»Για Πατησιων καλα παμε;

του Σταύρου Θεοδωράκηhttp://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5592

Έχουμε και λέμε: Αντιπρόεδρος, συντονιστής υπουργός, υπερυπουργός, πρώτος τη τάξη υπουργός, υπουργός ειδικών αποστολών, υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ, έμπιστος υπουργός, κολλητός υπουργός… Εν ολίγοις όλοι οι τίτλοι έχουν χρησιμοποιηθεί μήπως και ξυπνήσει το κυβερνητικό σχήμα. Επειδή όμως δεν βλέπω να αποδίδουν ήρθε η ώρα για ...την θεσμοθέτηση μιας θέσης υπουργού που όντως θα κάνει τη δουλειά. «Υπουργός κάνω τη δουλειά τώρα» θα μπορούσε να ονομασθεί. Και να αναλάβει να λύσει, τώρα και όχι αύριο, όχι μετά από συσκέψεις, όχι μετά από μελέτες, όχι μετά από διαβουλεύσεις, μερικά από τα θέματα που βαλτώνουν.Ανάμεσα στα πρώτα στη λίστα είναι η απεργία πείνας των 300. Οι πολιτικοί είπαν τα δικά τους, οι συγγραφείς πρόσθεσαν την γαρνιτούρα, οι πανεπιστημιακοί (που ως γνωστόν τα έχουν καταφέρει μια χαρά με τα Ιδρύματά τους και τώρα θέλουν να μεταλαμπαδεύσουν την γνώση τους) έβγαλαν τις φωτογραφίες τους, ας κάνει κάποιος τη δουλειά. Το Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών σε συνεργασία με αντιρατσιστικές οργανώσεις και διεθνή δίκτυα (με ιδιαίτερο βάρος στην Ευρώπη) κατέθεσε μια ενδιαφέρουσα πρόταση που σας την μεταφέρω συνοπτικά.«Η Ελληνική κυβέρνηση να εξετάσει τάχιστα και σε ατομική βάση, τα αιτήματα προστασίας των μεταναστών εργατών και αιτούντων άσυλο. Να υλοποιήσει χωρίς καθυστέρηση βραχυπρόθεσμες λύσεις που προβλέπονται από το νέο νόμο για το άσυλο. Οι απεργοί πείνας να τερματίσουν την απεργία αναγνωρίζοντας ότι ο αγώνας τους πέτυχε, κινητοποιώντας τους πολίτες για σημαντικά ζητήματα προστασίας δικαιωμάτων των μεταναστών και του κόσμου της εργασίας. Να συνεργαστούν με τις αρμόδιες υπηρεσίες για την εξέταση και ικανοποίηση των αιτημάτων τους ανάλογα με τις ανάγκες προστασίας του καθενός χωρίς καθυστέρηση».Ανάλογη (πιο εμπεριστατωμένη νομικά) πρόταση κατέθεσε και η Ελληνική Ένωση για τα δικαιώματα του ανθρώπου (Αλιβιζάτος, Ιωαννίδης, Καμπύλης, Κωνσταντίνου, Παπαπαντολέων, Παπαϊωάννου, Παρασκευόπουλος, Τσιτσελίκης, Χριστόπουλος).Ο έντιμος συμβιβασμός που προτείνει η Ένωση είναι να δεσμευτεί η κυβέρνηση για νομοθετική τροποποίηση των «ανθρωπιστικών» και «εξαιρετικών λόγων» για τη χορήγηση άδειας διαμονής. Συγκεκριμένα η ΕΕΔΑ «για να λυθεί με δικαιοσύνη καταρχήν το ζήτημα των 300 (οι οποίοι κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τον χρόνο παραμονής) αλλά και εκείνων που έχουν μεταφέρει το βιός τους στη χώρα», προτείνει:- Επανεξέταση και απόδοση άδειας παραμονής σε όσους εξέπεσαν από τη νομιμοποίηση του 2005 ή δεν πληρούσαν τότε τις προδιαγραφές (σε συνδυασμό με τη μείωση των απαιτούμενων ενσήμων για την έκδοση άδειας παραμονής κ.λπ.).- Πιθανότητα εξατομικευμένης εξέτασης υπαγωγής και χορήγησης άδειας διαμονής (για ανθρωπιστικούς λόγους) ή απόδοση 6μηνιαίων ανανεώσιμων αδειών, σε συνδυασμό με τη δέσμευση μη εκτέλεσης απέλασης για όσους μετανάστες αποδεικνύουν εργασία και ανανέωση της άδειας τους για τέσσερα εξάμηνα με δυνατότητα υπαγωγής τους στην κανονική διαδικασία μετά από ορισμένο χρονικό διάστημα.- Μείωση του προαπαιτούμενου χρόνου διαμονής των χωρίς χαρτιά από 12ετία σε 7ία ή 5ετία για την έκδοση ειδικής άδειας διαμονής».Προτάσεις λοιπόν πέρα από τις αφοριστικές ή λατρευτικές απλουστεύσεις των πολιτικών και των καναλιών, υπάρχουν. Ούτε «ναι σε όλους», ούτε «όχι σε όλους». «Να εξετασθούν σε ατομική βάση, τα αιτήματα των απεργών» λέει το Φόρουμ Μεταναστών. «Κατηγοριοποίηση των απεργών ανάλογα με τον χρόνο παραμονής» λέει η ΕΕΔΕ. Αυτό που απομένει είναι ο «υπουργός κάνω τη δουλειά τώρα». Να ορισθεί, να πάρει τον κατήφορο της Πανεπιστημίου, να ρωτήσει «για Πατησίων καλά πάμε;» και στο Μέγαρο Υπατία να συναντηθεί με το πρόβλημα αλλά και με τη λύση του.
*Η πρόταση του Δημήτρη Χριστόπουλου προέδρου της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Η πρόταση της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου [βλ. www.hlhr.gr] είναι μια πρόταση διεξόδου με τεκμηριωμένες νομικές προτάσεις. Είναι μια ύστατη προσπάθεια αποφυγής της ανθρωπιστικής καταστροφής με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την Ελλάδα σήμερα. Έχω ξαναπεί πως το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο παρέχει λύσεις που μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους απεργούς και την κυβέρνηση. Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση. Αυτό που πάντως πρέπει με κάθε τρόπο, τόσο η κυβέρνηση όσο και οι απεργοί, να αποφύγουν είναι μια ad hoc μεταχείριση των τελευταίων. Φανταστείτε ως μια προσπάθεια απεμπλοκής να σκεφτούμε μια ανθρωπιστικού τύπου παραχώρηση στους 300 αδιαφορώντας γι’ αυτούς για τους οποίους ουσιαστικά αυτοί διεξάγουν τον αγώνα τους. Αυτό θα ήταν κόλαφος τόσο για την έννοια της αλληλεγγύης στους μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα αυτή, όσο και για την ίδια την διαχείριση της κρίσης από την πλευρά της ελληνικής πολιτείας. Ας είναι η κραυγή απελπισίας των μεταναστών μια ευκαιρία να σκύψουμε πάνω στα απόλυτα αδιέξοδα στα οποία η Ελλάδα έχει οδηγηθεί με αυτόν τον πληθυσμό, κρατώντας τον σε ένα απόλυτο θεσμικό κενό, σε μια κυριολεκτική νομική αφάνεια, που απειλεί αμφίδρομα τόσο τα ανθρώπινα δικαιώματά τους όσο και την εύθραυστη κοινωνική συνοχή. Χρειάζεται άμεσα μια δέσμευση μη απέλασης και υπαγωγή σε καθεστώς που επιτρέπει στους ανθρώπους αυτούς να εργαστούν νόμιμα σε συνδυασμό με την εξαγγελία μέτρων τα οποία μακροπρόθεσμα μπορούν να εξασφαλίσουν σε όσους από τους ανθρώπους αυτούς θέλουν να μείνουν εδώ τη δυνατότητα μιας εξατομικευμένης διευθέτησης του καθεστώτος παραμονής τους με όρους ρεαλιστικούς. Δεν βλέπω άλλη λύση και ήδη φοβάμαι ότι παίζουμε στην παράταση. Η αξίωση που κατά καιρούς ακούω προς τους απεργούς «να σταματήσουν την απεργία για να συζητήσουμε» είναι τραγικά αφελής: είναι δυνατό αυτό να λέγεται σε ανθρώπους που διάγουν ήδη την πέμπτη βδομάδα απεργίας πείνας; Φοβάμαι πως όσο η κυβέρνηση αργεί να κάνει αυτά που οι δύσκολες περιστάσεις καλούν, τόσο θα ολισθαίνουμε στην πιθανότητα που τόσο αυτή όσο και η ίδια η έννοια της απεργίας ως αντίδρασης απεύχεται: δηλαδή μια ad hoc διευθέτηση του καθεστώτος των απεργών των οποίων η ζωή απειλείται. Τα υπόλοιπα, αυτά δηλαδή για τα οποία, τόσα χρόνια όσοι ασχολούμαστε με τη μετανάστευση παλεύουμε, απλώς πάλι να παραπεμφθούν. Αυτό ούτε για τους απεργούς είναι νίκη, ούτε για την ελληνική πολιτεία. Για την ακρίβεια, είναι ο ορισμός του μακροπρόθεσμου αρνητικού αθροίσματος.... Δημήτρης Χριστόπουλος –πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου