»Τρεξε, Γιωργο... επιασαν τον Αλκη

Αντώνης Καρακούσης βημα

Ο μεσόκοπος καλοντυμένος κύριος βάδιζε νευρικά με την τσάντα στο χέρι εκείνο το βροχερό φθινοπωρινό βράδυ στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εφυγε άρον άρον από την επιχείρηση έπειτα από ένα τηλεφώνημα της γυναίκας του και αλαφιασμένος προσπαθούσε να φθάσει στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών, στην περιβόητη ΓΑΔΑ. Η γυναίκα του τον είχε ειδοποιήσει με τρεμάμενη φωνή: «Γιώργο, έπιασαν τον Αλκη στη... διαδήλωση, τρέχα, τους έχουν πάει στη ΓΑΔΑ». Από εκείνη την ώρα είχε τρελαθεί. Εφυγε τρέχοντας από τα κεντρικά γραφεία της πολυεθνικής όπου δούλευε δώδεκα ώρες τη μέρα και στον δρόμο σκεφτόταν τι πήγε στραβά. Δεν είχε ποτέ επαφή με τον νόμο, δεν μπορούσε να φαντασθεί ότι θα του συνέβαινε κάτι τέτοιο, ότι θα τρέχει νυχτιάτικα στην καπνισμένη από τα δακρυγόνα λεωφόρο Αλεξάνδρας να βγάλει το βλαστάρι του από τα κρατητήρια. Από αστική οικογένεια, με σπουδές στο εξωτερικό, η γυναίκα του το ίδιο, άνθρωποι καλλιεργημένοι, στα βόρεια προάστια το σπίτι τους, είχαν στα νιάτα τους την επαφή με την Αριστερά, αλλά την είχαν ξεχάσει πια. Ενιωθαν ασφαλείς και τακτοποιημένοι, είχαν τις αποταμιεύσεις τους, τις επενδύσεις τους, τα παιδιά σε καλά σχολειά και ο μεγάλος είχε περάσει από τους πρώτους στη Νομική Σχολή, ήταν παιδί έξυπνο, δεν είχε ποτέ δυσκολίες, ούτε προβλήματα. Εβγαλε στην εφηβεία κάποιες αμφισβητήσεις, πολλές φορές ειρωνευόταν τον τρόπο ζωής τους, αλλά δημοκρατικοί άνθρωποι ήταν, τις αντιμετώπιζαν ως φυσιολογικές εκδηλώσεις της νιότης. Εκείνη τη χρονιά που μπήκε στο πανεπιστήμιο άρχισαν να τον χάνουν. Η μάνα του πιο ανήσυχη έψαχνε τις παρέες του, κάλεσε τα παιδιά στο σπίτι, μια χαρά τα περισσότερα, με τα μαλλάκια τους, τα όμορφα μπλουζάκια, λίγο ατσούμπαλα και χύμα, αλλά με χιούμορ, δεν βρήκε κάτι παράξενο στη συμπεριφορά τους, είχε καθησυχάσει τον άνδρα της. Τα σκεφτόταν όλα αυτά καθώς πλησίαζε τη ΓΑΔΑ και άκουγε φασαρία. Εφθασε κοντά, μπλέχτηκε σε ένα πλήθος συγκεντρωμένων νεαρών που φώναζαν συνθήματα για κελιά και αγωνιστές που δεν είχε ξανακούσει, και τον έπιασε ακόμη μεγαλύτερος πανικός. Κοίταζε δώθε-κείθε σαν χαμένος, δεν ήξερε τι να ...Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=6&artId=323394&dt=20/11/2010#ixzz15nqFwmYq