»Η Ευρωπη της... Γερμανιας

Γιώργος Ρωμαίος βημα

Εννέα χρόνια στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έζησα από μέσα την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς το «όραμα» της πολιτικής και οικονομικής «ενοποίησης». Το συμπέρασμα ήταν ότι το «όραμα» χανόταν στις συνεχείς διευρύνσεις, που υπηρετούσαν τα οικονομικά συμφέροντα των «κεντρικών» και «ισχυρών» κρατών της Ενωσης και τα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ, οι οποίες δεν... ήθελαν μια ισχυρή Ευρώπη. Στο γεωπολιτικό αυτό παιχνίδι πρωταγωνιστούσε η Γερμανία. Αφού πέτυχε, με εκπληκτική ταχύτητα και με τη συμβολή της φτηνής εργασίας των ελλήνων, γιουγκοσλάβων, τούρκων και άλλων μεταναστών, τη βιομηχανική ανασυγκρότησή της, έθεσε σε εφαρμογή τη στρατηγική του «οικονομικού ιμπεριαλισμού». Τα χρόνια της «μικρής» ΕΟΚ το μεγαλύτερο μέρος των διεθνών αγορών ελεγχόταν από τις ΗΠΑ, με το δολάριο να έχει γίνει διεθνές νόμισμα. Ο μόνος σχετικά «ελεύθερος χώρος ήταν η, εκτός Σοβιετικής Ενωσης, Ευρώπη. Η διεύρυνση της τότε ΕΟΚ άνοιγε νέες αγορές. Ελάχιστα τηρήθηκαν τα κριτήρια που είχαν θεσμοθετηθεί για την ένταξη νέων χωρών. Προείχαν οι πολιτικοί στόχοι, που υπέκρυπταν οικονομικά συμφέροντα. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης ήλθε η διεύρυνση προς Ανατολάς, στα κράτη που είχαν, μετά την ανεξαρτησία τους από τη Μόσχα, προσδεθεί στο αμερικανικό άρμα. Με αυτή τη διεύρυνση η Γερμανία αποκτούσε, με πολιτικά μέσα, τον «ζωτικό οικονομικό χώρο», τον οποίο είχε κατακτήσει με τα όπλα ο Χίτλερ το 1940. Και οι ΗΠΑ αποκτούσαν έναν «δούρειο ίππο» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Με τις συνεχείς διευρύνσεις η ΕΕ μετεξελίχθηκε σε πολιτική και οικονομική «Βαβέλ» 27 κρατών, με διαφορετική ιστορία, πολιτική κουλτούρα και οικονομική ταχύτητα. Συνέπεια η υπονόμευση της ενοποιητικής διαδικασίας. Το 1992 επιβάλλεται η μεγάλη μεταρρύθμιση της.. Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=123&artId=323582&dt=21/11/2010#ixzz15zknsIH2