»[ ΡΙΠΕΣ ]

Η δεκαετία ΝΕΑ

ΗΤΑΝ χωρίς αμφιβολία η δεκαετία του τρόμου και η δεκαετία της οικονομικής κρίσης.
Η δεκαετία που προσδιορίστηκε από την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και την εισβολή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά και από την κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.
ΚΑΤΑ μία έννοια και τα δύο αυτά φαινόμενα ήρθαν να διαψεύσουν τις βεβαιότητες των πολιτικών και να μας βγάλουν από τον εφησυχασμό μας.
Η δεκαετία ξεκίνησε με τις θεωρίες για το τέλος της Ιστορίας σε πλήρη άνθηση και την πεποίθηση ότι μπαίνουμε σε έναν αιώνα στον οποίο θα κυριαρχήσει η Δημοκρατία και θα ξεπεραστούν οι ανταγωνισμοί του ...
παρελθόντος.
ΓΡΗΓΟΡΑ αποκαλύφθηκε ότι ήταν αυταπάτες. Και το ίδιο γρήγορα η αλαζονεία της νέας τάξης πραγμάτων με την απόλυτη κυριαρχία των ΗΠΑ έδωσε τη θέση της σε νέους αιματηρούς πολέμους που έχουν οδηγήσει και πάλι σε αδιέξοδα. ΑΝΑΛΟΓΗ αισιοδοξία υπήρχε και για την οικονομία, καθώς επί σειρά ετών- στις αναπτυγμένες τουλάχιστον χώρες- είχαν επιτευχθεί υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης παράλληλα με τη μείωση του πληθωρισμού και της ανεργίας.
Η πραγματικότητα εκδικήθηκε και η ύβρις των τραπεζιτών οδήγησε σε μια κρίση που μόνο με το 1929 θα μπορούσε να συγκριθεί.
ΓΙΑ την Ελλάδα ήρθε στη χειρότερη στιγμή καθώς τα επιτεύγματα που μας έβαλαν στην ΟΝΕ είχαν συστηματικά διαβρωθεί από την αφροσύνη των κυβερνήσεων Καραμανλή.
ΕΤΣΙ στο νέο διεθνές οικονομικό σκηνικό η Ελλάδα αγωνίζεται για να αποφύγει τη χρεοκοπία κάτω από την αφόρητη πίεση των αγορών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
ΔΕΝ είναι όλα μαύρα βέβαια. Αντίθετα, με το κλείσιμο της δεκαετίας έχουμε κάποιες πρώτες χαραμάδες αισιοδοξίας.
Η εκλογή του προέδρου Ομπάμα σηματοδοτεί μια κορυφαία στροφή των ΗΠΑ τόσο για την εξωτερική τους πολιτική όσο και για το άλλο μεγάλο θέμα του αιώνα μας- την προστασία του περιβάλλοντος.
ΚΙ όσο και αν απέτυχε η Κοπεγχάγη, είναι φανερό ότι η στάση των μεγάλων κρατών, ακόμα και της Κίνας, έχει πια αλλάξει.
ΟΣΟ για την οικονομία, χάρη στις αποφασιστικές παρεμβάσεις της διεθνούς κοινότητας αποφύγαμε τα χειρότερα. Ο δρόμος θα είναι δύσκολος και η οργή των πολιτών απόλυτα δικαιολογημένη. Είναι όμως και μια ευκαιρία για να διεκδικήσουμε την ενίσχυση του κράτους πρόνοιας και να βάλουμε οριστικά στο ντουλάπι τις συνταγές του νεοφιλελευθερισμού!