»Μια ηττα για την Ευρωπη

Παντελής Καψής ΒΗΜΑ

Η αγαπημένη μεταφορά του κ. Γ. Παπανδρέου για το πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα είναι «το όπλο πάνω στο τραπέζι». Από προχθές το βράδυ μπορούμε να θεωρήσουμε ότι το έχουμε.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα βέβαια είναι ένα περίστροφο χωρίς σφαίρες. Αυτό όμως δεν έχει καμία σημασία: ακόμη και άσφαιρο μπορεί να κάνει το ίδιο καλά τη δουλειά του.

ΓΙΑΤΙ βέβαια σε αυτή τη φάση όλο το παιχνίδι παίζεται στην αξιοπιστία. Αν πειστούν οι αγορές ότι δεν κινδυνεύουμε, ότι δηλαδή υπάρχει δίχτυ ασφαλείας, τότε θα συνεχίσουν να μας δανείζουν με λογικά επιτόκια και δεν θα χρειαστούμε τίποτε και κανέναν. Δικαίως η ανακούφιση στην...
Αθήνα.

ΑΝ όμως όχι; Αν δεν βρούμε τα χρήματα που θέλουμε; Η απόφαση δεν αφήνει πολλά περιθώρια αμφιβολίας. Θα πρέπει πρώτα να προσφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Τότε και μόνο τότε θα πάρουμε βοήθεια από την Ενωση- αλλά θα είναι ήδη αργά.

ΑΠΟ τη σκοπιά της Ευρώπης πρόκειται για μεγάλη ήττα, όσο και αν κάποιοι προσπαθούν να το κρύψουν πίσω από ωραία λόγια. Οχι γιατί καταργήθηκε η κοινοτική αλληλεγγύη. Αυτή ενδεχομένως διασώθηκε με τον προβλεπόμενο διμερή δανεισμό.

ΑΛΛΑ γιατί εστάλη ένα σαφές μήνυμα, ότι η Ενωση δεν είναι ούτε θέλει να είναι μια ενιαία πολιτική οντότητα με τους απαραίτητους θεσμούς για την προστασία του κοινού οικονομικού χώρου της.

«ΤΙ είχαμε, τι χάσαμε» θα μπορούσε κάποιος να πει. Ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρχαν τέτοιοι θεσμοί. Σωστά. Ποτέ όμως στο παρελθόν η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είχε βρεθεί αντιμέτωπη και με μια διεθνή οικονομική κρίση τέτοιου μεγέθους.

ΜΟΝΟ όσοι εθελοτυφλούν δεν βλέπουν ότι το ζήτημα του χρέους- όχι βέβαια του ελληνικού- απειλεί να αναδιατάξει τις παγκόσμιες ισορροπίες και να οδηγήσει σε μια γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης.

ΑΝ και αυτή τη φορά η Ευρώπη ακολουθήσει τους ρυθμούς του ιδιότυπου οικονομικού εθνικισμού των Γερμανών και της κυρίας Μέρκελ και δεν καταφέρει να συνεννοηθεί, τότε οι επιπτώσεις ίσως αποδειχθούν πολύ σοβαρότερες απ΄ ό,τι μπορούμε σήμερα να φανταστούμε. Η Ελλάδα δεν ήταν παρά ένας κόκκος άμμου στο μάτι των διεθνών αγορών. Οταν με το καλό βγούμε από το κάδρο, τότε θα φανεί απλώς καθαρότερα το πραγματικό πρόβλημα.

ΜΕΣΑ σε ένα τέτοιο επιθετικό διεθνές περιβάλλον η Ελλάδα δεν έχει στην πραγματικότητα επιλογές. Η μείωση των ελλειμμάτων και η αύξηση της ανταγωνιστικότητας είναι μονόδρομος. Πήραμε ενδεχομένως μια ολιγόμηνη αναστολή. Τα πραγματικά δύσκολα προβλήματα όμως είναι όλα μπροστά μας.