Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

»Η καλπη κι η ψυχη

του Δημήτρη Καμπουράκη Protagon.gr

Για να περάσει η ώρα –μέρα που είναι- θα σας διηγηθώ μια μικρή ασήμαντη ιστορία της κάλπης που έτυχε να βιώσω προσωπικά. Κάθε φορά που τη φέρνω στο μυαλό μου χαμογελώ, αλλά μού δίνει αφορμή να σκύψω στα κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής, ψάχνοντας στα βαθιά πηγάδια της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού.Δημοτικές εκλογές 1978: Οι Καποδίστριες και οι Καλλικράτες αναπαυόντουσαν ακόμα εν’ ειρήνη και το ...χωριουδάκι μας ήταν μια απλή μικρή κοινότητα, που ψήφιζε για Πρόεδρο. Ένας συγχωριανός, όχι ιδιαιτέρως δημοφιλής όπως αποδείχτηκε, κατέβαινε υποψήφιος Κοινοτικός Σύμβουλος με τον έναν από τους δύο αντίπαλους συνδυασμούς. Στο σπίτι ζούσε με τη γυναίκα του και τη γριά μάνα του. Νύφη και πεθερά ήταν στα μαχαίρια. Καθημερινός υπόγειος πόλεμος, πασίγνωστος στην κοινωνία του μικρού χωριού που ήξερε τα πάντα για όλους. Η μοναδική κόρη του υποψηφίου, παντρεμένη με στρατιωτικό, βρισκόταν εκείνη την εποχή κάπου πάνω από τη Θεσσαλονίκη και ειδοποίησε ότι ήταν αδύνατο ν’ αφήσει το παιδί και να κατέβει για να ψηφίσει τον πατέρα της. Δεν ήταν εύκολα τα ταξίδια εκείνη την εποχή. Την Κυριακή το πρωί, ο Πάτερ-Φαμίλιας-υποψήφιος, βγήκε καλοξυρισμένος και γραβατωμένος, στοίχισε πίσω του τις δυο γυναίκες του σπιτιού, πέρασε κορδωμένος μπροστά από το γεμάτο καφενείο και κατευθύνθηκε στο σχολείο για να ψηφίσουν όλοι μαζί. Συνηθισμένη εικόνα οικογένειας της εποχής σ’ ένα χωριό της Κρήτης, όπου ο άνδρας ήταν ο απόλυτος άρχοντας. Το ίδιο γινόταν και στις βουλευτικές εκλογές. Ο άνδρας έδινε τα ψηφοδέλτια σταυρωμένα στις γυναίκες κι αυτές τα έριχναν στην κάλπη, ενώ αυτός τις περίμενε απ’ έξω. Η πιθανότητα να έχει η γυναίκα δική της γνώμη ή να ψηφίσει πέραν των εντολών τού άντρα της, ήταν απλώς αδιανόητη. Εξ’ άλλου, η εικόνα πολυπληθέστατων οικογενειών εν’ πλήρη ολομελεία, με τον γηραιότερο άνδρα μπροστά να προχωρούν σε παράταξη προς το εκλογικό κέντρο, ήταν πολύ συνηθισμένη. Ήταν μια εθιμική επίδειξη οικογενειακής δύναμης έναντι των άλλων οικογενειών και απόδειξη συνοχής τής εστίας κάτω από τη σιδηρά πειθαρχία που επέβαλε ο Πατριάρχης. Η ψήφος τότε στα μέρη μου, ήταν μια καθαρά ανδρική και άκρως οικογενειακή υπόθεση. Γι’ αυτό όσα έγιναν το βράδυ μετά το άνοιγμα της ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑhttp://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=4534&reftab=37&t=Η-κάλπη-κι-η-ψυχή

Δεν υπάρχουν σχόλια: