Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

»H Αριστεροσυνη εχει επιλεκτικη μνημη και κριση

Άρης Σπηλιωτόπουλος http://www.aixmi.gr/index.php/aristerirosyni-exei-epilektiki-mnimi/


Στο προηγούμενο άρθρο μου επιχείρησα να υπενθυμίσω τι υπαγορεύει η δημοκρατική αντίληψη σε ορισμένους ένθερμους οπαδούς και χαιρέκακους ζηλωτές της αυτοδικίας κάποιων (αυτόβουλων ή μη) σίγουρα δικαιολογημένων διαμαρτυρομένων πολιτών έναντι των πολιτικών που άλλοι πολίτες ελεύθερα εξέλεξαν. Γι’ αυτό χρησιμοποίησα και τα... λεγόμενα της Slovo της γνωστής δημοκρατικής συγγραφέως. Αυτό που σίγουρα δεν έθιξα και που έλαμψε δια της παρουσίας του όλη την εβδομάδα που μας πέρασε, ήταν το στοιχείο της διατεταγμένης ευαισθησίας για το περί δημοκρατίας και δικαίου αισθήματος. Με άλλα λόγια, την υποκρισία της δήθεν δημοκρατικής ευαισθησίας. Και λέω υποκρισία, γιατί ένας δημοκράτης έχει συγκεκριμένη άποψη, θέση και στάση ζωής. Δεν ευαισθητοποιείται ανάλογα με το ποιος καταπιέζει, συνθλίβει, περιορίζει τη Δημοκρατία. Αλλά ανάλογα με το αν καταπιέζεται, συνθλίβεται ή περιορίζεται η Δημοκρατία η ίδια από οποιονδήποτε και σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Και είναι απορίας άξιο το πού μπορούν να φτάσουν τα όρια της διατεταγμένης υποκρισίας ορισμένων στη χώρα μας. Στο όνομα της αριστερής τους καταβολής, αφού υποστηρίζουν τη δικαιολογημένη έκφραση αγανάκτησης των πολιτών, όσο βίαιη και αντιδημοκρατική και αν είναι, τώρα εξεγείρονται για την ιμπεριαλιστική επίθεση ενάντια στη Λιβύη (αφού πρώτα δεν έχυσαν ούτε ένα δάκρυ -έστω και κροκοδείλιο- για τη σφαγή πάμπολλων αντικαθεστωτικών και, μάλιστα, αμάχων)! Στη χώρα μας απουσιάζει εντελώς από ορισμένους ακόμη και η προσχηματική κοινή λογική που επιβάλλει έστω τη φραστική καταδίκη ενός αιμοσταγούς καθεστώτος που απειλεί, εκβιάζει, τιμωρεί, εξοντώνει όσους τολμούν να έχουν διαφορετική άποψη. Πράγμα που -κατά τα άλλα- θα έπρεπε να είναι το κυρίαρχο ζητούμενο των απανταχού αριστερών! Διαγκωνίζονται για να αποδείξουν τη δημοκρατική τους παράδοση μόνο με τις αντιιμπεριαλιστικές και αντιαμερικανικές κραυγές, όχι όμως και με κραυγές καταδίκης και αγωνίας για την αιματοχυσία των αμάχων, για τον εμφύλιο πόλεμο στον οποίο βυθίζεται η Λιβύη. Υπερασπίζονται το δικαίωμα αυτοδιάθεσης της Λιβύης, αλλά όχι το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του λαού της Λιβύης που ξεσηκώθηκε ενάντια σε ένα καθεστώς τυραννίας και καταπίεσης. Και η απάντηση του καθεστώτος ήταν η βία και το αίμα. Αλλά, τότε, ορισμένοι ξέχασαν την αυτοδιάθεση των λαών και το θυμήθηκαν σήμερα με την επίθεση των δυτικών ενάντια στο καθεστώς. Με αυτό τον τρόπο το μόνο που πετυχαίνουν είναι, για μια ακόμη φορά, να ακυρώνουν τη δήθεν δημοκρατική τους ευαισθησία και το περί δικαίου αίσθημα, το οποίο επικαλούνται επιλεκτικά -όπως άλλωστε και επιλεκτικά το αγνοούν. Δυστυχώς, η αριστεροσύνη στη χώρα μας έχει επιλεκτική μνήμη και κρίση. Δεν λησμονώ ότι οι ηγεσίες του δυτικού κόσμου που σήμερα η μια διαγωνίζεται την άλλη στον υπερβάλλοντα ζήλο ενάντια σ’ ένα καθεστώς που με περισσή υποκρισία ανέχονταν ή αγκάλιαζαν τα προηγούμενα χρόνια. Προφανώς, γιατί στην γεωπολιτική πολιτική υπάρχει η ψυχρή λογική της εξυπηρέτησης των συμφερόντων. Και οι ηγεσίες είναι πιο κυνικές από τους λαούς που ηγούνται. Όμως αυτό δεν εξαγνίζει όσους σήμερα οργανώνουν αντιδράσεις ενάντια στον «ιμπεριαλισμό» της συμμαχίας των δυτικών δυνάμεων και επιθυμούν -εμμέσως πλην σαφώς- να αφεθεί ελεύθερο το καθεστώς Καντάφι να καταπιέζει και να πνίγει στο αίμα όσους δίκαια ή άδικα το επιβουλεύονται. Πού είναι ο ανθρωπισμός τους όταν χιλιάδες άμαχοι πνίγονται στο αίμα από ένα κυνικό και ανελεύθερο καθεστώς που επιχειρεί με νύχια και με δόντια να παραμείνει στη εξουσία; Πού είναι οι διαδηλώσεις και η οργή εναντίον της σφαγής των αμάχων στη Λιβύη; Πού είναι αυτοί σήμερα που ενώ εξεγείρονταν ενάντια στο ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/aristerirosyni-exei-epilektiki-mnimi/

Δεν υπάρχουν σχόλια: