Είναι η μοίρα μας να χάνουμε κάθε τόσο κι έναν 15χρονο...
Τoυ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡ. ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ ΝΕΑ
«Πάσχα, των Ελλήνων Πάσχα» επέρχεται, ο κόσμος σπεύδει στις εκκλησίες να αποθέσει για άλλη μια φορά τις ελπίδες του και να συγκινηθεί από το Θείο Δράμα, η άνοιξη έχει στήσει τρελό χορό στις πλαγιές και τα λιβάδια, αλλά τούτο το Πάσχα έχει μια γεύση στυφή. Στυφή και πικρή. Επειδή δεν μας έφταναν όλα τα άλλα, αποδεικνύεται τώρα ότι το έχει η μοίρα αυτής της χώρας κάθε τόσο να χάνει έναν 15χρονο. Τελικά, αν το καλοσκεφτείς, είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα να είσαι 15χρονος σήμερα στην Αθήνα και επιπλέον να κυκλοφορείς τα βράδια έξω. Ή από σφαίρα καουμπόη αστυνομικού θα πας ή από αδέσποτη μπόμπα τρελαμένου επαναστάτη της..
κακιάς ώρας που νομίζει (και αυτός) ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον εαυτό του- άρα είναι τεράστια μαγκιά να συσκευάζεις μια βόμβα, να την αφήνεις κάπου και όποιον πάρει ο χάρος. Είμαι πολύ θυμωμένος με όλα αυτά, εξαγριωμένος μπορώ να σου πω. Κυρίως με εμάς. Που όταν σκοτώθηκε ο μικρός Αλέξης, άνθρωποι κάθε ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου, οικονομικής κατάστασης διαδήλωσαν, και σωστά, για να εκφράσουν την οργή τους ενάντια στην αστυνομική βία. Αλλά τώρα που χάθηκε αυτός ο πιτσιρίκος Αφγανός ούτε φωνή ούτε ακρόαση, που λένε...
Κλαίει διαφορετικά η ξένη μάνα;
Γιατί άραγε; Επειδή το παλικαράκι έσκυβε (αν έσκυβε) πέντε φορές την ημέρα κοιτώντας την Ανατολή και κάνοντας προσευχές στον Θεό του που τον λένε Αλλάχ; Επειδή δεν είχε στον ήλιο μοίρα και ούτε κομμάτι ψωμί να φάει γιατί οι δουλέμποροι του πήραν 5.000 ευρώ να τον φέρουν εδώ για να βρει τον θάνατο; Ή μήπως επειδή κρίναμε ότι αρκούσε ο ολοφυρμός της μάνας του για όσα έπρεπε ο καθένας από μας, και όλοι μαζί, να κάνουμε; Κλαίει διαφορετικά άραγε μια μάνα που χάνει το παιδί της, επειδή είναι ξένη, δεν μιλάει τη γλώσσα σου, δεν έχει επίσης στον ήλιο μοίρα, ψάχνει στα σκουπίδια να βρει τροφή για τα παιδιά της, φοράει κάτι υφάσματα αντί για ακριβά ρούχα και παντελόνια, και επιπλέον έχει και μια μαντίλα φορεμένη στο κεφάλι της; Εγώ λέω όχι. Και πολλοί άλλοι, ίσως. Αλλά... Υπάρχει πάντα ένα «αλλά». Είναι αυτό που μας απέτρεψε να διαδηλώσουμε ενάντια στην τυφλή βία της 17 Νοέμβρη όταν σκότωνε τον Αξαρλιάν, γιατί ακόμη και στον θάνατο υπάρχει η (τάχα μου)... προοδευτική άποψη. Κι είναι αυτό που μας αποτρέπει τώρα να βγούμε και να πούμε αυτό που πραγματικά πιστεύουμε για τους «επαναστάτες» του γλυκού νερού, που βάζουν μπόμπες πολεμώντας ανεμόμυλους...
Ο τρομοκράτης είναι γυμνός...
Ότι είναι... νούμερα! Κανονικά. Διότι μόνο άμα είσαι νούμερο, και δη μεγάλο, μπορείς να πιστεύεις ότι βάζοντας αφειδώς μπόμπες και αδιαφορώντας για τις απώλειες, ανθρώπινες και υλικές, θα καταφέρεις κάτι. Τίποτε δεν θα καταφέρεις. Μόνο να επιβεβαιώσεις ακριβώς το πόσο νούμερο είσαι. Ίδιο με τα νούμερα των στατιστικών που κάνεις εσύ και οι δικοί σου κάθε τόσο στις προκηρύξεις σας- τόσες μπόμπες, τόσες ζημιές, τόσα αυτοκίνητα, τόσα θύματα, ισοζύγιο θετικό! Αμ, δε. Τα ίδια έλεγαν και οι άλλοι, οι ξηροκουφοντίνες, και δείτε πού είναι. Άσε το ανελέητο ξεβράκωμα που υπέστησαν- «ο τρομοκράτης είναι γυμνός, ο τρομοκράτης είναι γυμνός». Γυμνός. Δεν έχει τίποτε μέσα του. Μόνο, τη σκέψη ότι όλα γυρίζουν γύρω απ΄ αυτόν, ότι είναι το κέντρο της Γης. Ε, δεν γυρίζουν, τι να κάνουμε τώρα...
Γιατί έγινα πύραυλος!
Κι εμένα μερικές φορές μου γυρίζει το μάτι κι εγώ πρέπει να το προσέξω. Αλλά δεν είναι εύκολο. Ούτε διαχειρίσιμο. Διότι εκεί που κάθεσαι και ακούς τον συνομιλητή σου ήρεμα- όπως το έπαθα εγώ με τον Παναγιωτόπουλο στην εκπομπή του Πρετεντέρη, τη Δευτέρα- σου κάνει μια έτσι και σου χτυπάει τις πιο ευαίσθητες χορδές. Διότι, εντάξει, το καταλαβαίνεις ότι πολιτικός είναι ο άλλος, και την τρίχα τριχιά θα κάνει, και την υπερβολή θα πλασάρει ως πραγματικότητα, και το ψέμα θα σερβίρει για να περάσει τη γραμμή του. Αλλά να κάνει το άσπρο μαύρο, ε, αυτό είναι κομματάκι δύσκολο να το δεχτείς. Και παρεμβαίνεις για να πεις όχι τίποτε μεγάλες σοφίες, αλλά τα αυτονόητα: αυτά που ξέρεις και αυτά που έχουν προκύψει από το ρεπορτάζ κατά καιρούς...
Ναι, σαρώνει η εγκληματικότητα
Οκέι, στις συζητήσεις πρέπει να είσαι συγκρατημένος, σοβαρός και ήρεμος. Μάλιστα. Αλλά για πες, δάσκαλε, τι κάνεις όταν ο άλλος σου λέει κατάμουτρα, ας πούμε, ότι η εγκληματικότητα που σαρώνει τη χώρα είναι θέμα των τελευταίων ημερών ή και εβδομάδων. Συγγνώμη, αυτό το αντέχεις; Δεν το αντέχεις, σε διαβεβαιώ. Όμως δεν είναι αυτό το πρόβλημα: το πρόβλημα είναι ότι όλοι αυτοί, οι νεοδημοκράτες δηλαδή, έξι μήνες μετά τις εκλογές έχουν σηκώσει κεφάλι και συμπεριφέρονται ως αμέτοχοι τρίτοι. Σαν να μην ήταν αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα- και εν προκειμένω διέλυσαν και την Αστυνομία...
Εντάξει, δεν λέω, έχεις δικαίωμα να λες ό,τι θέλεις. Κανένα πρόβλημα. Αλλά είναι ανάγκη να προκαλείς τόσο με αυτά που λες; Τουλάχιστον μη μιλάς. Ζήτα συγγνώμη από τους πολίτες για ό,τι έκανες στη χώρα, δείξε ότι μεταμελείσαι ειλικρινά και έλα μετά να μας πεις την άποψή σου. Εντάξει;
Ο Γιώργος προσπαθεί σκληρά
Δεν βλέπεις τι γίνεται με την οικονομία; Ο σφοδρότερος επικριτής της κυβέρνησης και του Γιώργου στο θέμα της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης είναι η Νέα Δημοκρατία με επικεφαλής τον Σαμαρά! Δηλαδή θα τρελαθούμε εντελώς. Μιλάνε για διαχείριση της κρίσης εκείνοι που τη δημιούργησαν, εκείνοι που έστειλαν τη χώρα στον πάτο- πιο κάτω δεν γίνεται. Και τι λένε; Ότι η κυβέρνηση έκανε αυτό και δεν έκανε εκείνο ή πως θα έπρεπε να χειριστεί τα πράγματα έτσι και όχι αλλιώς. Κι εμείς καθόμαστε και τους ακούμε με το στόμα ανοιχτό μη χάσουμε καμιά από τις... σοφίες που λένε και βρεθούμε εκτός παιχνιδιού, στην εξέδρα. Εγώ δεν σου λέω ότι ο Γιώργος τα κάνει όλα τέλεια και πως οι χειρισμοί στην κρίση ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά τουλάχιστον προσπαθεί. Και προσπαθεί σκληρά. Κι άμα τα καταφέρει, αυτό θα είναι αποτέλεσμα της κοπιώδους προσπάθειας που καταβάλλει. Έλεος δηλαδή...
ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ
Πάγκαλος μαινόμενος για οργανισμούς-φαντάσματα
Καμιά 200αριά είναι οι οργανισμοί που έχουν μπει στο στόχαστρο του Θόδωρου Πάγκαλου για κατάργηση και από αυτούς οι 50 είναι άμεσης... κατάργησης! Πρόκειται για διάφορους οργανισμούς που είναι κανονικά... φαντάσματα- από αυτά που ξεπροβάλλουν τις νύχτες από τίποτε γωνίες και σου κόβουν το αίμα! Ο Πάγκαλος που το έχει πάρει πολύ ζεστά το θέμα θεωρεί ότι η κυβέρνηση έχει καθυστερήσει πολύ σε σχέση με τις καταργήσεις και, όπως είπε στο αυτό Υπουργικό Συμβούλιο της Μ. Τρίτης, οι καθυστερήσεις οφείλονται στον... «πατριωτισμό» (ναι, έτσι τον ονόμασε) ορισμένων υπουργών που δίνουν μάχη για να διατηρήσουν τα «κεκτημένα»- άσε κάτω τον οργανισμό μου, αντιπρόεδρε, και τέτοια.
Για «ιδιοκτησιακή αντίληψη» κατηγόρησε ο Θ. Πάγκαλος τους υπουργούς, παρόντος του Πρωθυπουργού, και έδωσε διορία ώς τον Ιούνιο να τελειώσει το καλαμπούρι. Θα τα καταφέρει; Προσωπικά πολύ αμφιβάλλω. Η άλλη πλευρά προβάλλει ήδη το αντεπιχείρημα ότι υπάρχουν «νομικά προβλήματα»! Θόδωρε, η επανάσταση μπορεί να περιμένει (;)- μέχρι να επιλυθούν τα νομικά ζητήματα...
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
»ΤΟ ΣΤΙΓΜΑ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου