»Βαθια η κριση ΣΥΝ και ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ ΕΘΝΟΣ

Στα πρόθυρα της διάλυσης φαίνεται να βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και στα πρόθυρα της διάσπασης ο ΣΥΝ, αν κρίνει κανείς από τις βαρύτατες πολιτικές κατηγορίες που ανταλλάσσουν ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ. Δεν γνωρίζουμε αν αυτή θα είναι όντως η έκβαση της ανελέητης κομματικής διαπάλης. Το ότι η κρίση όμως είναι σοβαρότατη, δεν επιδέχεται αμφιβολία. «Δεν είναι δυνατόν τα μέλη και οι φίλοι μας να είναι αιχμάλωτοι μιας μικρής ομάδας επαγγελματικών στελεχών μιας συνιστώσας, που ακόμη δεν έχουν συναισθανθεί την ευθύνη τους από την υπερψήφιση του Μάαστριχτ» δήλωσε ο Αλέκος Αλαβάνος, αναφερόμενος στη δεξιά πτέρυγα του ΣΥΝ, την Ανανεωτική. «Κάνετε λάθος αν νομίσατε ότι ξεμπερδέψατε με τη ..δική μου γενιά. Την τελευταία λέξη δεν την έχετε ακούσει ακόμη» προειδοποίησε «τις δυνάμεις του συστήματος που επιχαίρουν» για την κατάσταση. «Ο Αλέκος Αλαβάνος, αρκετά αργά βέβαια, περνάει την παιδική αρρώστια του κομμουνισμού, τον αριστερισμό» απάντησε η πτέρυγα αυτή.

Ο ακραίος εκπρόσωπος της «ανανεωτικής» τάσης Λεωνίδας Κύρκος κάλεσε ευθέως σε διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και αποχώρηση των ομοϊδεατών του από τον ΣΥΝ, προκειμένου να φτιάξουν ένα νέο κόμμα που θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ.

«Είναι ασύμβατες αυτές οι τάσεις. Γι αυτό από καιρό είχα θεωρήσει ότι ήμασταν πια στο τέλος του πειράματος του ΣΥΡΙΖΑ... Θεωρώ ότι η ανανεωτική Αριστερά πρέπει να απαλλαγεί από αυτήν την καταστροφική συνύπαρξη» δήλωσε σε συνέντευξή του. Οταν ερωτήθηκε «αν μέσα στον ΣΥΝ οι ανανεωτικές ιδέες και προτάσεις είναι μειοψηφικές, όπως ήταν τα τελευταία είκοσι χρόνια, τότε τι πρέπει να κάνουν οι μειοψηφούντες ανανεωτικοί, να μείνουν ή να φύγουν;», η απάντησή του ήταν σαφέστατη: «Θα πρέπει να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός νέου σχήματος» υπογράμμισε, προσθέτοντας ότι «ο κεντρικός μου στόχος είναι πάντα η συνάντηση των δύο μεγάλων ρευμάτων της ελληνικής κοινωνίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ».

Είναι προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με προσωπικές διαφορές, όσο και αν αυτές φυσικά και υπάρχουν. Εχουμε να κάνουμε με ριζικά διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις. Επιφανειακά, αυτές οι πολιτικές διαφορές εκδηλώνονται με την παραπλανητική μορφή αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξελιχθεί σε κόμμα, όπως θέλει η αριστερή τάση, ή αν ο ΣΥΝ θα έχει όλο και πιο χαλαρή σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ στην προοπτική της τελικής εγκατάλειψής του, όπως επιθυμεί η δεξιά τάση του κόμματος.

Αυτή η σοβαρότατη οργανωτική διαφωνία επιδιώκει απλώς να μετατοπίσει το οργανωτικό πλαίσιο του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ σε κατεύθυνση που ευνοεί τη μια ή την άλλη τάση του ΣΥΝ, διευκολύνοντάς την να περάσει την πολιτική της.

Η πραγματική πολιτική διαφορά των δύο τάσεων που υποκρύπτεται και τις έχει πλέον καταστήσει αλληλομισούμενες είναι πολύ βαθύτερη: τι θα είναι ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ; Από τη μια υπάρχει η άποψη ότι πρέπει να είναι ένα κόμμα της αριστερής ανανέωσης που δρα μέσα στο σύστημα και επιδιώκει να συμβάλει σε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις του. Ενα κόμμα που κατά την ακραία εκδοχή αυτής της τάσης, όπως την εξέφρασε ο Λεωνίδας Κύρκος, πρέπει να συνεργαστεί ή και να συνενωθεί με το ΠΑΣΟΚ, κάτι πάντως που κανένα άλλο στέλεχος δεν έχει συμμεριστεί, τουλάχιστον δημόσια.

Από την άλλη υπάρχει η άποψη του Αλέκου Αλαβάνου για ένα πολύ πιο αριστερό, αντισυστημικό κόμμα, του οποίου «η αντιπολίτευση πρέπει να είναι δομική, να αποδομεί τις κεντρικές επιλογές του κατεστημένου. Πρέπει να είναι κινηματική, να ενεργοποιεί την κοινωνία. Πρέπει να είναι συγκρουσιακή, να επιδιώκει να κερδίσει τη μάχη του δρόμου. Πρέπει να είναι αντισυστημική, να οδηγεί σε ανατροπές».

Μιλούν δηλαδή για δύο εντελώς διαφορετικά κόμματα, με εντελώς διαφορετικές αρχές και στρατηγική. Δεν είναι δυνατόν αυτές οι δύο αντικρουόμενες πολιτικές αντιλήψεις να συνυπάρξουν μακροπρόθεσμα.

Η συγκατοίκησή τους μπορεί να είναι μόνο προσωρινή και ευκαιριακή, υπαγορευόμενη από εκλογικές σκοπιμότητες και βουλευτικές έδρες. Αν μάλιστα το νέο εκλογικό σύστημα του ΠΑΣΟΚ καταργήσει το όριο του 3%, το διαζύγιο των δύο τάσεων θα γίνει πολύ ευκολότερα. Διαφορετικά, διατήρηση ενιαίου ΣΥΝ προϋποθέτει πολιτική καθυπόταξη της μιας τάσης από την άλλη.

ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ
Πλήρωσαν ακριβά τον Δεκέμβρη

Αγνώριστος κυριολεκτικά είναι ο ΣΥΝ σε σχέση με τον δραματικό περυσινό Δεκέμβρη και τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη. Υπό την ηγεσία του Αλ. Αλαβάνου, ο ΣΥΝ ήταν το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που αποπειράθηκε να προσεγγίσει τα εξεγερμένα τμήματα της νεολαίας. Πολιτικά «κάηκε» από την απόπειρα αυτή. Η πίεση του κατεστημένου επί του ΣΥΝ προσέλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις. Μέσα στο κλίμα αυτό εξεγέρθηκε η δεξιά πτέρυγα του ΣΥΝ.

Εκανε ό,τι μπορούσε για να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ήττα στις ευρωεκλογές, ώστε να αλλάξει τη γραμμή του. Ετσι κι έγινε. Ο προηγούμενος ριζοσπαστισμός του ΣΥΝ αποτελεί πολύ μακρινό παρελθόν, καθώς η πολιτική ηγεμονία έχει πλέον περιέλθει στην «ανανεωτική» πτέρυγα.