»Ο ανδρας της χρονιας. Ξανα!

Συνέντευξη: James Ford/The Interview People
Απόδοση Κείμενο: Μανώλης Κρανάκης ΕΘΝΟΣ

Λένε πως για κάθε άνδρα υπάρχει μια δεκαετία στη ζωή του που θα θυμάται για πάντα. Χωρίς να αποκλείει κανείς το ενδεχόμενο επιμήκυνσης του χρονικού αυτού διαστήματος και στα επόμενα χρόνια, η «χρυσή» δεκαετία του Τζορτζ Κλούνεϊ ξεκίνησε το 2006 και βρίσκεται ήδη στη μέση της.
Η δεύτερη σκηνοθετική του δουλειά «Καληνύχτα Και Καλή Τύχη» τον έστειλε το 2006 στην πεντάδα των Οσκαρ για καλύτερο σκηνοθέτη, ενώ την ...ίδια χρονιά η Ακαδημία τού χάρισε το Οσκαρ β’ ανδρικού ρόλου για τον ριψοκίνδυνο ρόλο του στο πολιτικό θρίλερ «Syriana».

Σε μια στροφή 360 μοιρών, ο άνθρωπος που έγινε διάσημος ως ο πιο γοητευτικός γιατρός που γνώρισε ποτέ η μικρή οθόνη, στην τηλεοπτική «Εντατική» κατάφερε, να επωφεληθεί από την γιγαντιαία φήμη που θα αποκτούσε λόγω της εξωτερικής του εμφάνισης προκειμένου να μπορεί να επιλέγει ρόλους που το Χόλιγουντ δεν προόριζε ποτέ για τον «πιο σέξι άντρα στον κόσμο».

Στα 48 του χρόνια σήμερα, ο Κλούνεϊ δεν είναι μόνο ένας από τους πιο διάσημους ανθρώπους στον πλανήτη και ο πιο περιζήτητος εργένης του Χόλιγουντ, αλλά και ένας βαθιά πολιτικοποιημένος επαγγελματίας, καθώς και η επιτομή του τι μπορεί να σημαίνει cool στον 21ο αιώνα.

Τίποτε περισσότερο ή λιγότερο, δηλαδή, από το πρότυπο του άνδρα έτσι όπως ο ίδιος το καθιέρωσε παίρνοντας ριψοκίνδυνες αποφάσεις για την καριέρα του, αναπτύσσοντας ακτιβιστική δράση για την προστασία του Τρίτου Κόσμου, αλλάζοντας κορίτσια με τη συχνότητα ενός παλιομοδίτη καζανόβα και επιμένοντας να ξαφνιάζει με τον στωικό τρόπο με τον οποιό αντιμετωπίζει τη μαζική υστερία γύρω από το προσωπό του.

Το τέλος του 2009 τον βρίσκει με τρεις ταινίες που ενισχύουν τον ρόλο του πιο ενδιαφέροντα άνδρα ηθοποιού αυτήν τη στιγμή και μία από αυτές ? το «Up In The Air» του Τζέισον Ράιτμαν που θα προβληθεί στη χώρα μας στις αρχές του 2010 - τον στέλνει ως φαβορί για το φετινό Οσκαρ α’ ανδρικού ρόλου.

Οσο οι παπαράτσι αναρωτιούνται αν στο κόκκινο χαλί θα εμφανιστεί με την τελευταία του κατάκτηση, την Ιταλίδα ηθοποιό και μοντέλο Ελιζαμπέτα Κανάλις, ο ίδιος ξεκουράζεται στη βίλα του στη λίμνη Κόμο στην Ιταλία απολαμβάνοντας ένα ποτήρι καλό κρασί...

Ποιο είναι το κίνητρο για να μπείτε στο αυτοκίνητό σας και να φτάσετε στο κινηματογραφικό πλατό αυτές τις μέρες;

Η αμοιβή, φυσικά. Υπογράφω τα συμβόλαιά μου και εμφανίζομαι την ώρα που μου έχουν πει αφού πρώτα έχω μάθει τα λόγια μου. Σοβαρά τώρα, δεν με ενδιαφέρουν ποτέ τα χρήματα. Το πρώτο που κοιτάζω είναι η ποιότητα του σεναρίου και αν θεωρώ ότι ο ρόλος που μου δίνεται με βάζει σε μια πρόκληση. Οι περισσότερες ταινίες που γυρίζονται στις μέρες μας είναι απλώς συνταγές. Ικανοποιούν μόνο τις ανάγκες των στούντιο να βγάζουν χρήματα από το σινεμά. Υπάρχει όμως και ένα 10% που διαφέρουν, ταινίες που παίρνουν ρίσκα. Αυτές είναι που με κάνουν να θέλω να συνεχίσω να είμαι ηθοποιός.

Υπάρχει κάτι που σας κρατάει ξύπνιο τη νύχτα;

Τις μικρές ώρες της ημέρας σκέφτομαι πολλές φορές πως η ταινία που κάνω εκείνη την εποχή μπορεί να είναι η τελευταία της ζωής μου. Είναι τρομαχτικό.>

Φέτος έχετε τρεις ταινίες που θα κυκλοφορήσουν στις αίθουσες («Οι Αντρες Που Κοιτούν Επίμονα Κατσίκες», «O Φανταστικός Κύριος Φοξ», «Up In The Air»). Πώς συνέβη αυτό;

Είναι τελείως συμπτωματικό. Αυτές οι τρεις ταινίες έγιναν τα τελευταία δύο χρόνια. Πολλοί θα νομίζουν πως δεν σταματώ ποτέ, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως σταματάω και επίσης πως είμαι πολύ πιο επιλεκτικός από παλιά.

Ποιο από τα μέρη στα οποία μένετε θεωρείται «σπίτι» σας;

Είμαι τυχερός γιατί έχω σπίτια στο Λος Αντζελες και στο χωριό Λάγκλιο της λίμνης Κόμο στην Ιταλία. Ειδικά το δεύτερο είναι ένα υπέροχο μέρος με πολλά καλά εστιατόρια και χειροποίητα μαρακόνια. Λατρεύω το φαγητό και το ποτό, αλλά και τα δύο με μέτρο.

Οταν δεν δουλεύετε, πώς ξεκουράζεστε;

Επιστρέφω πάντοτε στον ήλιο της Ιταλίας και στο ιταλικό κρασί. Λατρεύω αυτό το μέρος. Εχω μια βέσπα με την οποία κάνω βόλτες και ένα ταχύπλοο που είναι πάντοτε αγκυροβολημένο στη λίμνη.

Τελείως διαφορετική εμπειρία από το Λος Αντζελες, δηλαδή;

Ναι. Δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου παπαράτσι. Οι ντόπιοι όταν με κοιτάνε έχουν το ύφος του ανθρώπου που δεν ενδιαφέρεται για τέτοια πράγματα. Είναι πάντοτε προτιμότερο από το να βρίσκομαι σε ένα ξενοδοχείο και απ’ έξω να έχει μαζευτεί κόσμος. Κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πως δεν είναι κολακευτικό, αλλά μπορεί συχνά να γίνει πολύ αδιάκριτο και ενοχλητικό.

Σας αρέσει το ιταλικό κρασί λοιπόν...

Ναι. Ωστόσο το αγαπημένο μου ποτό είναι Absolut Vodka με σόδα. Πολλοί μπάρμεν το ονομάζουν ήδη «Clooney». Δεν ξέρω αν πρέπει να ντραπώ ή να νιώσω περήφανος.

Εχετε κάνει αρκετές ωραίες ταινίες, αλλά ποια ήταν κατά τη γνώμη σας η χειρότερη;

Νομίζω πως το «Η Επιστροφή Των Φονικών Τομάτων» δεν ήταν μια από τις καλύτερες κινήσεις που έκανα στην καριέρα μου. Αλλά το ναδίρ μου πρέπει να ήταν το «Μπάτμαν & Ρόμπιν». Κάθε φορά που το βλέπω ανακαλύπτω πως είναι ένα μάθημα εξευτελισμού. Υπήρξε για μένα μια κομβική στιγμή στη ζωή μου, αλλά και ένας λόγος να δω τα πράγματα πιο καθαρά. Ηταν μια πολύ κακή ταινία και το κατάλαβα μία βδομάδα μετά την πρεμιέρα. Εμαθα, ωστόσο, δύο πράγματα από αυτή την εμπειρία: ποτέ μην κάνεις ένα μπλοκμπάστερ από ματαιοδοξία και ποτέ μην εμφανιστείς με ένα λαστιχένιο κοστούμι με ρώγες! Αυτά είναι τα δύο μεγαλύτερα μαθήματα που πήρα ποτέ από την καριέρα μου. Αυτό το κοστούμι με έκανε να ιδρώνω και χρειάζοταν τρεις ώρες για να το φορέσω. Γιατί το έκανα; Γιατί ο σκηνοθέτης Τζόελ Σουμάχερ ήταν πολύ πειστικός, αλλά και γιατί ο Μπάτμαν ήταν ένας από τους ήρωες της παιδικής μου ηλικίας.

Η βιομηχανία του κινηματογράφου σας έμαθε ότι...;

Οτι είναι πιο εποικοδομητικό να συμμετέχεις σε ταινίες που είναι ενδιαφέρουσες. Οι άνθρωποι με διαλέγουν συνήθως για να ξανακάνω πράγματα που έχω κάνει στο παρελθόν. Οπότε αυτό που γίνεται τελικά είναι το να αντιγράφεις τον εαυτό σου. Αλλά πρέπει να είμαι ειλικρινής και να παραδεχτώ πως νιώθω πιο επιτυχημένος σήμερα από όσο είχα ονειρευτεί ποτέ. Εχω φτάσει ψηλά, αλλά ακόμη νιώθω πως εδώ που βρίσκομαι δεν είναι ακριβώς η κορυφή μιας επιτυχημένης καριέρας.

Πού θα θέλατε να βρίσκεστε σε τριάντα χρόνια;

Θα ήθελα να βρίσκομαι σε ένα αναδρομικό αφιέρωμα της δουλειάς μου όταν θα είμαι 75 ετών και αυτή να μην αποτελείται από βλακείες... Νιώθω έντονα την ανάγκη να κάνω σήμερα πράγματα για τα οποία θα νιώθω περήφανος. Για μένα αυτό που έχει σημασία δεν είναι τα χρήματα που θα αποφέρει μια ταινία στα ταμεία το πρώτο Σαββατοκύριακο, αλλά μια ενδιαφέρουσα καριέρα.

Ποια είναι η χειρότερη κριτική που σας έκαναν ποτέ;

Στα αλήθεια δεν θυμάμαι ποτέ τις κριτικές, αλλά όταν δούλευα στην τηλεόραση κάποιος με είχε περιγράψει ως τον «Τομ Σέλεκ του φτωχού». Και μετά ήρθε η «Εντατική» και όλοι έγραφαν πως ήμουν «καυτός». Για να πω όμως την αλήθεια, χαίρομαι που δεν αναγνωρίστηκα μέχρι να γίνω 30 ετών. Αν ήμουν 24 σήμερα και είχα όλη αυτήν τη δημοσιότητα, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τη διαχειριστώ σωστά. Οταν είσαι νέος και οι γύρω σου σου λένε ότι είσαι ιδιοφυΐα, τους πιστεύεις. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις.

Η θεία σας ήταν η θρυλική Ρόζμαρι Κλούνεϊ, σταρ του τραγουδιού στα΄50s και στα΄60s. Σας έδωσε κάποια συμβουλή που θυμάστε;

Κάποτε τη ρώτησα πώς κατάφερνε να γίνεται όλο και καλύτερη. Και μου είπε πως στην πραγματικότητα δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο και ότι το να γερνάει σήμαινε πως δεν μπορούσε να φτάσει τις νότες όπως παλιά και πως δεν μπορούσε να κάνει σόου όπως όταν ήταν νεότερη. Μου είπε πως το μόνο που κάνει είναι να «τραγουδάει το τραγούδι». Αυτό ήταν ένα τεράστιο μάθημα για μένα, γιατί ουσιαστικά μου εξήγησε πως κατάφερνε να διεκπειραιώσει τα σόου της με την εμπειρία που είχε κερδίσει όλα τα χρόνια της καριέρας της. Ηταν το πρώτο μεγάλο μάθημα που πήρα για την υποκριτική: να μην προσπαθείς να κάνεις επίδειξη, αλλά να μπορείς να παίξεις όσο πιο καλά μπορείς. Η Ρόζμαρι μου λείπει πολύ. Δεν νομίζω ότι χειρίστηκε σωστά το γεγονός ότι μετά τη δεκαετία του ΄60 σταμάτησε να είναι διάσημη. Και αυτό μου έμαθε επίσης πολλά πράγματα για το εφήμερο της διασημότητας.

Μοιάζετε, ωστόσο να είσαι πολύ ανεξάρτητος...

Αντίθετα με άλλους, δεν έχω γύρω μου μια ολόκληρη συνοδεία από ανθρώπους που με προσέχουν και απεχθάνομαι να συμβουλεύομαι «διάφορους» για το πώς θα φέρομαι, θα ντύνομαι και θα μιλάω.

Και από όσο ξέρουμε δεν νιώθετε ακόμη έτοιμος να κάνετε οικογένεια;

Το βιολογικό μου ρολόι δεν έχει χτυπήσει και σίγουρα δεν νιώθω ακόμη την ανάγκη να γίνω πατέρας. Ε, ακόμη δεν είμαι ούτε πενήντα...

Δεν νιώθετε έτοιμος να παντρευτείτε;

Ακόμη και αν είναι στα άμεσα σχέδια μου, οι δημοσιογράφοι δεν είναι αυτοί που θα το μάθουν πρώτοι. Ο κόσμος μου αποτελείται από μικρά μυστικά και θα ήθελα να παραμείνουν μυστικά.

Ποιο είναι το μότο σας;

Οταν κάποιος λέει «εμπιστεύσου με» σε αυτήν τη δουλειά είναι μάλλον πιο σοφό να τον βάλεις να το γράψει!