Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

»"Πυρακτωμενοι δρομοι"

του Γιάννη Σιδέρηhttp://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5223


Εκανα λάθος! Από την πέρσι την Ανοιξη, είχα να το λέω δημοσίως από μικροφώνου, ότι το Φθινόπωρο θα ήταν πυρακτωμένο. Οτι οι φλόγες της εξέγερσης, «στη μοναξιά των δρόμων που θα καίγονται», κατά την αλησμόνητη σε μένα Κατερίνα Γώγου, θα φεγγοβολούσαν την απόγνωση των άνεργων, την απελπισία των χαμηλόμισθων, την οργή των αποκλεισμένων. Ότι θα γίνονταν το φωτεινό μονοπάτι αυτών που ...μείναν «στην απέξω», αυτών που καθηλωμένοι και απέλπιδες βλέπουν σκοτεινούς ορίζοντες, δίχως να αχνοφέγγει ελπίδα διαφυγής.Γι' αυτούς λέω, που δεν είχαν μπάρμπα στην Κορώνη – όπου Κορώνη στην Ελλάδα δεν είναι μόνο τα παραδοσιακά ρουσφέτια των κυβερνητικών κομμάτων με τις προσλήψεις στον Δημόσιο τομέα ( Μεταχουντικά άλλωστε ήταν ολίγον διακομματικά, αφού η κομματική γεωγραφία στην κατανομή εδρών, έβρισκε συχνά την αντιστοίχισή της και στην κατανομή θέσεων εργασίας στον Δημόσιο τομέα).Κορώνη στην Ελλάδα ήταν και ο ιδιωτικός τομέας. Το «εκ μέρους τίνος έρχεστε» ήταν για πολλές δεκαετίες η πρώτη και τελευταία ερώτηση σε κάθε αιτούντα εργασία. Ηταν το πρώτιστο και ανυπέρβλητο στοιχείο του βιογραφικού, πάνω από χαρτιά , γνώσεις, εξειδικεύσεις, προϋπηρεσίες, μεταπτυχιακά, στον, ελληνικών ηθών, κρατικοδίαιτο ιδιωτικό τομέα - πολύ λογικό φυσικά αφού αυτός ο … «τίνος» χάριζε αβασάνιστα και πλουσιοπάροχα τα λεφτά του ελληνικού λαού(και αργότερα τις επιδοτήσεις και τα δανεικά) σε έργα που αποτελούσαν ευρεσιτεχνία κακοτεχνίας, υπερτιμολόγησης και μίζας...
Εκανα λάθος. Από το Φθινόπωρο και μετά αυτοί που εξεγέρθηκαν δεν ήταν οι φτωχοδιάβολοι που δεν είχαν που την κεφαλήν κλήναι. Ηταν οι μικρές και μεσοαστικές καλοβολεμένες επαγγελματικές ομάδες, οι συντεχνίες, οι σύμμαχοι του νεοελληνικού παρασιτικού (έτσι δεν λέγαμε κάποτε;) καπιταλισμού: Οι φορτηγατζήδες, ας πούμε, οι περισσότεροι κάτοχοι μιας, δυο, τριών, πολλών αδειών (δηλαδή δημόσιας περιουσίας) επι μια, δυο, τρεις δεκαετίες. Οπου ως περιουσία λογιζόταν και η υπεραξία της δημόσιας άδειας στην μαύρη αγορά για την πώλησή της με λεφτά συνήθως αδήλωτα στην εφορία.Εξεγέρθηκαν οι φαρμακοποιοί απαιτώντας από το κράτος να τους εξασφαλίσει… βίον ανθόσπαρτον. Δεν ήταν μόνο το «πληθυσμιακό» και το κατώτατο ποσοστό κέρδους (σίγουρα λεφτά).Δεν ήταν μόνο το ωράριο. Ηταν και η δυνατότητα να οικειοποιούνται την άδεια που τους έδωσε το κράτος και να την μεταπουλούν όπου θέλουν με το αζημίωτο (η συντριπτική πλειοψηφία την κληροδοτούσε στα παιδιά της - την κρατική περιουσία!)Εξεγέρθηκαν οι δικηγόροι, προς το παρόν της επαρχίας, για την εντοπιότητα, να μην έχει δηλαδή δικηγόρος από άλλον νομό το δικαίωμα να παρίσταται σε δικαστήριο της πόλης τους. Επίσης για τα γραμμάτια προείσπραξης (ελάχιστες αμοιβές - σίγουρα λεφτά υπό την προστασία του κράτους) .Εξεγέρθηκαν οι γιατροί. Ολοφύρονται για τα 600ο ευρώ που καθορίζει ως αμοιβή - λένε- το μνημόνιο. Αλλά υπάρχουν και άλλα που δεν τα παραδέχονται: το δικαίωμα σε πολλαπλές συμβάσεις με διαφορετικά ταμεία, το μονοπώλιο των ασφαλισμένων τους, την ανεξέλεγκτη συνταγογράφηση, κλπ…
Εξεγέρθηκαν οι αργαζόμενοι στις Αστικές… Αίτημα; Να μείνουν τα πάντα ως έχουν.Και οι εξεγέρσεις συνεχίζονται: Ζεσταίνουν τα τρακτέρ οι αγρότες μας λένε οι ειδήσεις. Πάλι για επιδοτήσεις, που σε λίγο, το 2013, τελειώσουν και θα γίνει …του Αγίου Βαρθολομαίου. Θα πούνε ότι δεν το ξέραν, αν και ήταν γνωστό τοις πάσι. Χρόνια τώρα απόλαυσαν επιδοτήσεις, μόλυναν με φυτοφάρμακα την άγια γη των πατεράδων τους, σε καιρούς που η οικολογική γεωργία φέρνει κέρδη και ανοίγει επιχειρηματικούς ορίζοντες - αλλά θέλει δουλειά η έρμη...Εξεγέρθηκαν και …οι επαναστάτες χωρίς αιτία. Αυτοί που ανακάλυψαν, ακόμα και στην φοροδιαφυγή, το σπέρμα της εξέγερσης (καημένη εξέγερση...). Αυτοί που είδαν το φως το αληθινό των λαϊκών δικαίων και «δεν πληρώνουν» όπου λάχει κι όπου τους καπνίσει (ανάμεσα στους συντονιστές πρωτεργάτες και ένας γιατρός - τον έβλεπα σε εκπομπή του Χατζηνικολάου και αναρωτιόμουν αν πρωτοστάτησε ποτέ σε ένα κίνημα ήθους με τίτλο «δεν πληρώνω φακελάκι»… Μπα, θα το θυμόμουν…)Οι δρόμοι θα περιμένουν όσο χρειαστεί, όταν χρειαστεί, το πάθος αυτών που θα το νιώσουν και που θα δικαιούνται να το εκφράσουν. Και δεν θα ναι οι παραπάνω ομάδες… Και δεν θα καθοδηγούνται από τους εκφραστές της διεθνιστικής ευκολίας με τους έτοιμους αφορισμούς…
ΥΓ: Οχι, οι δημοσιογράφοι δεν θα «εξεγερθούμε». Είμαστε αρκετά εγωκεντρικοί και διασπασμένοι για να δράσουμε συλλογικά...

Δεν υπάρχουν σχόλια: