»Αρκει ενα «συμφωνο λιτοτητας»;

Από τον Παναγιώτη Δ. Παναγιώτου
«E» 5/2

Στην πραγματικότητα στη Σύνοδο Κορυφής η Γερμανία (με τη συμμαχία της Γαλλίας) διαπραγματεύεται τη βοήθειά της στην αντιμετώπιση της «κρίσης χρέους» στην Ευρωζώνη, με αντάλλαγμα το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας». Δηλαδή δέχεται να συμβάλει στη διεύρυνση της οικονομικής βάσης του EFSF (Ταμείου Σταθερότητας) και στην... επέκταση των παρεμβατικού χαρακτήρα «σωστικών» δραστηριοτήτων του, έναντι ενός «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας» που έχει δύο βασικούς πυλώνες: μια δογματικά αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και ένα σκληρό πρόγραμμα γενικής ευρωπαϊκής λιτότητας, νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα. Οπως μάλιστα σχολίασε ο Αμερικανός νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς, υιοθετείται «πολύ μεγαλύτερη λιτότητα απ' αυτήν που χρειάζεται, η οποία τελικά απειλεί την ανάπτυξη στην Ευρώπη».
Σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει μέχρι τώρα, το «Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας» εστιάζει σε περαιτέρω μείωση μισθών σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, αύξηση του συνταξιοδοτικού ορίου στα 67 χρόνια, εναρμόνιση της φορολογίας των επιχειρήσεων και του ΦΠΑ κ.λπ. Σε αυτό το ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11822&subid=2&pubid=53440953