»Επετειος μνημης με καταδικη της βιας

ΕΘΝΟΣ Γ Ν Ω Μ Η «E» 4/12

ΕΙΝΑΙ κρίσιμο για την Αθήνα, τη δημόσια τάξη και το επίπεδο της δημοκρατίας μας το επόμενο διήμερο, που σημαδεύεται από την επέτειο της δολοφονίας του άτυχου 15χρονου Αλ. Γρηγορόπουλου. Και στο διάστημα αυτό θα κριθούν πολλοί και πολλά. Γιατί όσο αυτονόητο είναι ότι η νεολαία θα πρέπει να τιμήσει, με τη μαζική συμμετοχή της στις εκδηλώσεις, τη μνήμη του δολοφονημένου αγοριού, άλλο τόσο αυτονόητο πρέπει να είναι ότι η συμμετοχή αυτή οφείλει ν αποτελέσει έμπρακτη καταδίκη της βίας.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, δυστυχώς, ο Γρηγορόπουλος ο μοναδικός νέος που έχασε τη ζωή του εξαιτίας της νοοτροπίας ή της ανικανότητας αστυνομικών οργάνων να δράσουν μέσα στο... πλαίσιο που ορίζουν οι νόμοι και επιβάλλει η αποστολή τους. Γι αυτό και το ζητούμενο στις αυριανές και μεθαυριανές εκδηλώσεις δεν πρέπει να είναι η εκδήλωση μιας τυφλής και ανεξέλεγκτης οργής, αλλά η μαζική και ειρηνική διακήρυξη ότι στη δημοκρατική Ελλάδα δεν πρέπει να υπάρξουν άλλοι Γρηγορόπουλοι.

ΑΥΤΟ είναι ουσιαστικά και το περιεχόμενο όλων των μηνυμάτων της πολιτικής ηγεσίας του τόπου, με πρώτο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Δυστυχώς, στις ιστορίες όλων των λαών υπάρχουν και άσχημες στιγμές ή και σκοτεινές σελίδες. Αναπόφευκτο είναι. Εκείνο που οι λαοί οφείλουν και μπορούν να κάνουν είναι να διδάσκονται από αυτές, να φροντίζουν ώστε να μην ξαναζήσουν ανάλογες εμπειρίες, ν αποδεικνύουν έμπρακτα πως ξέρουν ότι η βία φέρνει μόνο βία και γι αυτό θα πρέπει ν αποδοκιμάζεται απαρέγκλιτα σε κάθε περίπτωση.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ νεολαία και θέλει και οφείλει να τιμήσει τη μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη. Αλλά ο μόνος τρόπος αληθινής απότισης τιμής στη μνήμη ενός δολοφονημένου παιδιού δεν μπορεί να είναι άλλος από την ομόφωνη και ειρηνική απαίτηση ν αποτελέσει ο δικός του χαμός το ορόσημο μιας ριζικής αλλαγής της νοοτροπίας των δυνάμεων Ασφαλείας, έτσι ώστε να συνειδητοποιήσει και το τελευταίο μέλος τους ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος του.