ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΜΠΟΥΡΑΚΗ
Αναγνώστες και Αναγνώστριες, Φίλες και Φίλοι, Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
ειλικρινά σας το λέω, βαρέθηκα πια να με μπερδεύετε με τον άλλον που έχει το ίδιο όνομα μ’ εμένα. Μ’ αυτόν που βγαίνει κάθε πρωί στην τηλεόραση και μας τα πρήζει. Τι σχέση έχω εγώ μωρέ μ’ έναν άθλιο τύπο σαν και κείνον; Πως είναι δυνατόν να μας μπερδεύετε; Έκανα μία φορά τον αδιάφορο διαβάζοντας τα σχόλια σας, έκανα δύο, δεν ήθελα και να τον προσβάλω χωρίς να τον γνωρίζω, όλα όμως έχουν τα όρια τους. Δε γίνεται κάθε φορά που γράφω ένα ευαίσθητο κειμενάκι να με βρίζετε στις απαντήσεις σας, επειδή με περνάτε για τον κείνον. Νισάφι πια.
Αυτός είναι ένα διαπλεκόμενο τηλεοπτικό υποκείμενο που αλυχτά προς την κατεύθυνση που του δείχνουν τα αφεντικά του. Εγώ είμαι ένας απλός αφανής άνθρωπος που χώνεται στο σκοτάδι του γραφείου του και γράφει πότε-πότε κανένα άρθρο από καρδιάς. Αυτός έχει πάντα ακροατήριο για να αμολήσει όποια μπούρδα του κατέβει, εγώ στέλνω τα κειμενάκια μου στους υπεύθυνους του protagon και τρώω τα νύχια μου με αγωνία: Θα αρέσει ή δεν θα αρέσει, θα το βάλουν ή όχι; Εκείνος είναι γεμάτος με την έπαρση του «γαμάω-και-δέρνω-από-τηλεοράσεως», εγώ είμαι ένας δειλός βιβλιοσκώληκας που προτιμά τις εσωτερικές διαδρομές του από την επαφή με τον βάρβαρο κόσμο. Πως γίνεται λοιπόν να μας μπερδεύετε; Είναι δυνατόν ένας ξερόλας και άξεστος τύπος σαν κι αυτόν να γράψει ένα κείμενο της προκοπής; Όχι, σας ερωτώ.
Τη στιγμή που τα δικά μου χέρια αναζητούν με αγωνία ν’ αγγίξουν μια προσεγμένη έκδοση καλού συγγραφέα, οι δικές του βρωμοχερούκλες βυθίζονται κάθε πρωί στις σελίδες της espresso για να μας δείξουν μπούτια και βυζιά από χαζές σταρλετίτσες, ενώ γύρω η κρίση σαρώνει. Αυτός, αν και ολοφάνερα σκυλομούρης και τετράπαχος σα γουρούνι Μεγάρων, ακούγεται ότι έχει κατακτήσεις, γκόμενες και κάθε τύπου ακατονόμαστα βίτσια πολυτελείας, ενώ εγώ είμαι ένας σεμνός οικογενειάρχης που προσπαθεί μαζί με τη σύζυγο και τα παιδάκια του να τα βγάλει πέρα με την καθημερινότητα. Αυτός οικονομάει του κόσμου τα λεφτά, ενώ εγώ παίρνω ίσα ένα μισθουλάκο. Κι αν δεν τον βλέπετε στα διάφορα gala των κοσμικών, είναι επειδή προτιμά να τρώει το βρώμικο χρήμα του σε μπαρμπουτιέρες και κρυφά καταγώγια με Ουκρανές και Μολδαβές. Πως τολμάτε λοιπόν να μας θεωρείτε το ίδιο πρόσωπο; Με προσβάλετε, με εξοργίζετε.
Αυτός είναι ένα κομματόσκυλο σε διατεταγμένη υπηρεσία, εγώ δεν ανακατώθηκα ποτέ με κόμματα. Εγώ Συνασπισμό ή λευκό ψηφίζω, αυτός είναι ένα ΠΑΣΟΚόμουτρο που παίρνει κατ’ ευθείαν γραμμή από την οικογένεια Παπανδρέου. Δεν είναι καν σαν τους συναδέλφους του στην πρωινή ζώνη που κατά βάση μπορούν να θεωρηθούν αντικειμενικοί, καθότι παρά τις τόσες χιλιάδες ώρες τηλεοπτικής παρουσίας τους δεν επέτρεψαν να αποκαλυφθούν τα πολιτικά τους φρονήματα. Πως γίνεται λοιπόν, όταν γράφω κανένα αντικειμενικό πολιτικό κείμενο (σπάνια διότι προτιμώ στις αποτυπώσεις των σκοτεινών μου σκέψεων), να μού απαντάτε στα σχόλια «δεν πείθεις». ΑΥΤΟΣ δεν πείθει, όχι εγώ, το καταλαβαίνετε επιτέλους; Και τέλος πάντων, αυτός είναι υπέρ του Μνημονίου, ενώ εγώ είμαι εναντίον του. Μα ειδικά αυτό είναι τόσο απλοϊκό και ξεκάθαρο, όσο να είμαι εγώ δεσπότης χριστιανός κι εκείνος μουεζίνης μουσουλμάνος. Τι στο διάβολο, ούτε αυτό δε μπορέσατε να αντιληφθείτε;
Διαδίδεται ότι εκείνος μένει σ’ ένα μεσαίο διαμέρισμα στην Αργυρούπολη, ότι οδηγεί ένα Renault κι ότι κάνει διακοπές σ’ ένα ερημοχώρι της νότιας Κρήτης που το λένε Σούγια. Το πιστεύετε; Εγώ όχι. Βάζω στοίχημα ότι έχει κρυφή μεζονέτα στα Βόρεια Προάστια με Καγιέν στο γκαράζ και φουσκωτό στην πίσω αυλή κι ότι κάνει σεξουαλικό τουρισμό στη Μπαγκόγκ. Λέει ότι ο πατέρας του ήταν πυροσβέστης και η μάνα του μοδίστρα. Τρίχες. Σε τα μας, τώρα; Σε μας που ξέρουμε καλά πως λειτουργεί το κωλοσύστημα τους; Τότε, πως κατάφερε αυτός να γίνει μεγαλοδημοσιογράφος, ενώ εγώ δεν μπόρεσα ούτε προϊστάμενος στο τμήμα μου να γίνω; Αν δεν μας πουλάει παραμύθι για την καταγωγή του, τότε θα είναι εξώγαμο κάποιου τέως υπουργού ή βιομήχανου ή εφοπλιστή, ο οποίος τον έσπρωξε στα μουλωχτά ως εκεί πάνω. Λέει ότι έχει γράψει έξι βιβλία και ότι έχει πουλήσει πάνω από 250.000 αντίτυπα συνολικά, τα 200.000 απ’ αυτά πριν γίνει τηλεοπτική μούρη. Ας γελάσω. Σας μοιάζει αυτό το μούτρο για συγγραφέας και μάλιστα ιστορίας; Άλλους πληρώνει και του τα γράφουνε, κόβω το κεφάλι μου.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε μ’ αυτό το θέμα μια και καλή. Τα κείμενα με το όνομα μου, είναι δικά μου όχι δικά του. Κάνω αυτές τις διευκρινήσεις διότι οι πιο πολλοί από σας δεν ενδιαφέρονται τι διαβάζουν αλλά ποιος τα γράφει, ειδικά μετά την θεωρητική τεκμηρίωση της υπογραφής του κειμένου που προσέφερε ο Οδυσσέας Ιωάννου. Λοιπόν, δεν θα αποδεχτώ πλέον να χαντακώνονται τα κείμενα μου, επειδή πιστεύετε ότι τα ‘χει γράψει αυτός ο άθλιος. Εγώ τα ‘χω γράψει, πάει και τέλειωσε. Εντάξει;
ειλικρινά σας το λέω, βαρέθηκα πια να με μπερδεύετε με τον άλλον που έχει το ίδιο όνομα μ’ εμένα. Μ’ αυτόν που βγαίνει κάθε πρωί στην τηλεόραση και μας τα πρήζει. Τι σχέση έχω εγώ μωρέ μ’ έναν άθλιο τύπο σαν και κείνον; Πως είναι δυνατόν να μας μπερδεύετε; Έκανα μία φορά τον αδιάφορο διαβάζοντας τα σχόλια σας, έκανα δύο, δεν ήθελα και να τον προσβάλω χωρίς να τον γνωρίζω, όλα όμως έχουν τα όρια τους. Δε γίνεται κάθε φορά που γράφω ένα ευαίσθητο κειμενάκι να με βρίζετε στις απαντήσεις σας, επειδή με περνάτε για τον κείνον. Νισάφι πια.
Αυτός είναι ένα διαπλεκόμενο τηλεοπτικό υποκείμενο που αλυχτά προς την κατεύθυνση που του δείχνουν τα αφεντικά του. Εγώ είμαι ένας απλός αφανής άνθρωπος που χώνεται στο σκοτάδι του γραφείου του και γράφει πότε-πότε κανένα άρθρο από καρδιάς. Αυτός έχει πάντα ακροατήριο για να αμολήσει όποια μπούρδα του κατέβει, εγώ στέλνω τα κειμενάκια μου στους υπεύθυνους του protagon και τρώω τα νύχια μου με αγωνία: Θα αρέσει ή δεν θα αρέσει, θα το βάλουν ή όχι; Εκείνος είναι γεμάτος με την έπαρση του «γαμάω-και-δέρνω-από-τηλεοράσεως», εγώ είμαι ένας δειλός βιβλιοσκώληκας που προτιμά τις εσωτερικές διαδρομές του από την επαφή με τον βάρβαρο κόσμο. Πως γίνεται λοιπόν να μας μπερδεύετε; Είναι δυνατόν ένας ξερόλας και άξεστος τύπος σαν κι αυτόν να γράψει ένα κείμενο της προκοπής; Όχι, σας ερωτώ.
Τη στιγμή που τα δικά μου χέρια αναζητούν με αγωνία ν’ αγγίξουν μια προσεγμένη έκδοση καλού συγγραφέα, οι δικές του βρωμοχερούκλες βυθίζονται κάθε πρωί στις σελίδες της espresso για να μας δείξουν μπούτια και βυζιά από χαζές σταρλετίτσες, ενώ γύρω η κρίση σαρώνει. Αυτός, αν και ολοφάνερα σκυλομούρης και τετράπαχος σα γουρούνι Μεγάρων, ακούγεται ότι έχει κατακτήσεις, γκόμενες και κάθε τύπου ακατονόμαστα βίτσια πολυτελείας, ενώ εγώ είμαι ένας σεμνός οικογενειάρχης που προσπαθεί μαζί με τη σύζυγο και τα παιδάκια του να τα βγάλει πέρα με την καθημερινότητα. Αυτός οικονομάει του κόσμου τα λεφτά, ενώ εγώ παίρνω ίσα ένα μισθουλάκο. Κι αν δεν τον βλέπετε στα διάφορα gala των κοσμικών, είναι επειδή προτιμά να τρώει το βρώμικο χρήμα του σε μπαρμπουτιέρες και κρυφά καταγώγια με Ουκρανές και Μολδαβές. Πως τολμάτε λοιπόν να μας θεωρείτε το ίδιο πρόσωπο; Με προσβάλετε, με εξοργίζετε.
Αυτός είναι ένα κομματόσκυλο σε διατεταγμένη υπηρεσία, εγώ δεν ανακατώθηκα ποτέ με κόμματα. Εγώ Συνασπισμό ή λευκό ψηφίζω, αυτός είναι ένα ΠΑΣΟΚόμουτρο που παίρνει κατ’ ευθείαν γραμμή από την οικογένεια Παπανδρέου. Δεν είναι καν σαν τους συναδέλφους του στην πρωινή ζώνη που κατά βάση μπορούν να θεωρηθούν αντικειμενικοί, καθότι παρά τις τόσες χιλιάδες ώρες τηλεοπτικής παρουσίας τους δεν επέτρεψαν να αποκαλυφθούν τα πολιτικά τους φρονήματα. Πως γίνεται λοιπόν, όταν γράφω κανένα αντικειμενικό πολιτικό κείμενο (σπάνια διότι προτιμώ στις αποτυπώσεις των σκοτεινών μου σκέψεων), να μού απαντάτε στα σχόλια «δεν πείθεις». ΑΥΤΟΣ δεν πείθει, όχι εγώ, το καταλαβαίνετε επιτέλους; Και τέλος πάντων, αυτός είναι υπέρ του Μνημονίου, ενώ εγώ είμαι εναντίον του. Μα ειδικά αυτό είναι τόσο απλοϊκό και ξεκάθαρο, όσο να είμαι εγώ δεσπότης χριστιανός κι εκείνος μουεζίνης μουσουλμάνος. Τι στο διάβολο, ούτε αυτό δε μπορέσατε να αντιληφθείτε;
Διαδίδεται ότι εκείνος μένει σ’ ένα μεσαίο διαμέρισμα στην Αργυρούπολη, ότι οδηγεί ένα Renault κι ότι κάνει διακοπές σ’ ένα ερημοχώρι της νότιας Κρήτης που το λένε Σούγια. Το πιστεύετε; Εγώ όχι. Βάζω στοίχημα ότι έχει κρυφή μεζονέτα στα Βόρεια Προάστια με Καγιέν στο γκαράζ και φουσκωτό στην πίσω αυλή κι ότι κάνει σεξουαλικό τουρισμό στη Μπαγκόγκ. Λέει ότι ο πατέρας του ήταν πυροσβέστης και η μάνα του μοδίστρα. Τρίχες. Σε τα μας, τώρα; Σε μας που ξέρουμε καλά πως λειτουργεί το κωλοσύστημα τους; Τότε, πως κατάφερε αυτός να γίνει μεγαλοδημοσιογράφος, ενώ εγώ δεν μπόρεσα ούτε προϊστάμενος στο τμήμα μου να γίνω; Αν δεν μας πουλάει παραμύθι για την καταγωγή του, τότε θα είναι εξώγαμο κάποιου τέως υπουργού ή βιομήχανου ή εφοπλιστή, ο οποίος τον έσπρωξε στα μουλωχτά ως εκεί πάνω. Λέει ότι έχει γράψει έξι βιβλία και ότι έχει πουλήσει πάνω από 250.000 αντίτυπα συνολικά, τα 200.000 απ’ αυτά πριν γίνει τηλεοπτική μούρη. Ας γελάσω. Σας μοιάζει αυτό το μούτρο για συγγραφέας και μάλιστα ιστορίας; Άλλους πληρώνει και του τα γράφουνε, κόβω το κεφάλι μου.
Λοιπόν, για να τελειώνουμε μ’ αυτό το θέμα μια και καλή. Τα κείμενα με το όνομα μου, είναι δικά μου όχι δικά του. Κάνω αυτές τις διευκρινήσεις διότι οι πιο πολλοί από σας δεν ενδιαφέρονται τι διαβάζουν αλλά ποιος τα γράφει, ειδικά μετά την θεωρητική τεκμηρίωση της υπογραφής του κειμένου που προσέφερε ο Οδυσσέας Ιωάννου. Λοιπόν, δεν θα αποδεχτώ πλέον να χαντακώνονται τα κείμενα μου, επειδή πιστεύετε ότι τα ‘χει γράψει αυτός ο άθλιος. Εγώ τα ‘χω γράψει, πάει και τέλειωσε. Εντάξει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου