»Ανακυκλωνοντας σκανδαλα

Του ΠΑΥΛΟΥ ΤΣΙΜΑ

Συνέβη στην Ιταλία πριν απόµερικούς µήνες. Ενας πιστός φίλος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ονόµατι Αλντο Μπράντσερ, αντιµετώπιζε µια σοβαρή δικαστική περιπέτεια κατηγορούµενος για απάτη και ξέπλυµα µαύρου χρήµατος ύψους ενός εκατοµµυρίου ευρώ. Λίγο πριν σηµάνει η ώρα του εδωλίου, ο Μπερλουσκόνι έκανε τον φίλο του υπουργό προσφέροντάς του την ασυλία που προβλέπει ένας νόµος που είχε ήδη κόψει στα µέτρα του. Στη βιασύνη του µάλιστα να... εξυπηρετήσει τον φίλο του, προκάλεσε ενδοκυβερνητική κρίση γιατί έδωσε στον Μπράντσερ υπουργείο που είχε ήδη δώσει σε άλλον υπουργό! Η κρίση διευθετήθηκε, ο φίλος ορκίστηκε υπουργός, η δίκη του µαταιώθηκε κι ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης σχολίασε πως στην Ιταλία τώρα πια έχεις δύο τρόπους να αποφύγεις τη ∆ικαιοσύνη: είτε να φυγοδικήσεις είτε να γίνεις υπουργός του Μπερλουσκόνι. Συµπέρασµα: Υπάρχουν και χειρότερα. Πολύ χειρότερα. Αλλά αυτό δεν σηµαίνει ότι ο τρόπος που το ελληνικό πολιτικό σύστηµα υποβάλλεται σε έλεγχο και λογοδοτεί είναι υγιής. Τι φταίει; Φταίει, ασφαλώς, η πρωτοφανής συνταγµατική διάταξη που επιτρέπει µια εξαιρετικά ταχεία παραγραφή των αδικηµάτων που βαρύνουν έναν υπουργό. Ενα αδίκηµα που για έναν κοινό θνητό παραγράφεται σε 20 χρόνια, για έναν υπουργό µπορεί να παραγραφεί, υπό προϋποθέσεις, σε ένα εξάµηνο. Το αντίθετο θα έπρεπε, φυσικά, να ισχύει. Να αναστέλλεται η παραγραφή όσο ασκούνται υπουργικά καθήκοντα, να αρχίζει να µετρά µετά το πέρας της θητείας και να διαρκεί όσο και των κοινών θνητών. Φταίει, ασφαλέστατα, και η...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artID=4614353