»Καλοκαιρινο Αλτσχαιμερ

του Γιάννη Παπαδημητρίου http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6240

Σάββατο μεσημέρι, Θεσσαλονίκη, λεωφόρο Νίκης, λίγο μετά την Αριστοτέλους. Ζέστη αφόρητη, ο καιρός ξεσηκώνει το μυαλό στο δευτερόλεπτο, ο ήλιος σου ανατινάζει τις φλέβες στα χέρια. Ιδρώνεις, μα δεν διαμαρτύρεσαι. Ονειρεύεσαι ρακέτες στην παραλία, άραγμα πάνω σε μια ξαπλώστρα, μακροβούτια και ηλιοβασίλεμα στην.. . άμμο. Προχωράς, όχι από την πλευρά που βουίζουν οι καφετέριες, από τη μεριά που ονομάζεται και λεωφόρος «μπάι πας», επειδή δίπλα στον ποδηλατοδρόμο συνήθως τρέχουν άνθρωποι με προβλήματα καρδιάς- και ποιος δεν έχει προβλήματα καρδιάς; Ο βοριάς, που έρχεται μέσα από τα σπλάχνα του Αιγαίου, σου δροσίζει τόσο όμορφα το πρόσωπο, που αίφνης φουσκώνεις από αισιοδοξία. Ξεχνάς τα δάνεια, τα χρέη της οικογένειας, την ανεργία, τα προβλήματα με τη σχέση σου (δυσκόλεψαν οι άτιμες), τη γενικότερη μιζέρια, και στέκεσαι αγέρωχος στα σταυροδρόμια της ζωής σου. Κλείνεις τα αυτιά σου στις κόρνες των αυτοκινήτων, δεν σε αγγίζει το ανελέτηο μποτιλιάρισμα, συνεχίζεις την καλοκαιρινή σου βόλτα. Δεν περιμένεις τη διάβαση, περνάς μέσα από τα σταματημένα αμάξια. Μέρα παράξενη, θαυμάσια μέρα.Είσαι καθαρός από «ειδήσεις». Καθαρός κι ο ουρανός, που καθρεφτίζει το μπλε της θάλασσας. Σύννεφα πουθενά. Στο νου σου καθρεφτίζονται οι επιθυμίες σου, δίχως τις επικίνδυνες προσμίξεις της επικαιρότητας. Κυριακάτικες της Τετάρτης αποφάσισες να μην πάρεις, τηλεόραση την έχεις κόψει από καιρό, στο ραδιόφωνο επί τέσσερις μέρες άκουγες μόνο τραγούδια. Ούτε που θυμάσαι πως έμαθες για την καταδίκη με αναστολή του Ψωμιάδη. Χαμογέλασες βιαστικά, συγκρατήθηκες. Ξέρεις ότι γύρω σου βρίσκονται δεκάδες πρατήρια που νοθεύουν βενζίνη. Όπως ξέρεις, με οριακή βεβαιότητα, ότι φέτος μάλλον δεν θα πας διακοπές. Το Πάσχα κοντεύει, πρώτη σου φορά θα νηστέψεις. Για οικονομία, μήπως και βάλεις κανά φράγκο στην άκρη για τον Αύγουστο. Πρόγραμμα δεν είχες ποτέ, αναγκάστηκες να φτιάξεις. Λαμπάδα θα το σκεφτείς αν κρατήσεις. Ίσως κερί. Τις προσευχές να προσέξεις. Μην είναι δανεικές. Η ενημέρωση θα επιστρέψει. Απαραίτητη είναι, δεν γίνεται να ζεις στο σκοτάδι. Ασχέτως αν οι ειδήσεις, το ντόπιο προϊόν –το κατσικάκι από τη Βουλγαρία θα’ ναι πάντως, οι γείτονες έχουν πλημμυρίσει τα λιβάδια τους, αισίως κάνουν εξαγωγές και στη Ρωσία- δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσες και διερευνητικές, σαν την τριήμερη εξαφάνιση του κινέζου καλλιτέχνη Ai Weiwei, έχουν λόγο ύπαρξης. Αρκεί να μην σε αγχώσουν. Να μην σε θλίψουν ξανά. Να προσπαθήσεις να διατηρήσεις την «απόσταση» που κέρδισες το τετραήμερο. Όχι να αδιαφορήσεις, να δεις την πραγματική διάσταση τους. Με λιγότερες δόσεις γκρίνιας. Κι ας είσαι απελπισμένος. Γιατί, κακά τα ψέματα, πόσα καλοκαιρινά Αλτσχάιμερ να σου τύχουν Απρίλη μήνα;