»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Το κόστος της ψευδαίσθησης
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη jpretenteris@dolnet.gr ΝΕΑ

ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΑ τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση; Ομολογώ ότι η ερώτηση με εκπλήσσει. Προφανώς και δεν είναι. Πώς μπορεί να είναι δίκαιη η δραστική περικοπή του εισοδήματος ενός εργαζόμενου είτε με αύξηση των έμμεσων φόρων, είτε με αύξηση της άμεσης φορολόγησης, είτε με περικοπή των αποδοχών του; Ακόμη περισσότερο που στην προκειμένη περίπτωση θα συμβούν και τα τρία!
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, όμως, αν αυτό είναι το ζητούμενο. Διότι δεν πρέπει να υπάρχει καμία αυταπάτη: η χώρα, με απόλυτα δική της υπαιτιότητα, έστω και με ευθύνες που χρήζουν επιμερισμού, μπαίνει σε μια.. διετή νύχτα- στη χειρότερη διετία της σύγχρονης ιστορίας της...
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ, λοιπόν, δεν είναι πώς μπαίνει, αλλά αν, πότε και πώς θα βγει. Αντιλαμβάνομαι ότι αυτός που βλέπει να χάνει το εισόδημα και τα δικαιώματά του δεν έχει πάντα την ψυχραιμία ή την αυταπάρνηση να φιλοσοφήσει τις εξελίξεις. Τον κατανοώ απολύτως. Αλλά είτε το φιλοσοφήσει, είτε δεν το φιλοσοφήσει, το πραγματικό ζητούμενο δεν είναι αν τα μέτρα είναι δίκαια, αλλά αν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ είναι εύκολη και απλή: δεν ξέρω αν είναι αρκετά, ξέρω ότι δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά. Είναι, λοιπόν, άδικα; Είναι. Θα έχουν κοινωνικό κόστος; Θα έχουν. Θα φέρουν ύφεση; Θα φέρουν. Θα φορτώσουν παραπάνω τους μισθωτούς και τα μεσαία στρώματα; Θα τους φορτώσουν. Αλλά δεν έχω ακούσει κανέναν έως τώρα να λέει ότι έπρεπε να γίνει κάτι άλλο- εξαιρουμένων των ανοησιών... ΤΟ ΛΑΘΟΣ μιας μερίδας του ΠαΣοΚ ήταν ότι δημιούργησε προεκλογικά την εντύπωση και μετεκλογικά την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει κάποιος άλλος ευκολότερος και σοσιαλιστικότερος δρόμος, τον οποίο θα βαδίζαμε αγκαλιά με την Κατσέλη και τον Παναγιωτακόπουλο τραγουδώντας «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες...». Δεν υπάρχει. Κι όχι μόνο δεν υπάρχει, αλλά αυτή η ψευδαίσθηση κόστισε χρόνο και χρήμα έως ότου παραμεριστεί.
ΤΟ ΛΑΘΟΣ της αντιπολίτευσης είναι ότι κάνει το ίδιος λάθος. Διότι είτε με δεξιά φρασεολογία, είτε με αριστερή ρητορική, ισχυρίζονται το ίδιο πράγμα: ότι αυτά θα μπορούσαν να μην είχαν γίνει, χωρίς να προσθέτουν τι θα μπορούσε ρεαλιστικά να γίνει στη θέση τους. Να κοπούν οι σπατάλες του Δημοσίου, που λέει ο Σαμαράς; Το ακούω είκοσι χρόνια. Να πληρώσει η πλουτοκρατία; Ίσως να καταλάβουμε και τα Χειμερινά Ανάκτορα...
Η ΕΥΘΥΝΗ, όμως, όλων τους είναι τεράστια. Όχι για την κριτική που κάνουν, μια κριτική θεμιτή και συνήθως καλοδεχούμενη. Αλλά επειδή συντηρούν την ψευδαίσθηση σε έναν δοκιμαζόμενο λαό ότι μπορεί και να δοκιμάζεται χωρίς λόγο. Κι αυτό είναι πιο σκληρό από την περικοπή των εισοδημάτων.