Από τη στιγμή που ο Γιώργος Καμίνης μπλέχτηκε στην περιπέτεια της διεκδίκησης του Δήμου Αθηναίων, η υποψηφιότητά του αντιμετώπιζε δύο σοβαρά μειονεκτήματα: το πολιτικό και το προσωπικό. Η προέλευσή του από τον χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς έκανε αρκετούς (ακόμη και εκ των ψηφοφόρων τους οποίους κέρδισε λόγω της ...
αποτυχίας του προκατόχου του στην δημαρχία) επιφυλακτικούς για τις θέσεις που θα μπορούσε να πάρει ως δήμαρχος ο Καμίνης, ιδίως μάλιστα σε ζητήματα κοινωνικά, από αυτά που εξάπτουν τα πάθη και τα πνεύματα, όπως το Μεταναστευτικό. Επειτα ήταν και η μακρά θητεία του στη θέση του Συνηγόρου του Πολίτη, που ενέτεινε τις υποψίες ότι, την κρίσιμη στιγμή, η προσέγγισή του στο Μεταναστευτικό θα ακολουθούσε τις ιδεολογικές γραμμές της ανεγκέφαλης ή ουτοπικής Αριστεράς (νομιμοποίηση σε όλους ανεξαιρέτως, κατατρεγμένοι όλου του κόσμου γιούργια στην Ελλάδα, κ. λπ.), οι οποίες δικαιολογημένα τρομάζουν όσους βιώνουν καθημερινά τις επιπτώσεις της γκετοποίησης του κέντρου.
Το έτερο μειονέκτημα αφορούσε την προσωπικότητα του Γ. Καμίνη. Ευγενέστατος άνθρωπος, μορφωμένος και κοσμοπολίτης, με άψογους τρόπους, δεν γέμιζε και πολύ το μάτι του ψηφοφόρου, του μαθημένου (δυστυχώς) σε πολιτικούς με το παραδοσιακό στυλ του φύλαρχου-κοτζαμπάση: του ερωτευμένου με τον εαυτό του εξουσιομανούς ξερόλα, που παριστάνει στο πόπολο τον καμπόσο, αλλά με τους πολιτικούς αντιπάλους του δεν έχει πρόβλημα να τα βρει υπογείως διά της αμοιβαίως επωφελούς συναλλαγής. Αντιθέτως, ο συμπαθής κυριούλης με την ψιλή και βραχνή φωνούλα, που αντιμετώπιζε τις προσβολές του αντιπάλου του κοκκινίζοντας και ιδρώνοντας, δεν έπειθε ότι μπορεί να διαθέτει πυγμή μέσα σε ένα κοινωνικό και αξιακό περιβάλλον όπου οι νονοί της νύχτας είναι προσωπικότητες των κοσμικών στηλών και η προσφώνηση «αρχηγέ» ή «άρχοντα» θεωρείται άκρως τιμητική, σχεδόν εκθειαστική.
Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή τους ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_01/03/2011_434246
αποτυχίας του προκατόχου του στην δημαρχία) επιφυλακτικούς για τις θέσεις που θα μπορούσε να πάρει ως δήμαρχος ο Καμίνης, ιδίως μάλιστα σε ζητήματα κοινωνικά, από αυτά που εξάπτουν τα πάθη και τα πνεύματα, όπως το Μεταναστευτικό. Επειτα ήταν και η μακρά θητεία του στη θέση του Συνηγόρου του Πολίτη, που ενέτεινε τις υποψίες ότι, την κρίσιμη στιγμή, η προσέγγισή του στο Μεταναστευτικό θα ακολουθούσε τις ιδεολογικές γραμμές της ανεγκέφαλης ή ουτοπικής Αριστεράς (νομιμοποίηση σε όλους ανεξαιρέτως, κατατρεγμένοι όλου του κόσμου γιούργια στην Ελλάδα, κ. λπ.), οι οποίες δικαιολογημένα τρομάζουν όσους βιώνουν καθημερινά τις επιπτώσεις της γκετοποίησης του κέντρου.
Το έτερο μειονέκτημα αφορούσε την προσωπικότητα του Γ. Καμίνη. Ευγενέστατος άνθρωπος, μορφωμένος και κοσμοπολίτης, με άψογους τρόπους, δεν γέμιζε και πολύ το μάτι του ψηφοφόρου, του μαθημένου (δυστυχώς) σε πολιτικούς με το παραδοσιακό στυλ του φύλαρχου-κοτζαμπάση: του ερωτευμένου με τον εαυτό του εξουσιομανούς ξερόλα, που παριστάνει στο πόπολο τον καμπόσο, αλλά με τους πολιτικούς αντιπάλους του δεν έχει πρόβλημα να τα βρει υπογείως διά της αμοιβαίως επωφελούς συναλλαγής. Αντιθέτως, ο συμπαθής κυριούλης με την ψιλή και βραχνή φωνούλα, που αντιμετώπιζε τις προσβολές του αντιπάλου του κοκκινίζοντας και ιδρώνοντας, δεν έπειθε ότι μπορεί να διαθέτει πυγμή μέσα σε ένα κοινωνικό και αξιακό περιβάλλον όπου οι νονοί της νύχτας είναι προσωπικότητες των κοσμικών στηλών και η προσφώνηση «αρχηγέ» ή «άρχοντα» θεωρείται άκρως τιμητική, σχεδόν εκθειαστική.
Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα, με αφορμή τους ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_01/03/2011_434246
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου