτύσσοντας ανίατη καταληκτική ασθένεια, ή θα εκραγεί εκτονώνοντας το πρόβλημα στην επιφάνεια. Όσον αφορά στον Γιώργο, προφανώς ο αμυντικός του μηχανισμός, λειτούργησε προς όφελός του: ο έρπης είναι μια πληγή που φαίνεται μεν και που πονά, αλλά «σώζει» από καταστάσεις ύπουλες και πολύ βαρύτερες. Είναι όμως κι ένα καμπανάκι: οφείλει ο πάσχων, να το πάρει σοβαρά υπ’ όψιν του. Αποτελεί στιγμιαία και άμεση εκτόνωση μεν, αλλά δηλώνει και την επικινδυνότητα της κατάστασης.

Ο έρπης στο στόμα του κ. Παπανδρέου, αντανακλά την εικόνα της χώρας μας . Μήπως να το πάρουμε στα σοβαρά αυτό το σημάδι, μια και παραβλέποντας όσα μας ροκανίζουν εσωτερικά χρόνια τώρα ,φτάσαμε στο χείλος του…γκρεμού;



1 σχόλιο:

το λουκουμάκι είπε...

μήπως ν' αφήσουμε τις βλακείες;