Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

»Το μανιφεστο του Ομπραντοβιτς

Αντώνης Καρπετόπουλος http://www.aixmi.gr/index.php/manifesto-obradovitch/


Kάποτε – πάνε χρόνια – είχα γράψει ότι η ευρωλίγκα του μπάσκετ είναι μια ωραία και μεγάλη διοργάνωση στην οποία παίζουν πολλές και καλές ομάδες για να δουν αν στο τέλος θα την κερδίσει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Προσθέτοντας τις Ευρωλίγκες που έχει με τη Ρεάλ Mαδρίτης, την... Μπανταλόνα, την Παρτιζάν και φυσικά τον ΠΑΟ καταλαβαίνεις ότι ο Ζέλικο έχει πάρει πιο πολλές μόνος του από όσες όλοι αντίπαλοί του μαζί τα τελευταία 15 χρόνια. Κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει ποτέ και σε κανένα σπορ. Ο Ομπράντοβιτς κερδίζει τόσο ως απόλυτο φαβορί, δηλαδή ως κόουτς της ακριβότερης και ποιοτικότερης ομάδας στην Ευρώπη (τέτοια ήταν η δική του Ρεάλ και κάποια χρόνια ο ΠΑΟ), αλλά και ως αουτσάιντερ δηλαδή σαν στρατηγός μιας ομάδας που πρέπει να ακολουθήσει πιστά τις οδηγίες του για να καλύψει τη διαφορά ποιότητας που έχει από άλλες καλύτερές της: Αυτό συνέβη με την Παρτιζάν και την Μπανταλόνα, αλλά και με τον ΠΑΟ φέτος στα τέσσερα ματς με την πανίσχυρη Μπαρτσελόνα. Δεν ξέρω πόσες θα πάρει ακόμα ο παμπόνηρος Σέρβος – αυτό που ξέρω και σας έχω ξαναγράψει είναι ότι πρόκειται για τον μεγαλύτερο προπονητή που έχει έρθει ποτέ στην Ελλάδα σε όλα τα σπορ. Αυτό που τον ξεχωρίζει από όλους τους υπόλοιπους είναι δυο πράγματα. Το πρώτο ότι μπορεί να κατασκευάσει μια ομάδα με νοοτροπία νικητή, ακόμα κι όταν του ζητηθεί να αφήσει κάποιους ακριβοπληρωμένους παίκτες να φύγουν, και το δεύτερο ότι σε όλα αυτά τα μεγάλα τουρνουά μένει ανεπηρέαστος από φανατισμούς και υπερβολές και παρατάσσει ομάδες που έχουν ως σκοπό να παίξουν όσο καλύτερα μπορούν και να κερδίσουν το τρόπαιο. Ποτέ μια ομάδα του Ομπράντοβιτς δεν έχει σκοπό να παίξει για να μαυρίσουν την ψυχή ενός αντιπάλου, όσο αιώνιος κι αν είναι αυτός. Ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη π.χ πήγαινε στα Final 4 για να κερδίσει τον ΠΑΟ στον ημιτελικό: Το ‘κανε και ξεφούσκωνε. Ο ΠΑΟ του Ομπράντοβιτς πάει για να πάρει το τρόπαιο – όλα τα άλλα μικρή σημασία έχουν. Κάποτε στο Βερολίνο, μου έλεγε ένας φίλος που γράφει για το μπάσκετ, στο τέλος του ημιτελικού με τον Ολυμπιακό, όταν όλα τελείωσαν, εξηγούσε στον αμερικάνο παίκτη του Ολυμπιακού Λιν Γκριρ το τι έπρεπε να έχει κάνει στην τελευταία επίθεση, ώστε η ομάδα του να κερδίσει τον ΠΑΟ. Όχι γιατί εκ του ασφαλούς, πλέον έπαιζε με τα νεύρα του παίκτη του Ολυμπιακού, αλλά γιατί αυτό που πρώτιστα τον ενδιαφέρει είναι να γίνονται τα πράγματα σωστά, δηλαδή να παίζεται όσο καλύτερο μπάσκετ γίνεται. Ο Ομπράντοβιτς τιμά το παιγνίδι ακόμα κι όταν αυτό έχει τελειώσει. Γιατί το παιγνίδι αυτό είναι η δουλειά του. Νιώθω έναν ειλικρινή θαυμασμό για τον Ομπράντοβιτς όπως και για όλους τους προπονητές που στη ζωή τους έχουν καταφέρει να ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/manifesto-obradovitch/

Δεν υπάρχουν σχόλια: