»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη ΝΕΑ

ΕΝΑ ΝΕΚΡΟΣ και δύο τραυματίες το βράδυ της Κυριακής, στα Πατήσια, από έκρηξη βόμβας. Ένας νεκρός και δύο τραυματίες το πρωί της Δευτέρας, πάλι στα Πατήσια, σε δύο ληστείες. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, μια από τις πιο φιλήσυχες γειτονιές της Αθήνας τείνει να μετατραπεί στο Φαρ Ουέστ της σημερινής Ελλάδας.
ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ. Φτάσαμε να ληστεύονται ή να σκοτώνονται στα Πατήσια ακόμη και άνθρωποι που έφυγαν από την Καμπούλ του Αφγανιστάν αναζητώντας ζωή κι ασφάλεια στη χώρα μας. ΠΡΟΦΑΝΩΣ Η βία και η ..εγκληματικότητα δεν αποτελούν υπόθεση Πατησίων. Δεν είναι τυχαίο, όμως, ότι αυτά τα ακραία φαινόμενα πλήττουν πλέον στην πιο ακραία μορφή τους τον πιο παραδοσιακό αστικό ιστό της πόλης. Διαχέονται στις γειτονιές της, βάφουν στο αίμα τις συνοικίες της, μετατρέπουν τον ληστή σε πρόσωπο της καθημερινότητας. Μας φέρνουν αντιμέτωπους με «τον δολοφόνο της διπλανής πόρτας».
ΥΠΟΘΕΤΩ ΟΤΙ το πρόβλημα δεν είναι απλό. Η πόλη και η ζωή της έχουν αλλάξει. Η μαζική εισροή μεταναστών έχει μετατρέψει πολλές γειτονιές σε εξωτικούς μικρόκοσμους. Δεν είναι αυτοί που εισάγουν τη βία και την εγκληματικότητα. Αλλά η παρουσία τους καθιστά δυσκολότερη την ανάπτυξη των δεσμών αλληλεγγύης (και αυτοπροστασίας...) της παλιάς αθηναϊκής συνοικίας. Κακά τα ψέματα, τα Πατήσια δεν έχουν καμία σχέση σήμερα με τα Πατήσια που διατρέχαμε στα εφηβικά μας χρόνιαμόνο οι πολυκατοικίες είναι οι ίδιες και, μάλιστα, σε χειρότερη κατάσταση...
ΑΥΤΗ Η πραγματικότητα, όμως, δύσκολα θα μεταβληθεί. Απέναντι σε αντίστοιχα φαινόμενα, στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, οι Εργατικοί του Τόνι Μπλερ είχαν διακηρύξει το περίφημο δόγμα «σκληροί με το έγκλημα, σκληρότεροι με τους εγκληματίες, ακόμη σκληρότεροι με τις ρίζες του εγκλήματος».
ΚΙ ΑΥΤΟ επειδή έως τότε ο «δημοκρατισμός» της Κεντροαριστεράς είχε εκληφθεί από τη βρετανική κοινωνία ως χαλαρότητα ή ως ανοχή απέναντι στα φαινόμενα βίας που πλήθαιναν.
Η ΙΔΙΑ χαλαρότητα και η ίδια ανοχή απειλεί σήμερα την Ελλάδα. Όπου μια διάχυτη ιδεολογία, παλαιοαριστερής προέλευσης, θεωρεί ότι η βία και η εγκληματικότητα δεν είναι συγκεκριμένες παράνομες πράξεις, αλλά προκύπτουν σχεδόν φυσιολογικά από την «άδικη φύση» της κοινωνίας μας. Ως εκ τούτου, η αστυνόμευση και η καταστολή τους αποτελούν περίπου αντιδημοκρατικές λειτουργίες προστασίας μιας άδικης κοινωνίας.
ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΑΣΥΤΡΙΧΕΣ αρλούμπες ακούμε πολλές. Θέλω να ελπίζω πως δεν εκφράζουν παρά τους ηλιθίους που τις διατυπώνουν. Διότι η ασφάλεια αποτελεί ζωτικό κοινωνικό αγαθό. Το οποίο, αν δεν προστατευθεί, δεν θα οδηγηθούμε σε μια πιο δίκαιη κοινωνία αλλά σε μια κόλαση με μεγαλύτερη βία και περισσότερη εγκληματικότητα. Όπου τα Φαρ Πατήσια θα γίνουν κανονική Καμπούλ.