»Τα μετρα ως επιδημια

Λώρη Κέζα ΒΗΜΑ


Κατεβήκαμε ένα ακόμη σκαλοπάτι στα εργασιακά. Οι εργαζόμενοι των 520 ευρώ είναι μια πραγματικότητα. Δεν εννοούμε αυτούς που πληρώνονται «μαύρα» ή κάνουν εποχική δουλειά στη ζούλα. Εννοούμε τους πρώτους νομίμως αμειβομένους με ψιχίο. Επίτηδες διαλέγουμε τον ενικό: ψιχίο. Γιατί τα κανονικά αποτρίμματα φτιάχνουν μια μπουκιά, μπορούν να ...κοροϊδέψουν την πείνα. Με 520 στο χέρι δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό, ο ευτελής μισθός. Το πρόβλημα είναι ότι οι προσληφθήσοντες θα είναι σίγουρα ευχαριστημένοι. Θα βρεθούν λίγο παραπάνω από το τίποτα, ενώ έως προχθές ήταν άνεργοι και εντελώς άφραγκοι. Πρόκειται για τους νέους φύλακες στα τρένα, που θα πληρώνονται από ιδιωτική εταιρεία. Συνομολογήθηκε σύμβαση της εταιρείας G4S Solutions, που έχει αναλάβει τη φύλαξη του ΗΣΑΠ, με εισαγωγικό μηνιαίο μισθό 640 ευρώ μεικτά. Επισήμως δηλαδή ο γλίσχρος βασικός μισθός έπεσε κατά 100 ευρώ. Τι να κάνει η κακομοίρα υπουργός Εργασίας, πώς να παρέμβει; Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον συνάδελφό της θυμίζει στέλεχος που αποδέχεται επιθυμίες δυνάμεων κατοχής. Δεν φταίει εκείνη, φταίνε τα καταραμένα μέτρα στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Η κυρία Λούκα Κατσέλη για να περισώσει την αξιοπρέπεια που απορρέει από τη θέση της έκανε μια δήλωση, καθισμένη στον τρίποδα των Δελφών: «Είμαστε υπέρ των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων» αλλά «η κατάσταση στην αγορά είναι τέτοια που χρειάζεται κάποια παρέμβαση». Πρέπει να σωθεί η οικονομία, πρέπει να σωθούν οι επιχειρήσεις. Πώς γίνεται όμως οι έννοιες της «οικονομίας» και της «επιχείρησης» να αποκόπτονται από τον άνθρωπο, από τον εργαζόμενο δηλαδή που συμβάλλει στην παραγωγή του προϊόντος; Οι εργοδότες έχουν πιάσει το νόημα της εποχής και ομονοούν σε μία και μοναδική φράση: «Δεν βγαίνω». Το δίλημμα τίθεται σε κάθε κλάδο, σε επιχειρήσεις των τριών υπαλλήλων ή των χιλιάδων απασχολουμένων. Για να μην μπει λουκέτο, πρέπει να φύγουν ορισμένοι ή να σμικρυνθούν οι αποδοχές, ή και τα δύο μαζί. Υπάρχουν οι πραγματικές ανάγκες της οικονομίας, υπάρχουν και εκείνοι που θα εκμεταλλευθούν την ευκαιρία για να τσεπώσουν κάνα ευρώ στην αναμπουμπούλα. Πέρα από αυτές τις αληθινές ή λιγότερο αληθινές παραμέτρους έχει ενδιαφέρον η τοποθέτηση εκείνων που έχουν δουλειά και εισπράττουν έναν αξιοπρεπή μισθό. Ποια είναι η στάση τους απέναντι στο ποδοπάτημα των εργασιακών κεκτημένων; Δεν είδαμε καμία αντίδραση στις υπόλοιπες εταιρείες σεκιούριτι από εκείνους που πληρώνονται με τον βασικό μισθό όπως δεν παρατηρείται έντονη αντίδραση σε άλλους κλάδους όπου συμβαίνουν πράματα και θάματα, απότοκα της ίδιας εργοδοτικής αντίληψης. Λιγότεροι εργαζόμενοι, μικρότερες αποδοχές ή εντατικοποίηση της παραγωγής: με έναν μισθό να κάνει κανείς δύο δουλειές και σε εξάρσεις καλοσύνης να κατατίθεται συμβολικό επιμίσθιο. Οι αναποδιές και οι κακές διαπραγματεύσεις των...Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=6&artId=321529&dt=04/11/2010#ixzz14IJvtjEH