»[ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ ]

Κυνηγώντας τον χαμένο χρόνο
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη jpretenteris@dolnet.gr ΝΕΑ

ΟΣΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ μαζί του το τελευταίο διάστημα και κυρίως μετά την επιστροφή από το Νταβός, μεταφέρουν την ίδια διαπίστωση: ο Πρωθυπουργός ανησυχεί... Μεταξύ μας, ορθώς ανησυχεί. Και καθυστερημένα. Ίσως αν είχε ανησυχήσει νωρίτερα, τώρα να ανησυχούσε λιγότερο.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΗΝΕΣ τώρα, το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων, από κοινού με τον ηλεκτρονικό και γραπτό Τύπο, σε μια πρωτοφανή ομοφωνία υπογραμμίζουν τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα της κατάστασης. Αυτήν την ομοφωνία, η κυβέρνηση αντιμετώπισε κατ΄ αρχήν με... επιφύλαξη. Σαν να φοβόταν ότι πίσω από τις προειδοποιήσεις κρύβονται άλλες επιδιώξεις.
ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΝ. Ή, ακόμη κι αν κρύβονταν, η κατάσταση ήταν, ούτως ή άλλως, και σοβαρή και κρίσιμη. Αποτέλεσμα; Το δίμηνο που ξεκίνησε χθες αποτελεί ήδη το κομβικό σημείο της τετραετίας. Αφού οι τέσσερις πρώτοι μήνες της νέας διακυβέρνησης πέρασαν χωρίς ιδιαίτερες πρωτοβουλίες ή αποτελέσματα, το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου είναι καθοριστικό. Στα τέλη Μαρτίου θα γίνει ο πρώτος λογαριασμός και τότε θα φανεί αν η κυβερνητική πολιτική αποδίδει.
ΑΝ ΑΠΟΔΙΔΕΙ, έχει καλώς- παίρνουμε ανάσα έως τον Ιούνιο... Αν δεν αποδίδει, ούτε ψύλλος στον κόρφο μας- μια πρώτη γεύση θα πάρουμε από τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι οποίες θα δημοσιοποιηθούν τα επόμενα εικοσιτετράωρα.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, στην πολιτική όπως και αλλού, ο χρόνος είναι χρήμα. Χάσαμε χρόνο, άρα χάνουμε χρήμα. Και θα συνεχίσουμε να χάνουμε χρόνο (άρα, χρήμα...) όσο η κυβέρνηση διστάζει να προχωρήσει στο αυτονόητο: τη γενναία περικοπή των δημοσίων δαπανών. Η καθυστέρηση απλώς αυξάνει το τελικό κόστος. Έτσι, κάτι που ίσως αρκούσε τον Οκτώβριο για να ηρεμήσει τις διεθνείς αγορές και να καθησυχάσει τους Ευρωπαίους εταίρους, αποτελεί σήμερα ξεπερασμένη λεπτομέρεια.
ΣΕ ΑΥΤΟ το κυνηγητό με τον χαμένο χρόνο, η ανησυχία του Πρωθυπουργού είναι η πιο ευχάριστη είδηση που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Δείχνει, αν μη τι άλλο, ότι η ηγεσία της κυβέρνησης αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης κι ότι προτίθεται (ελπίζω) να επιταχύνει τις αναγκαίες πρωτοβουλίες. ΤΟ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ άραγε και η υπόλοιπη κυβέρνηση; Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά. Υπάρχουν υπουργοί που εξακολουθούν να συμπεριφέρονται με όρους προεκλογικού ΠαΣοΚ. Υπάρχουν κυβερνητικά στελέχη που βαυκαλίζονται ότι αποδέκτες της πολιτικής τους είναι μόνο οι ψηφοφόροι τους. Και υπάρχουν παρατρεχάμενοι που υπολογίζουν κουτοπόνηρα ότι το φίδι θα το βγάλουν από την τρύπα κάποιοι άλλοι.
ΑΜ ΔΕ! Στο κυνηγητό με τον χρόνο, αποκλείεται ποτέ να κοροϊδέψεις τον χρόνο. Αν θα τον νικήσεις, είναι μια άλλη ιστορία. Ό,τι κι αν συμβεί, όμως, το βασικό είναι να αρχίσεις να τρέχεις. Κι όλοι περιμένουμε ακόμη την κυβέρνηση να κατέβει στον στίβο.