Tου Πασχου Mανδραβελη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Δουλειά μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης δεν είναι να προασπίζεται θέσεις εργασίας. Είναι να προασπίζεται ανθρώπους των οποίων η θέση εργασίας χάνεται επειδή αλλάζει η οικονομική πραγματικότητα. Αλλιώς θα είχαμε ακόμη σελοποιούς, πεταλωτήδες, και βιομηχανίες χαλιναριών. Αυτές οι επιχειρήσεις θα ήταν κρατικές, διότι κανείς δεν θα ήθελε τις...
υπηρεσίες τους.
Με την ίδια λογική, δουλειά των συνδικάτων δεν είναι να προασπίζονται την προηγούμενη οικονομική πραγματικότητα, αλλά τη μελλοντική. Δεν πρέπει να προσπαθούν να συντηρήσουν θέσεις εργασίας και οργανισμούς που προσφέρουν ελάχιστες ώς καμία υπηρεσία στον πολίτη, αλλά να εξασφαλίσουν τη δικαιότερη δυνατή μετάβαση στη νέα πραγματικότητα.
Από τη στιγμή που ένας οργανισμός δεν χρειάζεται, δεν χρειάζονται και οι θέσεις εργασίας του. Χρειάζονται όμως οι άνθρωποι, που θα αναπτύξουν νέες δεξιότητες οικονομικά χρήσιμες στην υπόλοιπη κοινωνία. Συνεπώς, ένα συνδικαλιστικό κίνημα δεν πρέπει να δίνει μάχες οπισθοφυλακής. Πρέπει να παλεύει για την επόμενη μέρα. Πρέπει να παλέψει για να εξασφαλίσει το (διαφορετικό) μέλλον των ανθρώπων που θα χάσουν τη δουλειά τους. Οι τελευταίοι χρειάζονται ένα διάστημα προσαρμογής στα νέα δεδομένα (με κρατικά λεφτά), χρειάζονται επανεκπαίδευση (πάλι με κρατικά λεφτά).
Οσο υπάρχουν ακόμη κρατικά λεφτά. Διότι αντιδρώντας διαρκώς στις ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩhttp://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_21/11/2010_423339
Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010
»Ανθρωποι και θεσεις εργασιας
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου