»Ο φοβος φυλαει τα ερμα...

Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη «E» 7/10

ΠΕΤΑΓΟΜΑΙ από το κρεβάτι έντρομη - δεν είμαι σίγουρη γιατί. Κάτι έχω κάνει λάθος, κάτι έχω ξεχάσει, και οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές. Νοερός έλεγχος, το σπίτι λειτουργεί. Ζούμε.
Η μέρα ξεκινάει. Κανάλια και ραδιόφωνα αδειάζουν μέσα στο μυαλό μου εκδοχές του ..

«χειρότερου σεναρίου». Τα γνωστά, πτώχευση, χρεοκοπία, μπούρου μπούρου. Θα ηχήσουν και οι σειρήνες, αλλά είναι άσκηση, μη φοβηθείτε.

ΓΙΑ ΚΕΝΤΡΟ, «μην το συζητάς σήμερα - δεν φοβάσαι μήπως γίνουν επεισόδια;». Στην τράπεζα, ο γυάλινος θαλαμίσκος δεν ανοίγει με τίποτα να περάσω. Από μέσα, ο εντεταλμένος μού κάνει νοήματα σχηματίζοντας κυκλικές κινήσεις γύρω από το κεφάλι του. Θέλει να βγάλω τα γυαλιά ηλίου που φοράω. Φοβούνται. «Τόσα έγιναν, τόσα γίνονται». Αρχίζω να φοβάμαι κι εγώ, κάνω τη συναλλαγή μου και γίνομαι καπνός.

ΑΓΟΡΑ αεροπορικού εισιτηρίου. Ο δικός μου πρέπει να λείψει τρεις μέρες στο Παρίσι. Να πάμε μαζί; Η Πόλη του Φωτός στο «στόχαστρο» των τρομοκρατών αυτές τις μέρες. Μου λέει «Παρίσι» και σκέφτομαι «Πνομ Πενχ». Oχι μαζί, λοιπόν. Να πάει ο ένας και να μείνει ο άλλος με το παιδί.

ΦΟΒΟΣ. Για το Παρίσι. Για το Λονδίνο. Για την Αθήνα. Στα μικροσκοπικά δρομάκια γύρω από την Αγίας Θέκλας, με προειδοποιούν για την τσάντα μου: «Ετσι όπως την κρατάς, κλάψ’ την από τώρα, ελπίζω να μην έχεις πορτοφόλι μέσα». Τι να έχω μέσα στην τσάντα, δηλαδή; Κανέναν όλμο;

ΝΥΧΤΩΝΕΙ ΝΩΡΙΣ, γυρίζω αργά: Φόβος στο σκοτεινό γκαράζ του σπιτιού. Ευτυχώς έχω χάσει τις ειδήσεις, αλλά χαλαρώνω με την αγαπημένη μου σειρά, το ντοκιμαντέρ «Μετά τους ανθρώπους». Περιγράφει, με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, πώς θα εξαφανιστεί το ανθρώπινο είδος, όταν γίνει πυρηνικός όλεθρος, όταν μας χτυπήσει μετεωρίτης, ή όταν επαληθευτούν οι προφητείες του Νοστράδαμου, του Νεύτωνα, ή του Φούφουτου. Με παίρνει ο ύπνος σε απόλυτη εξάντληση. Ο φόβος είναι κουραστικό πράγμα.

ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΡΩΙ, ξυπνάω έντρομη. Κάτι έχω κάνει, κάτι έχω ξεχάσει, αλλά τι; Την τηλεόραση ανοιχτή. Αυτό.