»Συνδρομο υπερβολικης απαισιοδοξiας: Δωστε, επειγoντως, oραμα...

ellispoinτ

Εάν δεν πρόκειται για διεθνή ...σατανική εκδίκηση, πρόκειται πολύ απλά για κακή επικοινωνιακή πολιτική...

Τις πιστωτικές κάρτες τις κόψαμε γιατί «υπάρχει κρίση». Το shopping therapy επίσης το κόψαμε γιατί «δεν υπάρχει σάλιο». Τα δανεικά τα ξεχάσαμε γιατί, πολύ απλά, δεν υπάρχει άνθρωπος να μας δανείσει.

Τους δρόμους διαφυγής μας τους έκοψαν τα τρακτέρ και τα μπλόκα, τους μισθούς θα μας τους κόψει, όπου να ‘ναι, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, τη φόρα μας την έχουν κόψει προ πολλού οι Βρυξέλλες – και σε... λίγο θα μας κόψουν και το …χαμόγελο γιατί δεν αρμόζει, λέει, σε εποχές γενικής ανέχειας και δυσπραγίας.

Παρεμπιπτόντως, δε, κόψαμε και το πλέον παραδοσιακό νεοελληνικό «σπορ», τους πολιτικούς καυγάδες, διότι δεν αρμόζουν – επίσης λέει – στο «νέο πολιτικό πολιτισμό» αφ’ ενός και στην «κρίσιμη κατάσταση» στην οποία βρίσκεται ο τόπος αφ’ ετέρου…

Κοινώς, εκεί που πηγαίναμε να γίνουμε Σουηδία γίναμε κάτι μεταξύ …συνταξιούχου Φλώριδας και υπέργηρης Ελβετίας, χωρίς τα celebrities της πρώτης δυστυχώς και χωρίς τις τράπεζες της δεύτερης, ακόμη πιο δυστυχώς. Κι αν, όπως πάμε, κόψουμε σε λίγο και τη μπάλα – διότι τι νόημα έχει ένα πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό οκτώ βαθμούς πίσω απ’ τον Παναθηναϊκό -, τότε θα μείνουμε με μοναδική διέξοδο τις εκπομπές μαγειρικής και τα reality παντρολογήματος.

Ναι, συνωμότησαν οι δυνάμεις του σύμπαντος και επήλθε η χείριστη τιμωρία ακόμη και για τον μεγαλύτερο φοροφυγά νεοέλληνα: Καθηλωμένος στον καναπέ, χωρίς ευρώ στην τσέπη να ψάχνει όραμα και προοπτική στο ζάππινγκ: Στα συρρικνωμένα κι αυτά – λόγω περικοπών στα budgets – τηλεριάλιτι.

Κι εάν αυτό δεν λέγεται σατανική εκδίκηση, λέγεται πολύ απλά κακή επικοινωνιακή πολιτική: Πάσχουμε από σύνδρομο υπερβολικής απαισιοδοξίας. Διότι ναι, καλή είναι μεν η ρεαλιστική καταγραφή της πραγματικότητας, καλή και η ειλικρινής περιγραφή των άθλιων και άδειων ταμείων, αλλά και η λιτότητα για να την αντέξεις θέλει το όραμά της – τη διέξοδο και την προοπτική της. Η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν παράγεται δια της καθημερινής διακίνησης σεναρίων ζόφου και τρόμου – δια των καθημερινών διαρροών για το αν οι μισθοί θα παγώσουν εντελώς ή λίγο και για το εάν τα επιδόματα θα κοπούν στο μισό ή στα τρίτα τέταρτα.

Και ναι, πολύ καλή ιδέα να «βάλουμε τάξη στο σπίτι μας» που είπε, σήμερα, ο πρωθυπουργός στο Στρασβούργο. Εκεί όμως που θα βάζουμε την τάξη, μήπως ν’ ανοίξουμε κι ένα παράθυρο στο μέλλον; Να δώσουμε κι ένα όραμα, ένα στόχο, στον δυστυχή που τον καλούμε να επωμιστεί το βάρος της «εθνικής και συλλογικής ευθύνης»;

Για να ξέρει, αν μη τι άλλο, κι εκείνος γιατί, εκτός από την τσέπη του, άδειασε αιφνιδίως και το χαμόγελό του…