Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011

»Οι διαπραγματευτες της εξεδρας

Tου Πασχου Μανδραβελη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 ξέφυγε από του χάρου τα δόντια. Η χρεοκοπία και η αναγκαστική προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σήμαινε κάθετη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, με αυτόματο κλείσιμο όλων των ζημιογόνων ΔΕΚΟ, χιλιάδες απολύσεις στον δημόσιο τομέα, μεγαλύτερες περικοπές μισθών και... συντάξεων κ. λπ. Αν, μάλιστα, σκεφθούμε ότι αυτή η «ήπια (σε σχέση με τη χρεοκοπία) προσαρμογή» που κάνουμε σήμερα διά του Μνημονίου δημιουργεί τόσες αντιδράσεις, μπορούμε να φανταστούμε τι θα συνέβαινε σε μια απότομη προσαρμογή. Αυτή η χώρα δεν είχε ποτέ κουλτούρα συμμαζέματος, οι συνωμοσιολογίες θάλλουν, η επαναστατικότητα είναι ψωμοτύρι και ο διαρρηγμένος κοινωνικός ιστός θα ήταν ένα μάτσο κουρέλια.
Φυσικά θα «κουρεύαμε» το χρέος μας και φυσικά δεν θα μας δάνειζε κανείς. Επειδή δεν θα μπορούσαμε να έχουμε τα 110 δισ. ευρώ (με τα οποία σήμερα κάπως τα κουτσοβολεύουμε) θα αναγκαζόμασταν να τυπώσουμε δραχμές, ώστε να κυκλοφορεί χρήμα στην αγορά. Το χρέος μας, όμως, θα συνέχιζε να μετριέται σε ευρώ και η πληθωριστική μας δραχμή στην ουσία θα εξανέμιζε τα όποια οφέλη του «κουρέματος».
Το Μνημόνιο ήταν μια λεόντειος (σε σχέση με τις παρελθούσες χρηματοδοτήσεις άλλων χωρών που βρισκόταν στη δική μας κατάσταση) συμφωνία υπέρ της Ελλάδος. Δίνει μια ανάσα τριών χρόνων για να συμμαζέψουμε τα πράγματα και να κάνουμε την προσαρμογή (που έτσι κι αλλιώς θα κάναμε) σε μεγαλύτερο εύρος χρόνου. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο, όπως ισχυρίζονται οι διαπραγματευτές της εξέδρας; Φυσικά. Υπάρχουν εκατομμύρια καλύτερα Μνημόνια απ’ αυτό που έχουμε, κι άλλα τόσα χειρότερα. Η σύγκριση του πραγματικού με έναν άλλο κόσμο φανταστικό είναι απλώς ανόητη. Το ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_48_02/03/2011_434378

Δεν υπάρχουν σχόλια: