του Σπύρου Σεραφείμ http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5057
άσυλο < αρχαία ελληνική ἄσυλον < ἀ- στερητικό + συλάω-ῶ Το άσυλο δεν είναι εφεύρεση, δεν είναι application των καιρών μας, υπήρχε από τους αρχαίους χρόνους, φυσικά και στην αρχαία Ελλάδα. Ελεύθεροι πολίτες, μέτοικοι ή δούλοι, που είχαν κάνει κάποια αξιόποινη πράξη ή πολιτικά πρόσωπα των οποίων κινδύνευε η ζωή από τους «εν τη εξουσία ευρισκομένους» αντιπάλους τους - εκεί δεν... υπήρχαν Εξεταστικές Επιτροπές, σου έπαιρναν το κεφάλι - κατέφευγαν σε ναούς, σε βωμούς και γενικότερα σε ιερούς χώρους. Οι ικέτες αυτοί, έχοντας τις περισσότερες φορές παραβιάσει τους ισχύοντες ανθρώπινους νόμους, είχαν υποπέσει σε αδίκημα για το οποίο μόνον οι θεοί και μάλιστα ο Δίας «ικέσιος» ήταν σε θέση να τους συγχωρήσουν, να παραγράψουν το αδίκημά τους, να τους εξαγνίσουν. Είπαμε, αργότερα ανέλαβαν οι Εξεταστικές. Από τα ιερά μέρη στα οποία κατέφευγαν, κανένας δεν μπορούσε να τους συλλάβει ή να τους απομακρύνει βίαια. Ο επιχειρών κάτι τέτοιο κινδύνευε με βαρύτατη τιμωρία: θάνατο, εξορία, πέταγμα των οστών της οικογένειάς του έξω από τα όρια της επικράτειας, απόλυτη δήμευση της περιουσίας του.
Στην αρχαιότητα, όμως, είχαμε περιπτώσεις παραβίασης του ασύλου. Στην Αθήνα, στα τέλη του 7ου αι. π.Χ., μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια του Κύλωνα να γίνει τύραννος της Αθήνας, οι οπαδοί του, για να σωθούν, ζήτησαν άσυλο στον βωμό της Αθηνάς πάνω στην Ακρόπολη και στους βωμούς των Ευμενίδων στην πόλη. Ωστόσο οι αντίπαλοί τους, με πρωταγωνιστές τα μέλη μιας μεγάλης αθηναϊκής οικογένειας, των Αλκμαιωνιδών, σε μια κίνηση βαθύτατης ανθρωπιάς, τους κατέσφαξαν. Η πράξη αυτή στοίχισε στους Αλκμαιωνίδες εξορίες και κατασχέσεις των περιουσιών τους, αλλά και στην ίδια την Αθήνα δημιούργησε χρόνια προβλήματα. Για παράδειγμα, στις παραμονές του Πελοποννησιακού Πολέμου, 2 αιώνες, περίπου, μετά τον αφανισμό των οπαδών του Κύλωνα, οι Σπαρτιάτες αξίωσαν από τους Αθηναίους, προκειμένου να μην τους κηρύξουν τον πόλεμο, ανάμεσα στα άλλα, και την εξορία των μιαρών Αλκμαιωνιδών! Ήθελαν, πολύ απλά, να στερήσουν από τους Αθηναίους τον ηγέτη τους, τον Περικλή, που ήταν Αλκμαιωνίδης. Επειδή όλα, τελικά, έχουν πολιτικές προεκτάσεις ή, έστω, μια στοιχειώδη αντιπολίτευση.
Στην Αθήνα δεν είχε το δικαίωμα της ασυλίας αυτός που είχε χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα, ενώ στα ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5057
Στην αρχαιότητα, όμως, είχαμε περιπτώσεις παραβίασης του ασύλου. Στην Αθήνα, στα τέλη του 7ου αι. π.Χ., μετά την ανεπιτυχή προσπάθεια του Κύλωνα να γίνει τύραννος της Αθήνας, οι οπαδοί του, για να σωθούν, ζήτησαν άσυλο στον βωμό της Αθηνάς πάνω στην Ακρόπολη και στους βωμούς των Ευμενίδων στην πόλη. Ωστόσο οι αντίπαλοί τους, με πρωταγωνιστές τα μέλη μιας μεγάλης αθηναϊκής οικογένειας, των Αλκμαιωνιδών, σε μια κίνηση βαθύτατης ανθρωπιάς, τους κατέσφαξαν. Η πράξη αυτή στοίχισε στους Αλκμαιωνίδες εξορίες και κατασχέσεις των περιουσιών τους, αλλά και στην ίδια την Αθήνα δημιούργησε χρόνια προβλήματα. Για παράδειγμα, στις παραμονές του Πελοποννησιακού Πολέμου, 2 αιώνες, περίπου, μετά τον αφανισμό των οπαδών του Κύλωνα, οι Σπαρτιάτες αξίωσαν από τους Αθηναίους, προκειμένου να μην τους κηρύξουν τον πόλεμο, ανάμεσα στα άλλα, και την εξορία των μιαρών Αλκμαιωνιδών! Ήθελαν, πολύ απλά, να στερήσουν από τους Αθηναίους τον ηγέτη τους, τον Περικλή, που ήταν Αλκμαιωνίδης. Επειδή όλα, τελικά, έχουν πολιτικές προεκτάσεις ή, έστω, μια στοιχειώδη αντιπολίτευση.
Στην Αθήνα δεν είχε το δικαίωμα της ασυλίας αυτός που είχε χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα, ενώ στα ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=5057
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου