»Η κλεψυδρα μας αδειαζει...

ellispoint

Ο δρόμος προς την κόλαση είναι σπαρμένος με καλές προθέσεις. Κι ο δρόμος προς την χρεοκοπία – χρεοκοπία οικονομική, πολιτική και ηθική – μπορεί να είναι σπαρμένος με τις καλύτερες εξαγγελίες και υποσχέσεις.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έχει όλη τη βούληση, το όραμα και την πρόθεση να φτιάξει μια Ελλάδα διαφορετική. Ότι θέλει και ότι προσπαθεί να σώσει το μπαταρισμένο καράβι, να χαράξει νέα ρότα και να μας βγάλει όλους από το τέλμα του βολεμένου παρελθόντος σε μια νέα στεριά και μια νέα..
εποχή.

Εκείνο όμως το οποίο όλοι αμφισβητούν – οι απλοί πολίτες, οι ευρωπαίοι εταίροι, οι αγορές – είναι οι δυνατότητες της κυβέρνησης να εφαρμόσει και να φέρει σε πέρας τις τομές και αλλαγές που εξαγγέλλει. Κι αυτή η αμφισβήτηση είναι που, μαζί με τον εθισμό μας πλέον στις διάφορες «διαρροές», οδήγησε σήμερα στη νέα εκτίναξη των περίφημων spreads και στο νέο θρίλερ για το αν θα καταφέρουμε, ή δεν θα καταφέρουμε, να ξαναδανειστούμε.

Διότι μπορεί οι αγορές να μην ελέγχονται από τους …καλύτερους ανθρώπους του κόσμου, μπορεί οι κερδοσκόποι να μας την έχουν στημένη στη γωνία, όμως κι εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους χαρίζουμε απλόχερα άλλοθι.

Όταν, για παράδειγμα, ράβεις και ξηλώνεις μήνες τώρα τη φορολογική μεταρρύθμιση και μεταθέτεις την ψήφισή της από εβδομάδα σε εβδομάδα, κάποιοι μπορεί και να έχουν δίκιο όταν αμφιβάλουν για το εάν μπορείς να την εφαρμόσεις.

Όταν χαιρετίζεις ως «ευρωπαϊκή επιτυχία» τη συμφωνία των Βρυξελλών για τον κοινό μηχανισμό στήριξης Ευρώπης-ΔΝΤ και στη συνέχεια «διαρρέεις» πως δεν σου …αρέσει το ΔΝΤ και θέλεις να το παρακάμψεις, τότε κάποιοι ίσως δικαιούνται να αναρωτούνται εάν γνωρίζει η …δεξιά της κυβέρνησης τι ποιεί η αριστερά της και το αντίστροφο.

Όταν επίσης, κάποιοι υπουργοί σπαταλούν περισσότερο χρόνο στα τηλεπαράθυρα και στα τηλέφωνα των «διαρροών» απ’ ό,τι στην υλοποίηση των μέτρων του Προγράμματος Σταθερότητας, τότε ακόμη κι οι χειρότεροι κερδοσκόποι του κόσμου μπορεί να βρουν μπροστά τους ιδανικούς αυτόχειρες.

Είναι ξεκάθαρο πια πως τα λόγια, οι διακηρύξεις κι οι εξαγγελίες δεν πείθουν κανέναν – ούτε τους ανεκτικούς πολίτες, ούτε τις «κακές» αγορές. Είναι ξεκάθαρο επίσης πως δεν μας λείπουν οι καλές προθέσεις και η πολιτική βούληση. Οι πράξεις, οι ριζικές και άμεσες κινήσεις είναι που μας λείπουν, και ο χρόνος επίσης. Είναι ξεκάθαρο πια πως η κλεψύδρα μας αδειάζει επικίνδυνα.