»Η πιο κρισιμη εβδομαδα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΝΕΑ

ΔΥΣΚΟΛΟ ΠΟΛΥ να κάνεις πολιτική στον καιρό της οικονομικής κρίσης. Παράδειγμα ο Μπαράκ Ομπάμα. Ο Αμερικανός Πρόεδρος έκλεισε έναν χρόνο στον Λευκό Οίκο.
Από τον Απρίλιο- όταν έγινε το G-20 στο Λονδίνο- επήλθε ηρεμία στις αγορές που μετά πήραν την ανηφόρα. Πράγματι το 2009 αποδείχθηκε καλή χρονιά για τη Γουόλ Στριτ. Όχι όμως για τον Ομπάμα. Η γραμμή του Ντάου Τζόουνς ανέβαινε και σε ένα σημείο συναντήθηκε με τη γραμμή δημοτικότητας του Μπαράκ που κατέβαινε. Ό,τι ήταν καλό για τις τράπεζες και τα χρηματιστήρια δεν... ήταν καλό για τη μέση Αμερική. Εκεί που οι απλοί εργαζόμενοι βρέθηκαν χωρίς δουλειά, οι τραπεζίτες βρέθηκαν πάλι να μοιράζουν μπόνους. Ο Ομπάμα πήρε το μήνυμα. Τα ΄βαλε με τις τράπεζες και στην ομιλία «Στέιτ οφ δε Γιούνιον» ενώπιον Κογκρέσου και Γερουσίας υποσχέθηκε να μειώσει φόρους και να δημιουργήσει δουλειές.
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ Τρίτη ο Γιώργος Παπανδρέου βρέθηκε σε μια αντίστοιχη αφετηρία. Νικητής των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου 2009 με διαφορά σχεδόν έντεκα μονάδων, ο Πρωθυπουργός έχει μια γραμμή δημοτικότητας που τείνει σταθερά προς τα πάνω. Αυτό όμως έχει να κάνει και με το ότι η κυβέρνησή του αρνήθηκε επίμονα να πάει σε σκληρά μέτρα, άπαξ και αναθεώρησε το έλλειμμα στο 12,7%. Έπειτα από τέσσερις μήνες όμως ο Παπανδρέου δεν μπορούσε να απωθεί άλλο την πίεση των Βρυξελλών, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των αγορών. Εξ ου και το μήνυμα προς την ελληνική κοινωνία για μέτρα. Τι γίνεται από εδώ και πέρα; Η εκδοχή Ομπάμα λέει πως τα μέτρα συμμαζεύουν τα δημόσια οικονομικά, η πίεση των αγορών υποχωρεί, η Σοφοκλέους σταματάει να πατώνει, αλλά η δημοτικότητα του Παπανδρέου πλήττεται. Δηλαδή ο Έλληνας Πρωθυπουργός θα φάει «χ». Το «χ» είναι η γραφική απεικόνιση της περίπτωσης Ομπάμα, όπου η ανοδική γραμμούλα είναι η Γουόλ Στριτ και η καθοδική γραμμούλα είναι η δημοτικότητα του Αμερικανού προέδρου.
ΜΙΑ ΠΙΟ αισιόδοξη εκδοχή είναι ότι η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται ότι η οικονομία θέλει νοικοκύρεμα. Και ότι η κρίση δεν είναι ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, αλλά της διακυβέρνησης Καραμανλή- ιδίως από το 2007 και μετά. Κρίσιμη στην περίπτωση αυτή είναι και η κατανομή των βαρών. Ο Ομπάμα επλήγη γιατί, μαζί με τον καπιταλισμό, έσωσε και τις καλοταϊσμένες γάτες της Γουόλ Στριτ. Ο Παπανδρέου αντίστοιχα θα φθαρεί αν πληρώσουν τα χαμηλά εισοδήματα και οι μισθωτοί, ενώ συνεχίσει η ντόλτσε βίτα όλων όσοι φοροδιαφεύγουν.
Συμπέρασμα: πιο κρίσιμη από την ανακοίνωση των μέτρων και των περικοπών των επιδομάτων είναι η δημοσιοποίηση του φορολογικού νομοσχεδίου. Στις γραμμές του θα μπορέσει να διαβάσει κανείς τις πολιτικές εξελίξεις του επομένου δεκαοκταμήνου.