»Ποιος θελει τους τουριστες;

Του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΤΖΑΝΑΚΗ NEA

ΕΝΑ ΣΤΑ πέντε ευρώ που κερδίζει η χώρα μας κάθε χρόνο εξαρτάται έμμεσα ή άμεσα από τον τουρισμό. Αλλά φαίνεται ότι μερικοί συμπολίτες μας ξέρουν κι άλλον τρόπο για να μπουν αυτά τα χρήματα στα ταμεία- και έχουν βαλθεί να διώξουν τους τουρίστες μια και καλή...
Εκατοντάδες εμπορικά καταστήματα στην Αθήνα, περιμένουν πώς και πώς τα κρουαζιερόπλοια. Τα καταστήματα ..

αυτά- κοσμηματοπωλεία, για παράδειγμα- απασχολούν υπαλλήλους. Αν δεν έλθουν οι τουρίστες από τα κρουαζιερόπλοια, αυτά τα καταστήματα θα κλείσουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εξ ου και οι έμποροι αποφάσισαν να υποδεχτούν τους τουρίστες με λουλούδια στο λιμάνι- όπως έκαναν οι Χαβανέζοι στις ταινίες του Χόλιγουντ.
Αλλά ο κ. Χαλάς της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας δεν συμφωνεί. Ούτε λουλούδια θέλει ούτε κρουαζιερόπλοια. Οχι για τον εαυτό του, αλλά για τη φουκαριάρα την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας. «Στο πλοίο Ζenith δουλεύουν 613 άτομα από 27 διαφορετικές χώρες. Πώς θα συνεννοηθούν μεταξύ τους;», αναρωτήθηκε. Και αποφάσισε ότι δεν θα τους κάνει τη χάρη να πιάσουν στον Πειραιά.
Στο Κουσάντασι, απέναντι από τη Σάμο, δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Δεν ασχολούνται με το κατά πόσον είναι εθνικώς ομοιογενή τα πληρώματα των κρουζιερόπλοιων. Ασχολούνται με τον τουρισμό, κλείνουν δουλειές, πουλάνε κοσμήματα και ταΐζουν τον κόσμο- για να έχουν δουλειά και του χρόνου. Και μάλιστα περισσότερη και καλύτερη.

Βολεμένοι κι άβολοι
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, τα έχουμε παρεξηγήσει τα πράγματα. Από τη δεκαετία του ΄80, με τις κοινωνικοποιήσεις και όλα τα σχετικά, κάπου τείνουμε να πιστέψουμε ότι το να δει ένας ξένος την Ακρόπολη είναι προνόμιο, που πρέπει να το κατακτήσει. Οτι το να ελλιμενισθεί ένα κρουαζιερόπλοιο στον Πειραιά είναι καταπάτηση της εθνικής μας κυριαρχίας και καπιταλιστική απόβαση.
Αν τα εμπόδια στους τουρίστες τα έβαζε ένα πλειοψηφικό κίνημα, τα πράγματα θα ήταν απλά: Θα έπρεπε να αποδεχτούμε ότι είμαστε ένα έθνος αριστεριστών- και να προχωρήσουμε παραπέρα. Ομως τα εμπόδια τα βάζει μία μικρή- πολύ μικρή- μειοψηφία. Ανθρωποι βολεμένοι με τους συνδικαλιστικούς τους μισθούς- οι οποίοι συμπληρώνουν 20ετία στην ίδια θέση.
Πολεμούν τον τουρισμό, άρα υπάρχουν. Το ερώτημα είναι πώς θα συνεχίζουμε να υπάρχουμε εμείς οι υπόλοιποι