»Από συνεπεια αλλο τιποτε! Απο ελπιδα ομως, τι γινεται;

Tου Στεφανου Κασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

«Η συνέπεια ανατροφοδοτεί την ελπίδα». Επιγραμματική ρήση αποδιδόμενη στον πρωθυπουργό, από τη συνεδρίαση του Διαθεσμικού (sic) στις αρχές της περασμένης εβδομάδας. (Διευκρινίζεται ότι, στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, Διαθεσμικό καλείται το εντεταλμένο όργανο για τον συντονισμό κυβέρνησης και κόμματος). Οσον αφορά τη συνέπεια, θα ήταν τουλάχιστον μικρόψυχο να την αρνηθεί κανείς. Διαπιστώνεται στους χειρισμούς της κυβέρνησης από την αρχή της κρίσης. Συνοψίζω ορισμένα δείγματα συνέπειας, από αυτά που έχω πρόχειρα στην..

μνήμη: Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας, αλλά είμαστε ένας «Τιτανικός» που κατευθύνεται προς το παγόβουνο. Θέλουμε βοήθεια, αλλά δεν ζητούμε δανεικά. Σκεπτόμαστε να προσφύγουμε στο ΔΝΤ, αλλά δεν το εννοούμε - έτσι το λέμε, για να έχουμε «ένα πιστόλι επάνω στο τραπέζι».

Χθες είχαμε και τις δηλώσεις ανώνυμου κυβερνητικού στελέχους στο διεθνές πρακτορείο οικονομικών ειδήσεων «Market News International», βάσει των οποίων η Ελλάδα δεν επιθυμεί να έχει ρόλο το ΔΝΤ, στην περίπτωση εφαρμογής της πρόσφατης απόφασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τη σωτηρία της ελληνικής οικονομίας. Δηλώσεις οι οποίες, ώσπου να διαψευσθούν, είχαν εκτοξεύσει το spread σε νέα ύψη. Η ανώνυμη πηγή των επίμαχων δηλώσεων προφανώς δεν είχε διαβάσει το κείμενο της απόφασης, η οποία κατά τον πρωθυπουργό συνιστούσε «μεγάλη εθνική επιτυχία». Εκεί αναφέρεται ρητώς –και μάλιστα δις– ότι η ευρωπαϊκή συνεισφορά, με τη μορφή συντονισμένων διμερών δανείων, νοείται «ως τμήμα ενός πακέτου που περιλαμβάνει ουσιαστική χρηματοδότηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου». Ο μηχανισμός που συμφωνήθηκε μεταξύ των Ευρωπαίων είναι συμπληρωματικός.

Η άγνοια της απόφασης, εκ μέρους του κυβερνητικής πηγής, δεν ενοχλεί. Διότι σημασία έχει η συνέπεια - έστω και αν αυτή αφορά την αντίφαση, την ζημιογόνο πολυφωνία των κυβερνητικών πηγών, την εμφανή απουσία στιβαρής καθοδήγησης της σταθεροποιητικής προσπάθειας. Το πρόβλημα είναι ότι η διαπιστούμενη συνέπεια δεν «ανατροφοδοτεί» την ελπίδα, αλλά μάλλον το αντίθετό της. Υπό αυτό το πρίσμα και δεδομένης της αξίας των συμβόλων στην πολιτική, διερωτώμαι μήπως θα πρέπει να ανησυχούμε για το γεγονός ότι ο Γιώργος επέλεξε να φθάσει στον τόπο των πασχαλινών διακοπών του, την Υδρα, κωπηλατώντας επί τέσσερις ώρες για να καλύψει απόσταση 12 ναυτικών μιλίων...

Death row

Ετσι λένε οι Αμερικανοί το μέρος εκείνο της φυλακής, όπου κρατούνται οι θανατοποινίτες, περιμένοντας την εκτέλεσή τους. Ο λόγος για τον οποίον το σημειώνω δεν είναι για να προσθέσω στις γνώσεις σας περί σωφρονιστικού συστήματος, αλλά για να σας προϊδεάσω. Τον όρο αυτό χρησιμοποιεί στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες του σημαίνον στέλεχος της κυβέρνησης, με γνώση του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος, όταν αναφέρεται στις προοπτικές του δημοσιονομικού αδιεξόδου της χώρας. Αν θεωρείτε τη μεταφορά υπερβολική, σας παραπέμπω στην προβολή των οικονομικών μεγεθών, που έκανε ο «Economist» στο τελευταίο τεύχος του Μαρτίου: 293,2 δισ. το 2010, 312,6 το 2011, 327,6 το 2012, 338,4 το 2013 και 344,2 το 2014.

Βέβαια, μέρες που είναι, ας μη σας μαυρίζω την καρδιά! Σας θυμίζω λοιπόν ότι «η Ανάσταση συνδέεται με την ελπίδα, τη δύναμη της χαράς και το ξεκίνημα της άνοιξης και, παρά τις δυσκολίες, ξέρω ότι θα τα καταφέρουμε μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα δημιουργική». Ηταν το πασχαλινό μήνυμα του Γιώργου και ελπίζω ότι με το επίρρημα «μαζί» δεν αναφερόταν στο ΔΝΤ...

Στο έλεος του Θεού

«Με τη βοήθεια του Θεού θα έχουμε και την έμπνευση και τη δύναμη να δείχνουμε κάθε μέρα στον ελληνικό λαό τον δρόμο της ελπίδας», ήταν η ακροτελεύτια πρόταση των δηλώσεων του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης από την Κόρινθο, όπου βρέθηκε την ημέρα του Πάσχα. Επειδή δεν διανοούμαι ούτε καν να φανταστώ πως ονειρεύομαι ότι ο Αντώνης Σαμαράς αμφισβητεί την ύπαρξη του Κυρίου, συμπεραίνω ότι είτε ο Θεός, επί του παρόντος, δεν ακούει τις προσευχές του Αντώνη είτε ότι, λόγω φόρτου εργασίας, δεν έχει προλάβει ακόμη να ασχοληθεί. Διότι, έως τώρα, δεν διαπιστώνω την παραμικρή έξαψη του ενδιαφέροντος του κόσμου για τη Ν.Δ.

Ομοιότητες

Με αφορμή το σημείωμα, στο φύλλο της περασμένης Παρασκευής, σχετικά με την πρωτότυπη θέση της κυρίας Παπαρήγα ότι, για τον θάνατο του δεκαπεντάχρονου Αφγανού πρόσφυγα από την τρομοκρατική επίθεση στα Πατήσια, ευθύνεται ο «πόλεμος των ιμπεριαλιστών» στο Αφγανιστάν, ο αναγνώστης Β. Π. από την Κεφαλονιά γράφει:

«Συνέβη το 1979 στο Dammam της Σαουδικής Αραβίας, όπου εργαζόμουν. Συνάδελφος είχε σταθμεύσει το αυτοκίνητό του κανονικά και νομίμως σε προβλεπόμενο χώρο στάθμευσης. Ενας Σαουδάραβας, κάνοντας ελιγμούς με το δικό του αυτοκίνητο, συγκρούσθηκε ελαφρά με το σταθμευμένο όχημα του συναδέλφου. Η υπόθεση οδηγήθηκε στο δικαστήριο, όπου ο τοπικός δικαστής (χότζας) απεφάνθη ότι υπόχρεος αποζημίωσης ήταν ο συνάδελφος, με το σκεπτικό ότι αν δεν είχε μεταβεί στη Σ. Αραβία για να εργασθεί, το αυτοκίνητό του δεν θα εμπόδιζε τους ελιγμούς του οχήματος του “πιστού”. Πίστευα ότι ο τρόπος σκέψης του συγκεκριμένου θρησκευτικού δικαστή ήταν αξεπέραστος. Τα γεγονότα με διέψευσαν».

Ετσι τους λέει

Μιλώντας στη ΝΕΤ, την περασμένη εβδομάδα, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης υπερασπίσθηκε τη Λούκα, με τον τρόπο που ο ίδιος ξέρει καλύτερα: «Οι αναπτυξιακές πρωτοβουλίες εντός του μηνός είναι περαιωμένες. Και το ΕΣΠΑ και ο αναπτυξιακός νόμος κατατίθενται από την αρμόδια υπουργό. Ετσι μας λέει η υπουργός και δεν έχω κανένα λόγο να το αμφισβητήσω». Τότε όμως ποιον λόγο έχει να το τονίσει;