»Ο Τρισε μας εσωσε απο τη Μερκελ

ellispoint

Οι τραπεζίτες έχουν κακή φήμη. Είναι σκληροί, είναι άτεγκτοι, είναι άκαρδοι. Αλλά στο τέλος κάνουν τη δουλειά, ενώ οι άλλοι συνεχίζουν να μιλάνε, και να μιλάνε, και να μιλάνε...
Ο πρώτος των πρώτων τους, το «αφεντικό» της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ήταν αυτός που έκοψε με το μπαμπάκι το γόρδιο δεσμό της ελληνικής κρίσης που απειλούσε να εξελιχθεί σε ευρωπαϊκή τραγωδία. Και το έκανε -αυτός που έχει διοριστεί για να μην κοιτάζει παρά μόνο τους αριθμούς, τον πληθωρισμό και το πόσα χαρτονομίσματα τυπώνονται- υπερασπίζοντας την πολιτική αντίληψη της Ευρώπης, την ώρα που η πολιτική της ηγεσία φορούσε τα μανικέτια του παλιομοδίτη λογιστή.
Λίγες ώρες πριν αρχίσει η ...σύνοδος κορυφής, ο Ζαν Κλωντ Τρισέ, που δυστυχώς σε λίγους μήνες τελειώνει τη θητεία του στη Φραγκφούρτη, ανακοίνωσε πως η ΕΚΤ θα εξακολουθήσει να αποδέχεται τα ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση για τη διάθεση ρευστότητας στις εμπορικές τράπεζες, ανεξάρτητα από την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, και για ολόκληρο το 2011. Εντελώς ακαταλαβίστικο, ε;

Ας το πούμε με ελληνικά για κανονικούς ανθρώπους και όχι τραπεζίτες.

Οι τράπεζες δανείζουν το κράτος αγοράζοντας ομόλογα. Μετά παίρνουν τα ομόλογα αυτά και τα δίνουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ως ενέχυρο. Έτσι βάζουν στο ταμείο τους μετρητά, τα οποία στη συνέχεια δανείζουν στους πελάτες τους.

Για να είναι δεκτά ως ενέχυρο τα ομόλογα, πρέπει οι τρεις μεγάλοι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης (Moody’s, Fitch, Standard and Poor’s) να έχουν δώσει «καλό βαθμό», δηλαδή να τα θεωρούν ασφαλή, με την έννοια ότι δεν πρόκειται το κράτος που έβγαλε τις ομολογίες να κηρύξει στάση πληρωμών. Μετά την κρίση, η ΕΚΤ το είχε χαλαρώσει λίγο και έπαιρνε και πιο «επικίνδυνα» ομόλογα. Πριν από λίγο καιρό ανακοίνωσε ότι έρχεται ξανά φάση ανάπτυξης, οπότε τέλος η χαλάρωση.

Τον ίδιο καιρό οι διεθνείς οίκοι τσάκισαν τη «βαθμολογία» της Ελλάδας. Άρα υπήρχε κίνδυνος να μην τα παίρνει ο Τρισέ για να δίνει ρευστό. Ο κίνδυνος μετριόταν καθημερινά σε ασφάλιστρα -αυτά που τα λένε CDS- και έχουν μια πορεία αντίστοιχη με τα σπρεντ - τη διαφορά του επιτοκίου μιας σίγουρης χώρας, όπως η Γερμανία, με μια παραπαίουσα όπως η Ελλάδα.

Με την απόφασή του ο Τρισέ -και με το υποδειγματικό timing- της ανακοίνωσης, έκανε δύο πράγματα:

* πρώτον, έκλεισε το ζήτημα της ελληνικής χρηματοδότησης, βγάζοντάς το από το τραπέζι των ηγετών, δηλαδή των πολιτικών. Τώρα όλοι μπορούν να πάρουν ελληνικά ομόλογα, αφού μεταφράζονται αμέσως και χωρίς αμφιβολία σε μετρητό, για τουλάχιστον 20 μήνες ακόμη.

* δεύτερον, έδειξε ότι οι θεματοφύλακες του ευρώ, οι τραπεζίτες, μπορούν όχι απλώς να κατανοούν καλύτερα από τους αρχηγούς των κρατών τα πολιτικά δεδομένα του κοινού νομίσματος, αλλά και να παρεμβαίνουν, υπερακοντίζοντάς τους για τη μακροπρόθεσμη διάσωση της αξιοπιστίας του.

Ένας τραπεζίτης έσωσε το κύρος της πολιτικής Ευρώπης. (Γι’αυτό και λόγω 25ης Μαρτίου ταιριάζει η φωτογραφία με το δάχτυλο προς τα εμπρός και το στυλ Κολοκοτρώνη...)


Φοίβος Καρζής