»Ελβετια

Δημήτρης Δανίκας Σάββατο 6 Μαρτίου 2010 ΒΗΜΑ

Να δώσω, αλλά και αυτοί να δώσουν το κατιτίς. Να στερηθώ, αλλά να κόψεις κι εσύ κάνα πόντο από τα δεκάμετρα πούρα τους. Να με ξυρίσεις παντού, αλλά να κουρέψεις κι εσύ τις τριχούλες από τα ρόδινα αφτάκια τους. Διάολε. Εγώ σε ψήφισα. Εγώ πρωθυπουργό σε έκανα. Εγώ, όταν οι άλλοι σε έφτυναν, σε υποστήριξα. Εγώ όλα σ΄ τα έδωσα. Κι εσύ, τώρα, μου τα παίρνεις όλα. Δύο πράγματα μαζί κυκλοφορούν σε κάθε σημείο αυτής της στεγνής ελληνικής γης. Κοπιάστε να τα ακούσετε και να ταρακουνηθείτε. Το πρώτο: Να αποδείξουν όλοι την πατριωτική ευαισθησία τους. Να πληρώσουν οι κατέχοντες, οι κερδισμένοι, οι μεγιστάνες, ζάπλουτοι, οι ευνοημένοι. Ενα ελάχιστο μέρος από την απροσμέτρητη κερδοφορία τους. Να επιστρέψουν στο κοινό ταμείο ένα μικρό μέρος από το περίσσευμα με το οποίο θα τρώνε με χρυσά κουτάλια ακόμα και τα δισέγγονα των τρισεγγονών τους. Μια μικρή θυσία για το θεαθήναι της αλληλεγγύης τους. Για όνομα του Θεού και της Παναγίας. Πόσα θέλεις μωρέ για να γλεντάς σαν τον Μίδα; Το σύμπαν; Το δεύτερο: Να βγουν στη σέντρα κάποια ονόματα και να τιμωρηθούν προς παραδειγματισμό οι πειρατές που έκαναν πλιάτσικο στα Ταμεία. Τα ονόματα τα ξέρουν. Τους φακέλους τούς έχουν. Τα στοιχεία τα.. ξέρουν. Τους ηθικούς αυτουργούς και όλους τους λοιπούς συνεργούς τούς γνωρίζουν. Επομένως τι περιμένουν; Να σου πω εγώ τι περιμένουν. Εγώ ο καχύποπτος, τρομοκρατημένος και αιωνίως καρπαζωμένος. Από τη στιγμή που η εξαγγελία του ξυρίσματος δεν συνοδεύτηκε και με την ονομαστική τιμωρία των ενόχων, ε τότε δεν περιμένουν τίποτε. Σ΄ αυτόν τον τόπο το ξάφρισμα του εργαζομένου πορεύεται με την ατιμωρησία των ενόχων. Και ο πατριωτισμός του φτωχού συνοδεύεται με την ουδετερότητα του κεφαλαιοκράτη. Ελληνας ο εργάτης. Ελβετός ο πλουτοκράτης!

ddanikas@dolnet.gr