»Μιζερια ΣΤΟΠ*

Ελίζα Μπενβενίστε http://www.aixmi.gr/index.php/mizeria-stop/

Τέσσερις μέρες το παλεύω αυτό το κομμάτι. Το γράφω και το ξαναγράφω. Μου φαίνεται ξενέρωτο, σαν να ακούγεται στο «Pulp fiction» το σάουντρακ της «Μελωδίας της Ευτυχίας». Όταν όλες οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από την αναδιάρθρωση του... χρέους, τα νέα σκληρά μέτρα, τις απολύσεις, τις ατελείωτες απεργίες, την Κερατέα, τη φοροδιαφυγή και την Τρόικα και το πότε επισκέπτεται τη χώρα, τον Παπακωνσταντίνου και… την τουαλέτα, αν γράψεις κάτι θετικό, είσαι από γραφικός (στην καλύτερη περίπτωση) μέχρι ύποπτος, που «αποπροσανατολίζεις την κοινή γνώμη από τα αληθινά της προβλήματα». Το συγκεκριμένο προβληματισμό πυροδότησαν τρία πράγματα. Το πρώτο ήταν ένα άρθρο σε γυναικείο περιοδικό για μία νέα κοπέλα που μετακόμισε με το φίλο της στη Νέα Υόρκη προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής και εργασίας. Πραγματικά, βρήκε αυτό που έψαχνε: καλύτερη και καλά αμοιβόμενη δουλειά, αναβαθμισμένη καθημερινότητα –από τις δημόσιες υπηρεσίες μέχρι τα πολιτιστικά δρώμενα- και ένα πολύ ενδιαφέρον πολυπολιτισμικό περιβάλλον. Τι της έλειπε από την Ελλάδα; Οι γονείς της (λογικό) και η βόλτα με το φίλο της κάτω από την Ακρόπολη, τρώγοντας ένα παγωτό χωνάκι μηχανής. Μάλιστα. Η κοπέλα ζούσε στο Μανχάταν, στο κέντρο του κόσμου, με μουσεία, θέατρα, εστιατόρια, delicatessen, καταστήματα και νέα ρεύματα σε όλα, και αναπολούσε μια βόλτα στην Πλάκα ενώ ίσως έπαιζε νοερά στο μυαλό της και το «λιωμένο παγωτό κυλάει στο χέρι» των Ξύλινων Σπαθιών. Εμείς, έχουμε πρόχειρη μέσα στα πόδια μας την ανάμνησή της και αντί να κάνουμε αυτή τη ρημάδα τη βόλτα, επικεντρωνόμαστε όλο και περισσότερο στα –ok, αδιαμφισβήτητα- αρνητικά της χώρας. Βοηθάει σε κάτι αυτή η λογική; Απαντήστε όπως νομίζετε. Το δεύτερο ήταν μία συναυλία της Duke Ellington Band στον πολυχώρο Gazarté στο Γκάζι. Ούτε παρακολουθώ τα καλλιτεχνικά δρώμενα με θρησκευτική ευλάβεια – για την ακρίβεια δεν είχα ιδέα ότι γίνονται και τέτοια στην Αθήνα -, ούτε μεγάλη λάτρης της τζαζ ήμουν. Εκείνη τη βραδιά, όμως, ήταν σαν να διακτινιστήκαμε σε μια άλλη χώρας, άλλης εποχής. Και πριν μιλήσετε για ακριβά εισιτήρια κλπ, να σας προλάβω γράφοντας ότι υπήρχε η δυνατότητα να απολαύσεις αυτή την υπέροχη μουσική και όρθιος και, μάλιστα, σε απόσταση αναπνοής από το σόλο σαξόφωνο και τον πιανίστα. Αν, πάλι, δεν υπάρχει η δυνατότητα ούτε του φθηνού εισιτήριου, έχω και εναλλακτική δωρεάν πρόταση που μας πάει κατευθείαν στο τρίτο που με μετέτρεψε στην «Τζούλι Άντριους της εβδομάδας». Βρέθηκα στην έκθεση 38 ελλήνων καλλιτεχνών με θέμα τη «Σύγχρονη Ελληνίδα», σε επιμέλεια της Μαρίνας Φωκίδη, σε ένα μαγικό χώρο κάτω από την Πειραιώς στα Πετράλωνα. Άμα τη είσοδο μας, βρεθήκαμε στο Λονδίνο, συμμετέχοντας σε κινηματογραφική ταινία οσκαρικού επιπέδου. Διότι το ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/mizeria-stop/