»Λογια της πλωρης

Της ΕΛΕΝΑΣ ΑΚΡΙΤΑ ΝΕΑ

ΟΣΟ ΝΑ ΠΕΙΣ, ένα θέµα µε τα καράβια το έχω. Καπετάν Αντρέα Ζέππο, χαίροµαι όταν σε βλέπω, αλλά από µακριά, καλέ µου άνθρωπε. Εξ αποστάσεως. Να σου κουνάω το µαντίλι! Με τις ώρες στο λιµάνι! Αλλά να πατάει η γόβα στεριά. Μέσα στο πλεούµενο µόνο µη µε βάλεις γιατί θα γονατίσει η διεθνής αγορά από δραµαµίνες! Ζαλίζοµαι, αντραλίζοµαι, χάνω τον... κόσµο! Το πόδι το δεξί πατάει στην πρύµνη και το αριστερό στην πλώρη – και δεν το ξέρει κιόλας. Γιατί µπερδεύει την «πλώρη» µε την «πρύµνη». Λόγια της πλώρης, αλλά χωρίς τον λατρεµένο Καρκαβίτσα. Τα λόγια της πλώρης, τα λόγια της στιγµής, τα ψεύτικα τα λόγια τα µεγάλα. Αλλα λόγια ν’ αγαπιόµαστε. Κάπως έτσι έχει διαµορφωθεί το πολιτικό σκηνικό. Αυτό το µικρό καράβι που βολοδέρνει στα αφρισµένα κύµατα του ∆ΝΤ, της τρόικας, της φλογερής Μέρκελ, των διεθνών αγορών, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, της χρεοκοπίας. Οι δε καπετάνιοι, µηχανικοί, µούτσοι, πλήρωµα πάσης χρήσεως; Αντί να σηκώσουν µανίκια, κάθονται και πλακώνονται µεταξύ τους στο τρίτο κατάστρωµα. Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, µειοψηφίες, πλειοψηφίες, κόµµατα, εκπρόσωποι, αντιπρόσωποι, ναυτοπρόσκοποι. Ολοι µαλλιά κουβάρια! Και όσο το πλοίο βουλιάζει, παίζει η µπάντα στο κατάστρωµα. Στον «Τιτανικό», από οµολογίες επιζώντων, το τελευταίο τραγούδι που έπαιξε η ηρωική ορχήστρα προτού χαθεί στα παγωµένα νερά του Ατλαντικού ήταν το «Nearer, my God, to thee» («Θεέ µου, πιο κοντά σε Σένα»...). Εµείς ακόµα δεν έχουµε κατασταλάξει σε ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artID=4606392