»Μεγαλωνοντας υπο επιτηρηση

του Αντώνη Φουρλή Protagon.gr Photo: Geohal

Δεν είμαι ειδικός στα οικονομικά – ούτε καν ημιμαθής. Οταν διαβάζω κείμενα του Βαρουφάκη, ή πετυχαίνω μία εκλαϊκευμένη οικονομική ανάλυση στον ξένο Τύπο, είναι σα να βλέπω “το φως το αληθινό”. Αντιλαμβάνομαι περισσότερο πολιτικά το πώς σαρώνει η κρίση την οικονομία και τους ανθρώπους. Μετρώντας τα “ενοικιάζεται” στη Μεσογείων, κάθε πρωί στο... δρόμο για το γραφείο μου. Μετρώντας τα “ενοικιάζεται” στην Ακαδημίας, κάθε φορά που κατεβαίνω στο κέντρο. Μετρώντας με όλο και μεγαλύτερη προσοχή τα ευρώ που βγάζω από την τσέπη μου και μελετώντας προσεκτικά τους λογαριασμούς που καταφθάνουν στο γραμματοκιβώτιο. Μετρώντας τις κάθε είδους “παροχές” προς τα παιδιά μου και υπολογίζοντας ποιές από αυτές μπορώ να κόψω ανώδυνα. Μετρώντας τους άλλοτε αισιόδοξους φίλους και συναδέλφους μου, να μεταδίδουν ο ένας στον άλλο το σύνδρομο της ανησυχίας και της αβεβαιότητας για το αύριο. Μετρώντας και τα πρόσωπα από το οικογενειακό και κοινωνικό μου περιβάλλον που δεν παίρνουν πλέον το μισθό τους στο τέλος κάθε μήνα.
Ελάχιστοι απέμειναν να πιστεύουν και να υποστηρίζουν ότι μπορεί να ξεμπερδέψουμε γρήγορα με την κρίση. Οι (πολύ) περισσότεροι παραδέχονται απλώς, ότι είναι πρακτικά αδύνατο να κάνουν προβλέψεις. Σχεδόν όλοι μετρούν απώλειες στους μισθούς τους. Εκείνοι που συμβαίνει να βρίσκονται σε μία “θέση ευθύνης” - δηλαδή να παίρνουν αποφάσεις που θα επηρεάσουν και τη ζωή των ανθρώπων στο μαγαζί, στη μικρή, ή στη μεγαλύτερη επιχείρηση που διευθύνουν – έχουν την όψη του αμυντικού έπειτα από το αυτογκόλ: προσπαθήσαμε, αλλά δε μας ήθελε και η μπάλα...
Η χθεσινή απεργία μου έκανε κακό. Βρήκα την άνεση να κάνω κανα-δυο δουλειές παραπάνω, αλλά και χρόνο για να διαβάσω με την ησυχία μου τις εφημερίδες. Και ξαναδιάβασα τί είπαν προχθές στο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου ο Τομάσο Πάντοα – Σιόπα και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, μετά την απόφαση του Γιούρογκρουπ που προβλέπει αποπληρωμή των 110 δις ευρώ του ελληνικού δανεισμού σε περίοδο 11 αντί 7 ετών. Δηλαδή, ότι η αποπληρωμή θα πάει πίσω ως το 2024. Ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας και νυν σύμβουλος του Ελληνα Πρωθυπουργού προβλέπει ότι “η αποκατάσταση της ελληνικής οικονομίας έχει αρχίσει αλλά θα χρειαστούν χρόνια – όχι μήνες. Αν υποθέσουμε ότι μία γενιά είναι τριάντα χρόνια, θα χρειαστεί το ένα τρίτο μίας γενιάς”. Ο υπουργός Οικονομικών συμπλήρωσε ότι τώρα μπορεί “να ανοίξουν οι αγορές μία ώρα νωρίτερα” και έκανε αναφορά σε ένα πιθανό, μελλοντικό “κοινωνικό μέρισμα”. Είπε ακόμη ότι “μιλάμε για επιμήκυνση χρέους όχι μνημονίου”. Το μνημόνιο, μας εξηγεί ο υπουργός, ολοκληρώνεται το 2013. Από κει και πέρα θα πορευόμαστε με το αυστηρό δημοσιονομικό πλαίσιο της ΕΕ, αλλά δε θα υπάρχει τρόικα όπως την ξέρουμε σήμερα.

Αφού η απεργία μου έδωσε αυτή την σπάνια ευκαιρία, πέρασα και από το σχολείο για να πάρω τα παιδιά μου. Και στη διαδρομή προς το σπίτι συνειδητοποίησα ότι το 2024 θα σπουδάζουν, ή θα ψάχνουν για δουλειά – όπως ακριβώς και μερικοί φίλοι μου σήμερα. Ενώ η τότε κυβέρνηση θα πανηγυρίζει (αν είμαστε τυχεροί) για την αποπληρωμή της τελευταίας δόσης του δανεισμού που έλαβε η χώρα “στην κρίση του 2010”.
Και σε αυτό το σημείο, βλέπω τα πράγματα με τη ματιά του πατέρα των παιδιών μου: Η “επιμήκυνση της αποπληρωμής” θα μπορούσε θαυμάσια να αναφέρεται στους τίτλους των εφημερίδων και ως “επιμήκυνση της επιτήρησης”. http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4748&reftab=37&t=Μεγαλώνοντας-υπό-επιτήρηση