»Supercalifragilisticexpialidocious

του Άρη Δαβαράκη Protagon.gr

Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτή η λέξη αλλά την ξέρω καλά από μικρός, όταν έβλεπα και ξανάβλεπα την Τζούλι Άντριους να παίζει και να τραγουδάει στην αξιαγάπητη ταινία «Mary Poppins» που ήταν στο top-3 μου, την είχα δει πάνω από 15 φορές τουλάχιστον. Το «Supercalifragilisticexpialidocious» είναι λοιπόν τίτλος τραγουδιού, στίχος μαγευτικός, που ...τα λέει όλα και ας μη δηλώνει τίποτα. Επίσημα οι δημιουργοί της ταινίας (1964) των Walt Disney studios , δήλωναν οτι η λέξη Supercalifragilisticexpialidocious «δημιουργήθηκε για νάχεις κάτι να πεις όταν δεν έχεις τίποτα να πείς» - αν έχεις βέβαια χιούμορ. Την θυμήθηκα, όπως θα καταλάβατε, ακούγοντας του διαφόρους υποψηφίους του «Καλλικράτη» μας, που έχουν δώσει ρέστα τις τελευταίες μέρες, πράγμα εντελώς αναμενόμενο. Αν είχαν λίγο χιούμορ ή αν θυμόντουσαν ακόμα τα πραγματικά αισθήματα των παιδικών τους χρόνων θα έβγαιναν στα πάνελ και θα δήλωναν με απόλυτη σοβαρότητα αυτό : Supercalifragilisticexpialidocious. Απο εκεί και πέρα τα λόγια είναι περιττά την ώρα που χωρίζουμε – δεν συμφωνείτε; (Αν δεν συμφωνείτε πείτε με μια βαθειά αναπνοή «σκουληκομυρμηγκότρυπα» τουλάχιστον. Μπορεί να μην έχει την ίδια πλάκα, αλλά «παίζει» - και αυτό είναι κάτι στις μέρες μας, να «παίζει» λίγο ο συνάνθρωπος, να μην το χει πάρει πολύ σοβαρά το ζήτημα, γενικά μιλάμε τώρα).
Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην πολιτική που εκτιμώ και δεν μ’ αρέσουνε οι γενικεύσεις. Πρέπει όμως να παραδεχτούμε πως τα τελευταία χρόνια, τις τελευταίες δεκαετίες ας πούμε, έχει πολύ ξεφτιλιστεί το σπορ – γι’ αυτό και όσοι θέλουνε πραγματικά να το αναβαθμίσουν και να το επαναφέρουν σε ένα επίπεδο κάπως αποδεκτό (αξιοπρεπές ρε παιδάκι μου), έχουν πραγματικά πάρα πολλή δουλειά μπροστά τους. Και το γ@μ@@@, μετά συγχωρήσεως, είναι πως δεν έχουνε και παραδείγματα οι νεότεροι, από κάπου να πιαστούνε, να ανεβούνε ένα σκαλοπατάκι ψηλότερα, να το δουν αλλιώς το τοπίο, λιγότερο κυνικά, λιγότερο αρπαχτικά, λιγότερο «πάρτα όλα» και «κοίτα εσύ την πάρτη σου» και «λεφτά νάναι κι ότι νάναι».
Γιατί δεν είναι όλα τα λεφτά τα ίδια. Μάλιστα ένας φίλος μου άλλο εννοεί όταν λέει «λεφτά» και άλλο όταν λέει «χρήματα». Έχει μεγάλο σεβασμό στα «χρήματα» ως είδος και ως λέξη, τα «λεφτά» όμως (δεν θα τους πει και «όχι δεν σας θέλω», να εξηγούμεθα), τα θεωρεί υποδεέστερο είδος. Κάτι σαν να προέρχονται από ξέπλυμα, από λάδωμα, από μπλέξιμο γενικά. Ενώ τα «χρήματα» έχουν μιαν άλλη αξιοπρέπεια, σου λέει. Όσα πολλά και να είναι, σε υποχρεώνουν να αποδεχθείς ότι σε μια ελεύθερη, καπιταλιστική κοινωνία, κάποιοι άνθρωποι μπορούν να τα έχουν κερδίσει με διαφανείς και εντιμότατους τρόπους εργαζόμενοι σκληρά, επιχειρώντας και δημιουργώντας και εμπορευόμενοι, χρησιμοποιώντας το μυαλό τους και τις αυξημένες (σε σχέση με άλλους συνανθρώπους τους) ικανότητές τους (διότι όλα τα δάχτυλα, πως να το κάνουμε, δεν είναι ίδια, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στο δεξί μας χέρι εδω και τώρα).

Δεν θα σας κουράσω: Έχετε διαβάσει τόσες αναλύσεις αυτές τις μέρες και έχετε ακούσει τόσες μπούρδες που δεν αντέχετε άλλο. Θέλω μόνο από σας να φέρετε μπροστά στα μάτια σας την εικόνα του Γ.Α.Π μας ντυμένου Ζορρό στον Μαραθώνιο και να συνδέσετε αυτή την εικόνα («Με το κολάν του, τα γκατζετάκια του, τον προσεκτικό συνδυασμό των χρωμάτων, προσέξατε, λ. χ., ότι τα παπούτσια ήταν ασορτί με το καλώδιο του MP3;» έγραφε, μεταξύ άλλων ο Στεφανος Κασσιμάτης ως «Φαληρευς» την Τρίτη στην «Καθημερινή»), με την απόφασή του ιδίου αυτού «good sport» τύπου να μας βάλει ντε και καλά να ξαναψηφίσουμε για κυβέρνηση αν δεν διαλέξουμε τους υποψηφίους του «Καλλικράτη» που θέλει εκείνος.
Μα τι μπορεί να περιμένει από καινούργιες εκλογές, 13 μήνες μετά τον θρίαμβό του, με τον οποίο άφησε τον Καραμανλή και την Ν.Δ σχεδόν 11% πίσω του; Πού θέλει να τον εκτοξεύσουμε πια, σε πλειοψηφίες Τσαουσκέσκου, Νάσερ - ή Εβίτας ; (Όχι θα χάσω εγώ την ευκαιρία να λινκάρω με την Μαντόνα, δεν είστε με τα καλά σας!). Γιατί, μεταξύ μας ρε Γ.Α.Π, Ζορρό, ξε-Ζορρό, κατά βάθος δεν θέλουμε τώρα να μας φύγεις! Που θα βρούμε καλύτερο; Θα μας βάλεις σε μεγάλες περιπέτειες και θα περάσουνε μήνες και μήνες και πολλαπλές εκλογικές αναμετρήσεις για να μπορέσουμε οι Έλληνες να συνεννοηθούμε (αν φύγεις), να φτιάξουμε μια κυβέρνηση διεθνώς αποδεκτή, όπως είναι η δική σου. Και, μέχρι τότε, δεν θα υπάρχει μια, θα ζητάμε αναδιαπραγμάτευση, δανεικά δεν θα μας δίνουν και το λογικό είναι πως θα κηρύξουμε πολύ γρήγορα στάση πληρωμών και ούτε στο σούπερ-μάρκετ δεν θα μπορούμε πια να πάμε. Γιατί; Τι σου κάναμε; Σε τιμήσαμε με μια πλειοψηφία πρωτοφανή σε διαφορά με τον επόμενο.
Και αν την Κυριακή, εκεί, την ώρα που βραδιάζει, το δεις πια καθαρά πως τόχει μαυρίσει το ΠΑΣΟΚ η Ελλάδα όλη – γιατί αυτό θα συμβεί – κι έχει σκορπίσει τις ψήφους της δεξιά και αριστερά, θυμήσου την Τζούλη Αντριους και ψιθύρισε, έστω στα κρυφά, από μέσα σου την μαγική λέξη Supercalifragilisticexpialidocious. Σκάσε ένα χαμόγελο – και μην πάς για εκλογές. Κάτσε και κάνε ό,τι μπορείς μέχρι το 2013. Θα τα καταφέρεις, είμαι σίγουρος. «Είναι η καλή σου προσπάθεια» όπως λέει και ο Ορέστης Ντάντος!http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4390&reftab=37&t=Supercalifragilisticexpialidocious