»[ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ]

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου ΝΕΑ

ΚΑΘΩΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ η Πρωτοχρονιά, άλλοι κάνουν απολογισµό, µετρούν τα λάθη τους και, κατά το ποίηµα του Κ.Π. Καβάφη, «οµνύουν να µην επαναλάβουν». Αλλοι πνίγουν τη σκέψη και τα συναισθήµατά τους σε ένα βουνό από µελοµακάρονα. Και στα υπουργεία επιδίδονται σε ένα σπορ γνωστό µόνο σε ανώτερα στελέχη του ελληνικού ∆ηµοσίου – τη «µεταφορά κωδικών». ΤΙ ΕΙΝΑΙ η «µεταφορά κωδικών»; Οταν προϋπολογίζονται τα... δηµόσια έξοδα, δεν αφορούν µόνο µισθοδοσία υπαλλήλων και πάγια, αλλά και δαπάνες που είναι στην πραγµατικότητα ελαστικές. Μπορεί, παραδείγµατος χάριν, τα προϋπολογισµένα χρήµατα για γραφική ύλη ή άλλα αναλώσιµα να εξαντληθούν. Μπορεί όµως και όχι. Ο,τι περισσέψει στο τέλος του χρόνου, αξιοποιείται αλλιώς. Πώς; Συνήθως σε «νυχτερινά» ή «υπερωριακά» επιδόµατα που µοιράζονται αναλογικά στους υπαλλήλους, έστω κι αν δεν έχουν δουλευτεί, ή σε χρηµατοδότηση προγραµµάτων και εποπτευόµενων οργανισµών. ΦΥΣΙΚΑ, ΣΤΗΝ εποχή του Μνηµονίου, οι τελευταίες ηµέρες του χρόνου είναι διαφορετικές και στο ελληνικό ∆ηµόσιο. Ο κανόνας ότι τίποτα δεν επιστρέφεται, απλώς µεταφέρονται οι κωδικοί του δηµόσιου λογιστικού, δεν είναι απαράβατος. Ηδη κάποιοι τον σπάνε, όπως ο Φίλιππος Πετσάλνικος, καθώς η Βουλή, κάνοντας η ίδια οικονοµίες, γυρίζει χρήµατα στο Γενικό Λογιστήριο. Ούτως ή άλλως, όλα αυτά θα τελειώσουν µε την Ενιαία Αρχή Πληρωµών στο ∆ηµόσιο και την υπαγωγή των δηµόσιων δαπανών σε επτά στάνταρ κατηγορίες, ανεξαρτήτως υπουργείου. ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ εξηγείται η θεωρία του «λίπους». Την ασπάζονται όσοι λένε ότι, πριν φθάσουµε στο χάος των νοσοκοµείων και άλλες µαύρες τρύπες, τα περιθώρια συµµαζέµατος στο ∆ηµόσιο είναι µεγάλα. Αρα οι στόχοι του Μνηµονίου για µείωση του ελλείµµατος την τριετία ώς το 2013 πιάνονται. Ως χθόνιος Θεσσαλός – εκλέγεται στη Λάρισα –, ο υφυπουργός Οικονοµικών Φίλιππος Σαχινίδης δεν κατατάσσεται εύκολα στους αισιόδοξους ή τους απαισιόδοξους του οικονοµικού επιτελείου. Αλλωστε, το υπουργείο Οικονοµικών είδε τη χρεοκοπία µε τα...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ