Τρίτη 20 Απριλίου 2010

»Και μυαλο δεν βαζουμε

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος «E» 20/4

Εχετε αναρωτηθεί ποτέ αν υπάρχει κάτι κοινό ανάμεσα στα μεγάλα προβλήματα που μας απασχολούν ως λαό, όπως, για παράδειγμα, το Κυπριακό, το Σκοπιανό, το ασφαλιστικό και, τώρα, το οικονομικό; Σας έχει περάσει ποτέ από το μυαλό η σκέψη πως τίποτα και ποτέ δεν έχουμε λύσει επειδή αρνιόμαστε να αποδεχτούμε πως χωρίς να σπάσουμε αβγά δεν φτιάχνεται ομελέτα και πως χωρίς υποχωρήσεις δεν λύνονται προβλήματα;

Μια μικρή αναδρομή νομίζω ότι..
είναι χρήσιμη. Το Κυπριακό έχει αποδειχτεί η ιστορία των χαμένων ευκαιριών. Οποιος ελάχιστα έχει ασχοληθεί με το θέμα, το ξέρει καλά. Στα χέρια μας ήταν και η λύση του Σκοπιανού την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, αλλά δεν μας έκανε τότε η σύνθετη ονομασία. Τώρα την επιδιώκουμε, αλλά δεν μας τη δίνει κανένας. Κι όσο για το ασφαλιστικό, δεν μας άρεσε η πρόταση Γιαννίτση, που αν μας προσφερόταν τώρα θα κάναμε και κωλοτούμπες για να την εξασφαλίσουμε, γιατί ήταν «κοινωνικά ανάλγητη και άδικη».

Στην ίδια λογική κινείται τώρα και το πρόβλημα της εξόδου από την κρίση. Αν είχαμε πάρει πέρυσι τον Ιούνιο τα μέτρα που ανακοινώσαμε φέτος τον Ιανουάριο θα το είχαμε το πρόβλημα, αλλά δεν το κάναμε. Οπως θα το είχαμε ξεπεράσει αν ανακοινώναμε τον Ιανουάριο τα μέτρα που ανακοινώσαμε τον Μάρτιο. Και μην έχετε αμφιβολία ότι αν δεν ακουμπήσουμε τώρα στον μηχανισμό στήριξης επειδή συμμετέχει σ’ αυτόν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αργά ή γρήγορα θα έχουμε να κάνουμε μόνο με το ΔΝΤ και χωρίς ευρωπαϊκή συμμετοχή.

Πολύ απλά, τα θέλουμε όλα δικά μας. Πιστεύουμε ότι το δίκιο μας είναι σε κάθε περίπτωση απόλυτο και λειτουργούμε με αυτήν και μόνο την εμμονή, έστω κι αν κατά βάθος ξέρουμε ότι έτσι επιδεινώνουμε το πρόβλημα αντί να το λύνουμε και οδηγούμαστε μοιραία σε χειρότερες προοπτικές και επαχθέστερες λύσεις.

Και το χειρότερο είναι ότι πανηγυρίζοντας οδηγούμαστε από τη μία καταστροφή στην άλλη. Είτε με παλλαϊκές κινητοποιήσεις, είτε με λαοσυνάξεις, είτε με απεργίες και συλλαλητήρια. Επανειλημμένα το έχουμε παίξει το έργο και μυαλό δεν βάλαμε. Αντε να το ξαναπαίξουμε, μπας και καταφέρουμε αυτήν τη φορά να βάλουμε οριστικά λουκέτο στο μαγαζί.



Δεν υπάρχουν σχόλια: