»ΘολΟ το τοπΙο

Γράφει ο Παναγιώτης Δ. Παναγιώτου
«E» 30/4

Δύο κατηγορίες θεμάτων δεσπόζουν στην επικαιρότητα. Η μία είναι οι διαφωνίες μεταξύ υπουργών (αυθαίρετα, Κερατέα, αποκρατικοποιήσεις) και η άλλη η εκτίναξη των spreads μετά την αναθεώρηση του ελλείμματος του 2010 (10,5%) κατά περίπου μία μονάδα.
Βασικό φόντο η αναμονή της εξειδίκευσης του ...«μεσοπρόθεσμου προγράμματος» και του προγράμματος αποκρατικοποιήσεων και αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας. Και οι φόβοι κατά πόσον ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ρεαλιστικό και υλοποιήσιμο. Γενικά, αλλά και σε συνδυασμό με τις ικανότητες της παρούσας κυβέρνησης.
Το πρόβλημα με τις «διαφωνίες» δεν είναι οι διαφωνίες αυτές καθαυτές. Αλίμονο, σε μια τέτοιας μορφής και βάθους κρίση, να μην υπήρχαν στο πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης και της χώρας ευρύτερα διαφορετικές απόψεις και οπτικές.
Μάλλον λίγες είναι, «φτωχές» και ανεπαρκείς (σε συνδυασμό και με τα απαξιωμένα πρόσωπα), καθώς αδυνατούν να «πλουτίσουν» τον δημόσιο διάλογο, να εισαγάγουν «δυναμικές», αλλά ταυτόχρονα να ασκήσουν και τον «παιδαγωγικό» και «ηγεμονικό» ρόλο, που είναι αναγκαίος για την πολιτική ανασυγκρότηση της κοινωνίας μας.
Αντί γι' αυτό, οι «διαφωνίες» υπουργών εκπίπτουν σε «παραπολιτικά» επεισόδια, όταν βέβαια έχουν κάποια ουσία, ή εξαντλούνται σε βλακώδεις προσωπικές στρατηγικές. Λείπουν, δυστυχώς, τα «ανοιχτά και οργανωμένα πεδία διαλόγου» και μέσα στην κυβέρνηση και ευρύτερα στο πολιτικό μας σύστημα, παρά την πολυδιαφημιζόμενη δημοκρατία μας, που έτσι εκφυλίζεται σε «αναρχοδιαλυτικές» καταστάσεις.
Συμπέρασμα: Δεν μας φοβίζουν και δεν πρέπει οι «διαφωνίες» των υπουργών, όσο η έλλειψη διαχείρισής τους, η έλλειψη σαφούς κατάληξής τους και άρα τελικά η συντεταγμένη δράση. Η αποτελεσματικότητα στην πολιτική δεν είναι «στρατιωτικό εκγύμνασμα», αλλά προϊόν πρωτίστως ηγεμονικού λόγου, που ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11822&subid=2&pubid=62987146