Της ΑΝΝΑΣ ΚΟΜΝΗΝΟΥ
Δεν ξέρω τί θα αφήσουν πίσω τους όλα τα μαγειρικά ριάλιτι. Πολύτιμες γνώσεις για τη μέση νοικοκυρά που, πλέον, θα βλέπει το πιάτο της όπως ο ζωγράφος τον λευκό καμβά; Ιδέες για τους επίδοξους chef που θα θελήσουν να αγγίξουν την τελειότητα φτιάχνοντας σάλτσα sweet chili; Ή απλά ένα συμπέρασμα ότι...
η γεύση μπορεί να γίνει διαγωνιστικό αντικείμενο; Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλήξω. Αυτό που ξέρω με βεβαιότητα είναι ότι στο τέλος κάθε επεισοδίου του Master chef και του Top chef νιώθω ανεπαρκής που δεν έχω στο ντουλάπι μου σάλτσα τρούφας ή που δεν υπάρχει πουθενά στο ψυγείο μια ρίζα τζίντζερ. Μπορώ όμως να νιώσω για λίγο Λαζάρου και Σκαρμούτσος και να κρίνω με αυστηρή επαγγελματικότητα όποιο πιάτο δοκιμάσω. Αλλά κι αυτό θέλει συγκράτηση. Μην εμφανιστώ την επόμενη φορά στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς και πω στον ψήστη "λυπάμαι, αλλά το πιάτο σου δεν έχει ισορροπία γεύσεων". Καταλαβαίνετε τί θα συμβεί...
Ατρόμητος... Η εκδικητική μανία του χαφιεδότσουρμου, η δουλικότητα προς την
Ισραηλινή πρεσβεία...
Πριν από 28 δευτερόλεπτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου