»Ελλας-Γαλλια-Συμμαχια (και δανειακι…)

Του 'Ελληνος ο τράχηλος...
Σεραφείμ Κοτρώτσος ellispoint
Το αίμα νερό δε γίνεται. Μπορεί να είναι Παπανδρέου και όχι Καραμανλής. Μπορεί ο Σαρκοζί να μισεί όσο τίποτε άλλο την αριστοκρατία της γαλλικής δεξιάς, που εκπροσωπεί ο Ζισκάρ ντ’Εσταίν. Πάλι, όμως, από το Παρίσι περιμένουμε να δούμε φως στο τούνελ.
Με πολιτική απόφαση μπήκαμε στην (τότε) ΕΟΚ. Με πολιτική απόφαση μπήκαμε ουσιαστικά στο ευρώ. Και με πολιτική απόφαση ελπίζουμε σήμερα να... μας σώσουν. Σε όλες αυτές τις πολιτικές αποφάσεις ο κρίσιμος παράγοντας είναι πάντοτε η Γαλλία.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που ο θρυλικός Νίκος Ζαρντινίδης έστηνε γλάστρες στο διάζωμα της προχειροστρωμένης λεωφόρου Συγγρού για να περάσει ο Ζισκάρ και να δώσει τα χέρια με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Αρκετοί στην Ευρώπη έχουν από τότε μετανιώσει που τον άκουσαν – όχι όμως ο ίδιος. Εξαρτάται πώς βλέπεις την Ευρώπη, και ο Ζισκάρ ποτέ δεν ήταν πολιτικός της μεζούρας. Ήθελε πολιτική ένωση και ακόμη (σωστά) επιμένει πως η θέση της Ελλάδας είναι μέσα σε αυτήν.

Όχι όμως για να φεσώνει διαρκώς τους άλλους. Ο Σαρκό είναι δεξιός αλλά και ευρωπαϊστής. Κατανοεί ότι το ευρώ είναι πολιτικό σχέδιο και ως αποκλειστικά νομισματική ένωση είναι θέμα λιγότερου ή περισσότερου χρόνου για να έχει την τύχη των άλλων νομισματικών ενώσεων. Θέλει να στηριχτεί η Ελλάδα.

Ταυτόχρονα είναι και ο Ευρωπαίος που κρατάει τις καλύτερες σχέσεις με την Ουάσιγκτον (οι Βρετανοί δεν μετράνε, και οι Ολλανδοί είναι δεδομένοι…) – καλύτερες από οποιονδήποτε άλλο Γάλλο πρόεδρο όσο μπορεί κανείς να θυμηθεί…

Με τον Παπανδρέου έχουν πολλά πεδία συνεννόησης. Φτάνει να βρεθεί και λίγη εμπιστοσύνη. Τι χρειάζεται ο Νικολά για να «ψήσει» τη διστακτική Μέρκελ να στηρίξουν μαζί την Ελλάδα – και ενδεχομένως όλο τον ευρωπαϊκό Νότο από τις επιθέσεις των κερδοσκοπικών κεφαλαίων, που ο ίδιος ο Σαρκοζί συχνά έχει δείξει ως ενσάρκωση του «κακού» στην παγκόσμια οικονομία; Λίγη εμπιστοσύνη. Αυτό λείπει.Να πιστέψουν, δηλαδή, πως αν μας δώσουν λίγο «τράτο» δεν θα φάμε αμέσως τα λεφτά και θα ξαναβγούμε στη γύρα για καινούργια δανεικά, με κάποιο άλλο, φρέσκο επιχείρημα.

Το πιθανότερο είναι πως λύση θα βρεθεί – αλλά θα είναι εξαιρετικά δυσάρεστη, έως ταπεινωτική, ή και πολιτικά προβληματική για την κυβέρνηση της Αθήνας. Το δάνειο ή η εγγύηση, αν έρθει, θα συνοδεύεται από έναν κύριο με γκρίζο κουστούμι και αρμοδιότητες οικονομικού γκαουλάιτερ. Παρά την καλοσύνη του Σαρκοζί, η λέξη είναι γερμανική και ο κύριος δεν μοιάζει καθόλου με την Κάρλα Μπρούνι.