»Αλοιφες

Δημήτρης Δανίκας Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010



Ποιος Προβόπουλος και ποια ΚΑΠΗ. Παιδιά, συνέλθετε. Εσένα το λέω που στα δικαστήρια σκοτώνεσαι με τ΄ αδέλφια σου για μια ρίζα ελιάς. Εμένα και εσένα μας το λέω που προσπερνάμε το κάθε ζωντανό πτώμα σα να είναι παραπεταμένο τούβλο κάποιας οικοδομής. Εμάς το λέω που οι αισθήσεις, οι συγκινήσεις, οι αντιδράσεις και οι συμπεριφορές μας ...έχουν πλήρως απονεκρωθεί. Ετοιμοι να γλείψουμε τους επάνω και να φτύσουμε τους κάτω. Αυτή την κοινωνία φτιάξαμε. Αυτόν τον κόσμο γουστάρουμε. Το μαστίγιο της λιτότητας που πέφτει στα κορμιά, στις ψυχές, στις ανάγκες και στα πορτοφόλια των φτωχών, βαράνε ανηλεώς και την Ηθική του καθενός. Λιτότητα στα αισθήματα. Λιτότητα στην αλληλεγγύη. Λιτότητα στον αγώνα. Λιτότητα στην αυτομόρφωση. Λιτότητα στον καθημερινό πολιτισμό. Λιτότητα στην ανιδιοτέλεια. Λιτότητα στην τιμιότητα. Λιτότητα στην πηγαία ευγένεια. Λιτότητα στον ελεύθερο χρόνο. Λιτότητα στην αγνή φιλία. Λιτότητα στο χαμόγελο. Μας στέγνωσαν. Και στεγνώσαμε. Στραγγίξαμε. Από πάνω προς τα κάτω μεταφέρεται η ιδεολογία του άκρατου κέρδους και της αχόρταγης απληστίας. Εδώ στην Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=6&artId=321261&dt=02/11/2010#ixzz146YIg1T8