ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ 2009, έξι άτοµα καταζητούνται για συµµετοχή σε τροµοκρατική οργάνωση. Δεν ξέρω ποιος τους καταζητεί. Δεν ξέρω, δηλαδή, αν υπάρχουν κάποιοι συγκεκριµένοι άνθρωποι στην Ελληνική Αστυνοµία στους οποίους είχε ανατεθεί να βρουν αυτούς τους έξι. Αν υπάρχουν, πάντως, εκ του αποτελέσµατος προκύπτει ότι δεν ...κατάφεραν (έως τώρα...) και πολλά πράγµατα. ΚΑΙ ΟΧΙ µόνο αυτό: µόλις προχθές, δεκατρείς µήνες αργότερα, έδωσαν οι διωκτικές αρχές στη δηµοσιότητα τις φωτογραφίες των καταζητουµένων. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει καταζήτηση, χωρίς να δηµοσιοποιούνται τα πρόσωπα και τα ονόµατα αυτών που καταζητούνται; Και µην µου πει κανείς την ιστορία για τα «προσωπικά δεδοµένα» διότι η επίκληση των «προσωπικών δεδοµένων προσώπων που διώκονται για συµµετοχή σε τροµοκρατική οργάνωση» θυµίζει περισσότερο ανέκδοτο παρά δικαιολογία. ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ το αποτέλεσµα; Πολύ απλό. Οι έξι καταζητούµενοι παρέµειναν καταζητούµενοι. Ελεύθεροι και ωραίοι. Με αποτέλεσµα να γεµίσουν την Αθήνα µε παγιδευµένα δέµατα και να στείλουν µερικές πακεταρισµένες βόµβες και στο εξωτερικό. ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ εξ αυτών συνελήφθη τελικώς αλλά όχι επειδή τον αναζήτησαν ή τον εντόπισαν ή τον υποψιάστηκαν οι διωκτικές αρχές. Συνελήφθη χάρη στην παρατηρητικότητα, την ετοιµότητα και την κοινωνική συνείδηση µιας υπαλλήλου ταχυδροµικής εταιρείας, η οποία τον υπέδειξε στην Αστυνοµία. Και η Αστυνοµία τον συνέλαβε χωρίς να γνωρίζει ότι αυτός που συνελάµβανε καταζητείται. ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ. Γιατί µας εντυπωσιάζει η δραστηριότητα των τροµοκρατών, όταν δεν βλέπω και µεγάλο φανατισµό στην αντιµετώπισή της; Εδώ και δεκατρείς (τουλάχιστον...) µήνες, γνωρίζουµε ότι κάπου γύρω µας κρύβονται έξι τροµοκράτες. Είναι περίπου προφανές πως όσο µένουν ελεύθεροι κάτι θα...ΔΙΑΒΑΣΤΕ http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=136&artID=4602485
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου