»Περιμενοντας...

ellispoint

...τους βαρβάρους ή όποιους άλλους θέλουν να παίξουν αυτόν τον τόσο ποιητικό ρόλο.
Αν είναι κάτι που μου δίνει στα νεύρα είναι η χρήση αποσπασμάτων μεγάλων ποιημάτων σε πολιτικό "πλαίσιο" προς επίρρωση της μιας ή της άλλης ρητορικής ιδέας. Προς τούτο και για να μου φύγουν τα νεύρα παραθέτω ολόκληρο το "Περιμένοντας τους βαρβάρους" του Κωνσταντίνου Καβάφη για να καταστεί σαφές ποια σημεία του ποιήματος έχουν, αν έχουν, κάποια συνάφεια προς την..

μετα-νεο-ελληνική πραγματικότητα.

Περιμένοντας τους βαρβάρους

— Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
— Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μια τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
—Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
— Γιατί οι δυο μας ύπατοι κ’ οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά, γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ’ ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλιγμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπώνουν τους βαρβάρους.
—Γιατί κ’ οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαρυούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
— Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που εγίναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ’ η πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ’ οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ’ τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
__

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

από τον επίσημο δικτυακό τόπο του Αρχείου Καβάφη.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη έχει γίνει κατάχρηση του νοήματος αυτού του εκπληκτικού ποιήματος που αποτυπώνει με απίστευτη ποιητική γλαφυρότητα την ιστορική "αύρα" της ελληνιστικής περιόδου, περίοδος που πολύ απέχει από τη σημερινή "ευρωπαϊκή" περίοδο της ελληνικής ιστορίας. Θα συνιστούσα σε εκείνους που θέλουν να χρησιμοποιούν ποιητικό λόγο για να διανθίζουν τον πολιτικό λόγο τους να στρέφονται σε νεότερες περιόδους. Θα πρότεινα για την περίοδο που διερχόμεθα την ανάγνωση του "Δύσκολος θάνατος" του Νίκου Αλέξη Ασλάνογλου, που είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά πριν εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο. Ανακαλώ έναν στίχο του: "Χρειάζομαι χρήματα, πολλά χρήματα για να σε κατασκτήσω". Παρόλο που κι εδώ το νόημα δεν αφορά μια κυνική σχέση δανειστή και πιστωτή, όπως αυτή που εμείς αναπτύσουμε με τους "συμμάχους μας", είναι πάντως πολύ κοντά σε αυτό που απ' ό,τι φαίνεται θα χρειαστούμε πολύ καιρό για να κατακτήσουμε: τη δυνατότητα να κατακτούμε...

Ι.Κ Τσαούσης