ellispoint
Αν η βδομάδα που πέρασε ήταν η πιο δύσκολη για τον πρωθυπουργό (αφού μετά το Νταβός συνειδητοποίησε ότι τα σκληρά μέτρα πρέπει να τα ακούσει να βγαίνουν από το δικό του στόμα) , αυτή που διανύουμε θα είναι η πιο δύσκολη για όλους μαζί και έναν έναν Έλληνα χωριστά. Θα εξειδικευτούν και θα ανακοινωθούν τα «σκληρά.» Τα μέτρα δηλαδή που θα αλλάξουν την καθημερινότητα , τους προσανατολισμούς και τον τρόπο σκέψης που είχαμε μέχρι τώρα ο καθένας για τη ζωή του.
Η εξίσωση θεωρητικά είναι ...απλή. Τα σκληρά , για να είναι απαραίτητα πρέπει να είναι και αποτελεσματικά και δίκαια. Κυρίως αυτό. Δίκαια. Και επειδή τα μέτρα αυτά διατρέχουν οριζοντίως και καθέτως μια σειρά από θέματα της ζωής, (το εισόδημα ,τους φόρους, την ασφαλιστική βεβαιότητα με την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τις συντάξεις), πρέπει να γίνουν και αποδεκτά μέσα στο μυαλό και την ψυχή του καθενός. Οπότε , το έργο της κυβέρνησης γίνεται πολύ πιο σύνθετο από την απλή λογιστική διάσταση των πραγμάτων, όπως ακριβώς το βλέπουν οι περίφημες αγορές και οι ευρωπαίοι επιτηρητές (των δικών μας λαθών).
Πρέπει ο κόσμος να πεισθεί «γλυκά», αν υπάρχει κάτι τέτοιο , π.χ, ο δημόσιος υπάλληλος ότι θα χάσει 200, 300, 500 ευρώ από το μηνιαίο του εισόδημα ,(που το έχει προφανώς υπολογίσει για κάποιο ίσως και ανελαστικό έξοδο της ζωής του )και ότι δεν γίνεται αλλιώς και ότι είναι δίκαιο ως προς αυτόν και ότι κάπου θα οδηγήσει καλύτερα, σε μια αχτίδα φωτός όχι στο πολύ μακρινό μέλλον. Πρέπει αυτός που θα κληθεί να πληρώσει μεγαλύτερους φόρους να νιώσει ότι δεν είναι …ο βλάκας της ιστορίας και να μη βλέπει γύρω του κάποιους να του βγάζουν κοροϊδευτικά τη γλώσσα. Πρέπει να αισθανθούν όσων θα αλλάξουν προς το χειρότερο τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα , ότι αυτό είναι το μέλλον μιας κοινωνίας που θέλει να βγει από το τέλμα.
Αυτός ο συνδυασμός της λογιστικής ακρίβειας, με την δίκαιη κατανομή των πιέσεων και την ψυχολογική στήριξη προς την αισιοδοξία, είναι η απόλυτη δυσκολία αλλά και το απόλυτο στοίχημα της κυβέρνησης. Γιατί ,πόσο εύκολα μπορείς να πείσεις αυτόν που χάνει τη δουλειά του, μειώνονται τα λεφτά του , και πρέπει να δουλεύει περισσότερο , ότι είναι φιλοσοφικά αναπόδραστο να του συμβεί σε μια ζωή που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν είναι …unlimited.
Ίσως όλοι οι αρμόδιοι κυβερνώντες θα πρέπει να πάνε αυτή τη βδομάδα σινεμά να δουν το «up in the air» και να θαυμάσουν την ερμηνεία του George Clooney. Όπου παίζει το ρόλο ενός στελέχους εταιρίας που …ανακοινώνει πακέτα απολύσεων σε εργαζόμενους άλλων εταιριών κατά τη διάρκεια της πρόσφατης αμερικανικής οικονομικής κρίσης. Προσπαθεί να το …γλυκάνει, δίνοντας μια χροιά αισιοδοξίας για το μέλλον. Χρησιμοποιεί και μια φράση-συνταγή « δες το σαν μια νέα αρχή, μια δεύτερη ευκαιρία, όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι κάποτε βρέθηκαν στη θέση σου…»
Υ.Γ Στην ταινία δεν περιγράφονται οι πραγματικές αντιδράσεις των πραγματικών απολυμένων ….
Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010
»Καν’το οπως ο ...Κλουνεϊ;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου