»Επικοινωνιακες φουσκες

Tου Αλεξη Παπαχελα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Σε λίγους μήνες θα περάσουμε όλοι μας ένα κρίσιμο τεστ σοβαρότητος και ωριμότητος. Παραπονιόμαστε συνεχώς για το επίπεδο των πολιτικών μας, για την ανεπάρκειά τους στην επίλυση κρίσιμων προβλημάτων. Το φθινόπωρο λοιπόν θα κληθούμε να ψηφίσουμε δημάρχους και περιφερειάρχες. Θα είναι οι άνθρωποι που κατ’ εξοχήν επηρεάζουν με τις αποφάσεις και δράσεις τους την καθημερινότητά μας. Οι περιφερειάρχες μάλιστα θα διαχειρίζονται τεράστια κονδύλια και στην ουσία θα είναι υπερυπουργοί για τις περιφέρειές τους.

Μέχρι τώρα πιστεύω ότι.. οι επιλογές μας για τις θέσεις αυτές ήταν τραγικές. Δεν ψάξαμε να δούμε τι έκανε για παράδειγμα ο δήμαρχος Αθηναίων όταν ήταν στο υπουργείο Υγείας, παρά το γεγονός πως τα νούμερα και η κατάσταση της υγείας μιλάνε από μόνα τους. Η Αθήνα έχει τα χάλια της, είναι βρώμικη, γεμάτη αδέσποτα σκυλιά στο Σύνταγμα και με παράνομους πλανόδιους λαθρομετανάστες σε κάθε γωνία. Κανείς μας δεν μπορεί να θυμηθεί μια σημαντική παρέμβαση τα τελευταία χρόνια, εκτός από τη διαπλάτυνση του πεζοδρομίου της οδού Κανάρη στο Κολωνάκι. Ο κ. Κακλαμάνης εξελέγη βεβαίως γιατί έχει επικοινωνιακό χάρισμα στην τηλεόραση ή, όπως έλεγε ένας μετανιωμένος ψηφοφόρος του, «τα έλεγε καλά».

Δεν είναι όμως μόνο ο κ. Κακλαμάνης, αλλά και η Θεσσαλονίκη που δεν μπορεί εδώ και χρόνια να βρει μια τοπική ηγεσία που να της αξίζει.

Τι θα γίνει λοιπόν; Οι έως τώρα ενδείξεις είναι μάλλον ανησυχητικές. Στο ΠΑΣΟΚ κυκλοφορούν κλασικές ιδέες για τις θέσεις των περιφερειαρχών ή των δημάρχων τύπου Φώφης Γεννηματά. Για άλλη μια φορά, η επικοινωνιακή διάσταση καταργεί την αναγκαιότητα της αποδεδειγμένης επάρκειας για μια τόσο σημαντική θέση. Δεν έχω τίποτα προσωπικό με όλους τους προαναφερθέντες πολιτικούς, που είναι ενδεχομένως και συμπαθείς. Τα έχω με εμάς όλους που κινδυνεύουμε για μια ακόμη φορά να πάμε στις κάλπες «σαν πρόβατα» για να ψηφίσουμε τους κομματικούς και «επικοινωνιακούς» υποψήφιους. Θα μου πείτε, και τι μπορούμε να κάνουμε; Πρώτα απ’ όλα να δώσουμε ένα μήνυμα στα κόμματα ότι δεν θα ανεχθούμε άλλο μετριότητες και επικοινωνιακές «φούσκες» στις επιλογές τους.

Ας σταματήσουμε να είμαστε μια κοινωνία πολιτών που παραπονιέται για το πολιτικό της σύστημα, αλλά κατά τα άλλα δεν συμμετέχει στη δημόσια ζωή. Οποιος επιχειρηματίας ή άλλος θέλει και έχει τα κότσια να μπει στην πολιτική, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν. Τι καλύτερο ξεκίνημα για κάποιον από τη δημαρχία μιας μεγάλης πόλης, που δίνει την ευκαιρία να κάνεις πράγματα και να βελτιώσεις αισθητά τη ζωή συμπολιτών σου; Εμείς όλοι πάλι θα κάνουμε καλά να αρχίσουμε να διατυπώνουμε συγκεκριμένες ερωτήσεις: «Τι ακριβώς εμπειρία έχετε στη διαχείριση ενός μεγάλου οργανισμού;», «Ξαναδιοικήσατε τίποτα, έστω και περίπτερο; Μας δείχνετε τον ισολογισμό επιτυχιών-αποτυχιών στην προηγούμενη δουλειά σας;», «Τι σκοπεύετε να κάνετε στην πόλη και πώς θα το πληρώσετε;».

Αν ψηφίσουμε στις επόμενες δημοτικές εκλογές με βάση κομματικά ή επικοινωνιακά κριτήρια, θα είμαστε πραγματικά άξιοι της μοίρας και των αδιεξόδων μας. Ας τα σκεφθούμε, λοιπόν, καλά όλοι από τώρα, γιατί μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος...