»Το ΒερολΙνο και το κατοΥρημα του ΙνδοΥ…

Μανόλης Αναγνωστάκης http://www.aixmi.gr/index.php/to-verolino-kai-to-katourima-tou-indou/

Βερολίνο δέκα χρόνια πριν… Στα μεγάφωνα του νοικιασμένου FIAT BRAVO προσπαθώ να ακούσω -μαζί με τις φωνές από το παρελθόν που με ξετρελαίνουν- το tango από το «scent of a woman». Δυσκολεύομαι. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ!
Το μαύρο Fiat γλιστράει ανάμεσα σε διώροφα τουριστικά λεωφορεία που πουλάνε την ιστορία της διχασμένης πόλης στο sightseeing tour για 20 ευρώ.
Χαμόγελα στους... δρόμους, χρώματα, gay, sushi bar, newton bar, 205Q, 206Q, 207Q, όλη η καινούργια εκδοχή της modernity αρχιτεκτονικής. Ένα παλιό αερόστατο δεμένο με μια άγκυρα στην Potsdamer Platz πουλάει ψεύτικα όνειρα ανεξαρτησίας την ώρα που ο ξεναγός δείχνει στους αμίλητους τουρίστες το ΤΕΙΧΟΣ και το σημείο που έγινε η διαφήμιση της Luis Vuitton με τον Γκόρμπι.
«Υπάρχουν δάκρυα ψυχής, που καίνε πιο πολύ από εκείνα των ματιών μας», μου θυμίζει ο Ιταλός manager της Corriere della Sera και συνεπιβάτης μου, και με ταξιδεύει στην Stalin Alle -λίγο πιο πάνω- τον δρόμο κάτω από την μπότα, τον δρόμο που η εφηβική μου ανάσα και ο σεχταρισμός της με αναζωογονούσε.
Εκεί που το κόκκινο βιβλιαράκι ράντιζε με σταγόνες φρεσκάδας τις καθημερινές μου ανησυχίες. Εκεί που οι μουσικές του, η βαριά ιστορία του, η υγρασία του, οι φωνές των ανθρώπων, οι ζωές των άλλων, μου άφηναν τα αποτυπώματα μιας πόλης που είναι ακόμη διχασμένη, που προσπαθεί να ξεχάσει αλλά δεν μπορεί να δραπετεύσει από τον εφιάλτη τριάντα ολόκληρων χρόνων!
«Δεν περνούσαν οι άνθρωποι το τείχος, το τείχος πέρναγε μέσα από τους ανθρώπους», μου θύμισε ο Ιταλός. Σώπασα μέσα μου! Δεν το είχα ζήσει! Δεν μπορούσα ούτε να το φαντασθώ. Το ακολουθούσα 10 ολόκληρα χιλιόμετρα λες και ήθελα να το χορτάσω!!!
Δέκα χρόνια μετά αναρωτήθηκα αν μπορώ να κάνω το ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.aixmi.gr/index.php/to-verolino-kai-to-katourima-tou-indou/