»Περι ψυχοπαθητικων προσωπικοτητων

kassimatis@kathimerini.gr

Διάβασα στον «Economist» της 13ης Νοεμβρίου ένα άρθρο σχετικώς με τη μελέτη δύο Αμερικανών ψυχολόγων για τη λειτουργία των ψυχολογικών μηχανισμών στις ψυχοπαθητικές προσωπικότητες. Στην αρχή του άρθρου, ο συντάκτης εξηγεί στους αναγνώστες το χαρακτηριστικό των ψυχοπαθητικών προσωπικοτήτων: έχουν πλήρη επίγνωση της ...διάκρισης καλού και κακού, αλλά επίσης και πλήρη απουσία ντροπής ή ενοχής όταν επιλέγουν το κακό. Με αυτή την αφορμή κάνει μάλιστα ένα πολύ ωραίο αστείο. Λέει ότι η απουσία ντροπής και ενοχών είναι αυτό που κάνει τους ψυχοπαθητικούς να διαπρέπουν στις μπίζνες και το έγκλημα: τα διοικητικά συμβούλια και οι φυλακές είναι γεμάτες από αυτούς. Στο σημείο αυτό είχα μία έκλαμψη. Συνειδητοποίησα ότι και η ελληνική πολιτική των τελευταίων χρόνων πρέπει να έχει έναν διόλου ευκαταφρόνητο αριθμό ψυχοπαθητικών προσωπικοτήτων. Ανθρώπους που δεν τους έλειπε ούτε η γνώση ούτε η επίγνωση, αλλά καλλιεργούσαν συστηματικά τον λαϊκισμό, χωρίς αιδώ και χωρίς τύψεις. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν για μια ψυχολογική προσέγγιση της πρόσφατης πολιτικής ιστορίας μας!..
Magnum opus
Είχα την τιμή να λάβω προχθές από τις εκδόσεις «Πόλις» το δοκίμιο ενός βιβλίου 700 σελίδων, που αναμένεται ασμένως από καιρού και πρόκειται σύντομα να κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία: Νικολάου Μπίστη Απομνημονεύματα, τόμος Α΄. Αυτός θα έπρεπε να ήταν ο τίτλος του, αλλά ο συγγραφεύς του, ο γνωστός πολιτικός της ελαφράς Αριστεράς, προτίμησε τη σεμνότερη εκδοχή «Προχωρώντας και αναθεωρώντας» ως τίτλο του αυτοβιογραφικού έργου του. Τον ευχαριστώ πάρα πολύ, διότι η προσφορά του μου χάρισε μία σπάνια εμπειρία, την οποία πρέπει να μοιραστώ με τους αναγνώστες της στήλης.
Εβαλα το βιβλίο επάνω στο τραπέζι και το άνοιξα. Προς μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι η πρώτη σελίδα ήταν τυπωμένη ανάποδα, όπως και η δεύτερη, η τρίτη κ. ο. κ. ώς το τέλος. Ως εκ τούτου, προκειμένου να φυλλομετρήσω το βιβλίο έπρεπε πρώτα να το στρέψω ανάποδα, με φορά προς τα δεξιά, ώστε η τελευταία σελίδα να είναι πρώτη κι έπειτα να αρχίσω να διαβάζω γυρίζοντας τις σελίδες από δεξιά προς τα αριστερά. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο νους μου δεν πήγε αμέσως στην απλούστερη εξήγηση, ότι δηλαδή έτυχε να πάρω ένα αντίτυπο που κατά λάθος είχε τυπωθεί ανάποδα. Για λίγο πίστεψα ότι ο συγγραφεύς είχε σκοπίμως σχεδιάσει το βιβλίο της ζωής του για να διαβάζεται από τα δεξιά προς τα αριστερά, ως ένα τρόπο ειρωνικής αντίστιξης στην περιγραφόμενη πολιτική πορεία του, η κατεύθυνση της οποίας είναι από τα αριστερά (ΚΝΕ) προς τα δεξιότερα (ΠΑΣΟΚ). Και τότε η αρχική μου κατάπληξη έγινε δέος, όπως όταν συναισθάνεσαι στα γεγονότα την παρουσία της μοίρας. Εστρεψα το βλέμμα στον ουρανό (δηλαδή στο ταβάνι) και ανέκραξα: «Είναι μεγάλος ο Νίκος Μπίστης!» Αργότερα, βέβαια, αφού ρώτησα φίλους που το είχαν επίσης λάβει, κατάλαβα ότι μου είχε τύχει ένα κακέκτυπο. Αυτό όμως δεν αλλάζει τα πράγματα! Εγώ μεν εξακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον να το διαβάζω ανάποδα, ο δε Ν. Μπίστης εξακολουθεί να είναι μεγάλος -αφού, ούτως ή άλλως, χρειάζεται 700 σελίδες για να χωρέσει τη ζωή του. (Πάντως, είναι κρίμα ότι η έκδοση δεν περιλαμβάνει ένα index των αναφερομένων ονομάτων...)
Speak low
Λίγη ώρα αφότου ο ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_26/11/2010_423858